Ο πολυτάλαντος Ντάνι ντε Βίτο

Οι παραγωγοί τον ήθελαν καρικατούρα ανθρώπου, εκείνος όμως κατάφερε να μεταφέρει κάτι από την πελώρια προσωπικότητά του όπου κι αν εμφανίστηκε. Μικροσκοπικός στο μάτι αλλά τεράστιος σε όλα τα άλλα, ο Ντάνι της αμερικανικής showbiz αποδείχθηκε πολύ σκληρός για να περιοριστεί στον ρόλο του κομπάρσου ειδικών αποστολών και ξεπήδησε σταρ ήδη από την εποχή του τηλεοπτικού «Taxi». Γέννημα-θρέμμα Νεοϋορκέζος, γνώρισε τον ρατσισμό ήδη από τα μικράτα του, καθώς οι συμμαθητές του τον πείραζαν ανελέητα για το μέγεθος του παραστήματός του. Αν και λίγο αργότερα, όταν θα έκανε το μεγάλο βήμα της καριέρας του στη «Φωλιά του Κούκου», τα στόματα του bullying θα έκλειναν μονομιάς! Τα υπόλοιπα είναι κινηματογραφική ιστορία και ο ντε Βίτο είναι πια ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα του πλανήτη. Όσο για τις δουλειές του, δεν περιορίστηκαν στην υποκριτική, καθώς σκηνοθέτησε πολλά και υπέγραψε την παραγωγή σε άλλα τόσα. Μια ιστορία επιτυχίας γεννήθηκε λοιπόν το 1944 και περιστράφηκε γύρω από το όνομα που όταν το βλέπεις στο καστ, ξέρεις εκ των προτέρων ότι στην ταινία το γέλιο είναι εγγυημένο…

Πρώτα χρόνια

Ο Ντάνιελ Μάικλ «Ντάνι» ντε Βίτο ο Νεότερος γεννιέται στις 17 Νοεμβρίου 1944 στο Νιου Τζέρσεϊ ως το νεότερο από τα τρία παιδιά μιας νοικοκυράς και του πολυτεχνίτη συζύγου της, που διατήρησε στη ζωή του σειρά μικροεπιχειρήσεων, από ινστιτούτο ομορφιάς και καθαριστήριο μέχρι κυλικείο και μπιλιαρδάδικο. Σωστός σίφουνας από μικρός, αναγκάζει τους γονείς του να τον στείλουν εσώκλειστο σε καθολικό σχολείο για να ξεμπλέξει από τις κακές συναναστροφές, αν και εκεί θα συναντήσει τα χλευαστικά πειράγματα των συμμαθητών του. Ο μικρός πεισμώνει και αποφασίζει να τα καταφέρει μόνος του. Κι έτσι ερωτεύεται την υποκριτική, ως διέξοδο στην αβάσταχτη καθημερινότητα. Κωμική προσωπικότητα από πιτσιρικάς, θα πει αργότερα για την εποχή και το μικροσκοπικό του μέγεθος: «Ήμουν καταραμένος. Ούτε να χορέψω με τα κορίτσια που μου άρεσαν δεν μπορούσα, επειδή το πρόσωπό μου έφτανε στο επίμαχο σημείο του σώματός τους που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι προχωράω πολύ γρήγορα»! Ανεβαίνει έτσι στο σχολικό σανίδι και δείχνει το ταλέντο του, λέγοντας για τις δυσκολίες του bullying: «Δέχτηκα πολλές προσβολές, αλλά είχα πολλούς φίλους που με βοήθησαν και με πρόσεχαν». Παρά το γεγονός ότι τη λάτρευε την ηθοποιία, όταν αποφοίτησε το 1962 δεν σκέφτηκε να ακολουθήσει καριέρα στον χώρο. Ψάχνοντας την τύχη του, άρχισε να δουλεύει στο κομμωτήριο της αδερφής του, σκεφτόμενος: «Αφού δεν κάνω κάτι άλλο, άσε που μπορεί να γνωρίσω και πολλά κορίτσια»! Στο πανεπιστήμιο δεν ήθελε με τίποτα να πάει κι έτσι άρχισε να δουλεύει πιστολάκι στο ινστιτούτο αισθητικής της μεγαλύτερης αδερφής του…

