«Περιορισμένες είναι οι δυνατότητες της Ελλάδας να αρνηθεί να δώσει για διευκολύνσεις τη βάση της Σούδας και άλλες για την επιχείρηση στη Συρία», αναφέρει σε συνέντευξή του στο newsbeast.gr ο διεθνολόγος και νομικός, Μιχάλης Ρέλλος.

Ο κ. Ρέλλος εξηγεί τι σημαίνει η επέμβαση στη Συρία. Τι θα έπρεπε να γίνει και ερμηνεύει τη στάση που θα κρατήσει η Ρωσία. Μιλάει ακόμη για τη δύναμη της Αλ Κάιντα που θα αναπτυχθεί και δύσκολα θα μπορεί να περιοριστεί.

– Τι σημαίνει για την Ελλάδα να δοθούν οι βάσεις σε Σούδα και Καλαμάτα για επίθεση στη Συρία, όπως ζήτησαν οι ΗΠΑ;
«Το επίκαιρο θέμα είναι τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα σε περίπτωση που ζητηθούν διευκολύνσεις στην βάση της Σούδας και αλλού για την επιχείρηση την οποία σχεδιάζουν εναντίον του καθεστώτος Άσαντ. Δυστυχώς, οι δυνατότητες της Ελλάδας να αρνηθεί είναι περιορισμένες διότι υπάρχουν σαφείς συμβατικές συμμαχικές υποχρεώσεις. Η Ελλάδα έχει αναπτύξει εκ νέου μια στρατηγική συνεργασία με τις ΗΠΑ και με το Ισραήλ. Από αυτή τη συνεργασία με τις ΗΠΑ προσδοκά πάρα πολλά η χώρα μας και για μια συμβολή στην εθνική μας ασφάλεια και ενόψει και των γειτόνων τους οποίους διαθέτουμε. Δεν υπάρχουν λοιπόν περιθώρια για να αρνηθούμε, όπως δεν αρνηθήκαμε και στην περίπτωση της Λιβύης».

– Ποια θα είναι η επόμενη μέρα; Θα υπάρξουν συνέπειες;
«Δεν θα υπάρξουν συνέπειες από αυτό διότι δεν πρόκειται να εμπλακούμε ενεργά. Κανείς δεν το θέλει ούτε και κανείς το έχει ζητήσει. Θα είναι όμως μια ελάχιστη συμμετοχή σε θέματα τα οποία θα εμπλέξουν τη χώρα μας σε κάποια αντεπίθεση με το καθεστώς του Άσαντ.

Από την άλλη πλευρά, καταλαβαίνω ότι υπάρχουν πολλές αμφιβολίες για το ποιος είναι υπεύθυνος για την χημική επίθεση, αν έγινε, ποια ήταν η έκτασή της και κατά πόσο χρησιμοποιείται ως πρόσχημα δεδομένου ότι βλέπουμε μία συμπεριφορά των Αμερικανών και των συμμάχων τους τύπου Φαρ Ουέστ. “Πρώτα είμαστε έτοιμοι να πυροβολήσουμε και μετά να συζητήσουμε”, αντί του ορθού που είναι να συλλέξουν πρώτα όλα τα στοιχεία, να περιμένουν και τους εκπροσώπους του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών που βρίσκονται στη Συρία και ερευνούν για την χημική επίθεση όπως και για άλλες. Να ολοκληρώσουν, να γυρίσουν στην έδρα και μετά να υποβάλλουν πόρισμα. Στη συνέχεια, το πόρισμα και κάθε άλλο αποδεικτικό υλικό που θα έχει συλλεχθεί, να εξεταστεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και μόνο αν τότε δεν υπάρξει συμφωνία να συλλογιστούν και να βρουν, αν θέλετε, κάποιες άλλες διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου που να τους επιτρέπουν κάποια επέμβαση. Αντ’ αυτού έχει προτιμηθεί η λύση του παραδειγματισμού του καθεστώτος Άσαντ αλλά ο σκοπός δεν είναι, αν θέλετε, να γκρεμίσουν το καθεστώς. Αντιθέτως, θέλουν να το διατηρήσουν και να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση διότι για την ώρα η πλειοψηφία των ανταρτών, των εξεγερμένων, είναι εισαγόμενοι Ισλαμιστές, φανατικοί.