Το δύσκολο ξεκίνημα της καριέρας

Δεκαοχτώ μήνες μετά και κανένα κορίτσι στο σαλόνι ομορφιάς της αδερφής του, ο ντε Βίτο αποφασίζει να αλλάξει επάγγελμα και να ανοιχτεί στον πιο επικερδή κλάδο των καλλυντικών! Κι έτσι κάνει αίτηση για να σπουδάσει αισθητική στην περίφημη American Academy of Dramatic Arts της Νέας Υόρκης, όταν η μοίρα θα του χτυπήσει την πόρτα: κάθε υποψήφιος σπουδαστής της σχολής, σε κάθε τμήμα, έπρεπε να έχει ετοιμάσει έναν μονόλογο για τις εισαγωγικές εξετάσεις. Όταν τον άκουσαν λοιπόν οι καθηγητές, του πρότειναν να αφήσει την αισθητική και να μετακινηθεί στο τμήμα υποκριτικής, όπου έγινε δεκτός με ενθουσιασμό! Αυτή ήταν εξάλλου η κλίση του. Με το που αποφοίτησε το 1966 από τη δραματική, βρίσκει αμέσως δουλειά σε θίασο του Κονέκτικατ, όπου θα γνωρίσει και θα γίνει αχώριστος φίλος με έναν επίσης νεαρό ηθοποιό, κάποιον Μάικλ Ντάγκλας! Με τις ισχυρές συστάσεις των παραγωγών της παράστασης, μετακομίζει την επόμενη χρονιά στο Λος Άντζελες αναζητώντας κινηματογραφική καριέρα, αν και τα πρώτα χρόνια στην πρωτεύουσα της αμερικανικής κινηματογραφίας ήταν κάτι παραπάνω από δύσκολα: «Δούλευα ως παρκαδόρος», θυμάται ο ντε Βίτο, «και σύχναζα με τα παιδιά των λουλουδιών. Είχα μακριά μαλλιά και έμοιαζα ενταγμένος εκεί. Αλλά εγώ ήθελα να γίνω ηθοποιός». Κι έτσι πήρε τα μπογαλάκια του και επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, όταν και άρχισε να βρίσκει δουλειά σε περιφερειακά θέατρα της πόλης…

Το μεγάλο βήμα

Το 1971 ο ντε Βίτο εξασφάλισε ρόλο σε μια παράσταση εκτός Μπρόντγουεϊ, στη «Φωλιά του Κούκου», που θα του άλλαζε τη ζωή. Γιατί όταν τέσσερα χρόνια αργότερα ο καλός του φίλος Μάικλ Ντάγκλας αποφάσισε να μεταφέρει το έργο στη μεγάλη οθόνη, τον πήρε για να παίξει τον ρόλο που ήξερε καλά. Όπως ξέρουμε, το αριστούργημα σάρωσε στα Όσκαρ και έκανε φίρμα μέσα σε μια μέρα το καστ του. Ο ντε Βίτο ξεπήδησε το 1976 παγκοσμίως γνωστός…

Η μεγάλη του στιγμή θα έρθει το 1978 και στην ανεπανάληπτη τηλεοπτική σειρά του NBC «Taxi». Στη θρυλική του οντισιόν, κοπάνησε το σενάριο πάνω στο τραπέζι ρωτώντας απειλητικά: «Ένα πράγμα θέλω να μάθω πριν ξεκινήσουμε: ποιος έγραψε αυτή τη βλακεία;»! Η τολμηρή επίδειξη του καυστικού αυτού χιούμορ του εξασφάλισε τον ρόλο που ήθελε να πάρει: του αμίμητου ταξιτζή Louie DePalma. Η σειρά προβλήθηκε για πέντε σεζόν (1978-1983), εξασφάλισε στον ντε Βίτο Βραβείο Emmy και τον καθιέρωσε στη βιομηχανία του θεάματος… Στις επόμενες τρεις δεκαετίες, ο ντε Βίτο έμελλε να παίξει σε καταιγισμό ταινιών, από τις «Σχέσεις στοργής» (1983) με τον Τζακ Νίκολσον και τους «Δίδυμους» (1988) με τον Σβαρτσενέγκερ μέχρι και τον Πιγκουίνο στο «Batman Returns» (1992), που του εξασφάλισε διθυραμβικές κριτικές.

Άλλες αξιομνημόνευτες δουλειές του, αν πρέπει να ξεχωρίσουμε μερικές, ήταν τα «Romancing the Stone» (1984), «Ruthless People» (1986), «Throw Momma from the Train» (1987), «The War of the Roses» (1989), «L.A. Confidential» (1997) και «Big Fish» (2003).

Το 2005 ο Ντάνι επέστρεψε στην αμερικανική τηλεόραση και έγραψε για μια ακόμα φορά τηλεοπτική ιστορία με το προκλητικό «It’s Always Sunny in Philadelphia», σε έναν ανατρεπτικό ρόλο που δεν άφησε τίποτα όρθιο, ειδικά για τα δεδομένα της πουριτανικής αμερικανικής κοινωνίας. Σταδιακή αναφορά στον αμερικανικό κινηματογράφο, έπαιξε σχετικά πρόσφατα στο πλευρό του καλού του φίλου Μάικλ Ντάγκλας στο «Solitary Man» (2009) και μετά στη ρομαντική κομεντί «When in Rome» (2010), δανείζοντας ταυτοχρόνως και συχνά-πυκνά τη φωνή του σε γνωστές ταινίες κινουμένων σχεδίων…

Τελευταία χρόνια και προσωπική ζωή

Πέρα από τη σπουδαία υποκριτική δουλειά του, ο ντε Βίτο έχει απολαύσει και μια δεύτερη καριέρα ως σκηνοθέτης και παραγωγός. Έχοντας στο σκηνοθετικό ενεργητικό του αρκετά επεισόδια του «Taxi», έκανε το ντεμπούτο του ήδη από το «Πέτα τη μαμά από το τρένο». Έκτοτε έχει σκηνοθετήσει καμιά δεκαριά ταινίες μέσω της εταιρίας παραγωγής που έχει ιδρύσει, της Jersey Films, η οποία χρηματοδότησε επίσης γνωστότατα διαμάντια του Χόλιγουντ, όπως το «Pulp Fiction» (1994) και την «Erin Brockovich» (2000). Περισσότερες από τρεις δεκαετίες χολιγουντιανής σταδιοδρομίας ανήκουν στον πολύπειρο Ντάνι του αμερικανικού σινεμά, που ξέρει πια απέξω και ανακατωτά τη βιομηχανία του θεάματος και τους κινδύνους της: «Το Χόλιγουντ είναι ζούγκλα», θα πει, «κάθε ταινία είναι σαν να κινείσαι σε δόλια νερά». Στην προσωπική του ζωή, είναι παντρεμένος με μια θεατρική και τηλεοπτική ηθοποιό, τη Rhea Perlman. Τη γνώρισε το 1970 σε μια παράσταση στη Νέα Υόρκη και δύο βδομάδες αργότερα αποφάσισαν να συζήσουν! Παντρεύτηκαν τελικά το 1982 και απέκτησαν τρία παιδιά. Παρά τον πετυχημένο γάμο, το ζευγάρι ανακοίνωσε τον Οκτώβριο του 2012 ότι χωρίζει. Κι όμως, λίγους μήνες αργότερα επανενώθηκαν… Δείτε όλα τα πρόσωπα που φιλοξενούνται στη στήλη «Πορτραίτα» του newsbeast.gr