Πολλοί από αυτούς πρόσκεινται στην Αλ Κάιντα και ό,τι χειρότερο για τη Δύση θα ήταν να αντικατασταθεί το καθεστώς Άσαντ από τους φανατικούς Ισλαμιστές που θα επιβάλλουν τη σαρία σε όλη τη χώρα, θα εξοντώσουν τους χριστιανούς και τους Αλαουίτες και τους Κούρδους. Επομένως, πρόκειται για μια κίνηση παραδειγματισμού αλλά ποιον να παραδειγματίσουν; Αν θέλετε, κατά την άποψή μου, δεν είναι τον ίδιο τον Άσαντ, ο οποίος μετά από αυτό δεν θα τολμήσει βέβαια, αν είναι υπεύθυνος, δεν θα μπορούσε ποτέ να σκεφτεί να κάνει άλλη τέτοια επίθεση που μπορεί να είναι και προβοκάτσια των Ισλαμιστών. Ο στόχος είναι το Ιράν. Εάν ο Ομπάμα δεν αποδείξει ότι ο λόγος του μετράει και ότι δεν κάνει μπλόφες, οι Ιρανοί θα πιστέψουν ότι η απειλή του Ομπάμα για μαζική επίθεση στο Ιράν, στην περίπτωση που θα αναπτύξει πρόγραμμα πυρηνικών όπλων ότι είναι κι αυτή μια μπλόφα. Άρα, θα προχωρήσουν πολύ πιο γρήγορα στην ανάπτυξη του πυρηνικού της προγράμματος. Πρέπει λοιπόν τώρα οι Αμερικανοί που αισθάνονται υποχρεωμένοι, να δράσουν για να παραδειγματίσουν το Ιράν.

Ο Ομπάμα όμως γνωρίζει ότι εάν η επίθεση κατά του Άσαντ, γκρεμίσει το καθεστώς, θα έχει χειρότερες συνέπειες η Δύση από αυτές που έχει στη Λιβύη, όπου έχει γίνει μια μεγάλη βάση της Αλ Κάιντα. Δεν θα υπάρξει ξανά εκεί ένα ενιαίο ισχυρό κράτος με μεγάλες εξαγωγές πετρελαίου. Θα είναι μια μόνιμη διαρκής εστία ανωμαλίας εξαιτίας του τρόπου που γκρέμισαν το καθεστώς του Καντάφι. Εάν λοιπόν κάνουν το ίδιο και στη Συρία, καταλαβαίνουμε ότι εκεί, επειδή είναι πολύ μεγαλύτερη σε πληθυσμό και σε συμμαχία, οι επιπτώσεις θα είναι δραματικές και η Αλ Κάιντα θα γίνει μια πανίσχυρη δύναμη η οποία θα μπορεί να χτυπά όποτε θέλει και την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Επομένως, προβλέπω ότι, ό,τι είναι να κάνουν οι ΗΠΑ, να το κάνουν σε μια περιορισμένη έκταση ώστε να μην καταστρέψουν τις δυνάμεις του Άσαντ. Από την άλλη πλευρά, ένας δεύτερος σκοπός είναι να μην επιτρέψουν στον Άσαντ να επικρατήσει ολοκληρωτικά επί των ανταρτών. Γι’ αυτό και έχουν αναπτύξει φιλικούς προς τις ΗΠΑ αντάρτες που τους εκπαίδευσαν πρόσφατα στην Ιορδανία, οι οποίοι ήδη πρέπει να εισβάλλουν στο έδαφος της Συρίας για να δράσουν ως αντάρτες αλλά υπέρ των αμερικανικών συμφερόντων και υπό αμερικανικές οδηγίες. Μετά θα δουν τι θα κάνουν, γιατί ολοκληρωμένο σχέδιο δεν έχουν ούτε οι ΗΠΑ ούτε καμία άλλη χώρα».

– Ποια εκτιμάτε ότι θα είναι η αντίδραση της Ρωσίας;
«Η Ρωσία δεν είναι σε θέση να αντιδράσει στρατιωτικά αυτή τη στιγμή σε περίπτωση που οι δυτικοί αποφασίσουν να επέμβουν. Αλλά, είναι τόσο μεγάλη η πολιτική της δύναμη πλέον και τόσο ισχυρό το διεθνές σύστημα προπαγάνδας που έχει αναπτύξει, το οποίο είναι σε θέση να “κοντράρει” το αντίστοιχο δυτικό σύστημα προπαγάνδας (γιατί περί αυτού πρόκειται). Μεγάλες δυνάμεις προσπαθούν να διατηρήσουν ή να αλλάξουν την ισορροπία δυνάμεων. Αυτό είναι το γενικότερο πλαίσιο πέρα από ό,τι γίνεται σε τοπικό επίπεδο. Είναι σε θέση όμως να χρησιμοποιήσουν την οποιαδήποτε επιθετικότητα κατά της Συρίας στην περιοχή τους, όχι μόνο οι Ρώσοι αλλά και οι Κινέζοι. Αυτό το γνωρίζουν οι Αμερικανοί, οι οποίοι θα το βρουν μπροστά τους και δε θα μπορούν να αντιδράσουν πλέον όταν Ρώσοι και Κινέζοι θα κάνουν ό,τι θέλουν στις διάφορες μειονότητες των δικών τους χωρών και σε γειτονικές χώρες, αν χρειαστεί. Θα ανοίξει δηλαδή ο ασκός του Αιόλου.

Η στάση της Ρωσίας εξηγείται βέβαια και από το ότι η μόνη ναυτική βάση στη Μεσόγειο που διαθέτει, βρίσκεται στην Ταρτούς της Συρίας. Είναι πολύ φιλικό προς την Ρωσία, η Ρωσία του παρέχει πολλαπλή υποστήριξη. Έχει πουλήσει και έχει δώσει στους Σύρους αξιόλογα και αξιόπιστα οπλικά συστήματα για να αντιμετωπίσουν τους αντάρτες. Αν θέλετε, έχουν ακόμη και μια περιορισμένη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν και αεροπορικές επιθέσεις εκ μέρους των δυτικών δυνάμεων σε ένα μικρό βαθμό και γενικότερα οφείλει να δείξει ότι δεν υποκύπτει στις δυτικές πιέσεις και ότι αποτελεί κι αυτή μια μεγάλη δύναμη στον κόσμο. Η Ρωσία μάλιστα έχει πολλούς τρόπους να στριμώξει και τη Γερμανία, να την αφήσει για παράδειγμα έξω από τον συνασπισμό, να περιοριστεί στους Άγγλους, τους Γάλλους και τους Αμερικανούς και να περιορίσει έτσι και τη δύναμη του συνασπισμού. Έχει πολλά συμφέροντα η Ρωσία στην περιοχή και περιμένει τα λάθη των Αμερικανών ώστε να ανοίξουν πόρτες για αύξηση της ρωσικής επιρροής. Έχει κάνει προσπάθειες να αυξήσει τη ρωσική επιρροή στη Σαουδική Αραβία για παράδειγμα. Περιμένει κάποιο λάθος των Αμερικανών στην Αίγυπτο για να αναπτύξει συνεργασία με τους Αιγυπτίους. Να σημειώσω ακόμη ότι η Ρωσία διαθέτει τρία αγκυροβόλια στο Αιγαίο πέλαγος, όπου τα πλοία της μπορούν να σταματήσουν σε αυτά τα αγκυροβόλια χωρίς νομικά προβλήματα, αν χάσουν τη βάση της Συρίας. Θα ζητήσουν τότε και σίγουρα διευκολύνσεις από την Κύπρο.

– Μπορούν δηλαδή χωρίς πρόβλημα;
Είναι σε θέση να το κάνουν χωρίς κανένα πρόβλημα και οι Ρώσοι.