Λάθη κάνουμε όλοι. Ειδικά όσοι ήμαστε αναγκασμένοι να δουλεύουμε σε εξοντωτικούς ρυθμούς θέλοντας να προφτάσουμε την καλπάζουσα επικαιρότητα. Κάποια λάθη, βέβαια, είναι μεγαλύτερα και σημαντικότερα από κάποια άλλα. Μέχρι εδώ όλα καλά.
Σημαντικό, λοιπόν, το λάθος του απεσταλμένου του ΑΠΕ που «χρέωσε» την ακραία πρόκληση της τούρκικής εφημερίδας Σαμπάχ στον τούρκο πρόεδρο Ρετζεπ Ταγίπ Ερντογαν αλλά το μείζον δεν είναι αυτό. Αυτό ήταν ένα λάθος που –κακά τα ψέματα- μπορεί να συμβεί κάτω από τις συνθήκες που περιγράψαμε. Χοντρό μεν, λάθος που μπορεί να συμβεί δε.
Το μείζον είναι πως αποδείχθηκε ότι ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών ασκεί εξωτερική πολιτική διαβάζοντας τα τηλεγραφήματα του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων. Και αυτό –στην καλύτερη περίπτωση- είναι τραγικό. Η ελληνική διπλωματία δεν μπορούσε να επιβεβαιώσει αν πράγματι είπε κάτι τέτοιο ο τούρκος πρόεδρος; Περιμένει το τι θα γράψουν τα ελληνικά ΜΜΕ για να αντιδράσει; Ενημέρωση από το προξενείο δεν υπάρχει ή «αφού το έγραψε το ΑΠΕ έτσι θα είναι άρα ας βγάλουμε μια ανακοίνωση καταδίκης»;
Αυτή τελικά είναι η είδηση της ημέρας. Αν το ειδησεογραφικό πρακτορείο εκτέθηκε μια φορά από αυτή την ιστορία, ο Νίκος Κοτζιάς εκτέθηκε χίλιες!
Και υπάρχει και συνέχεια. Δεν ήταν μόνο ο Κοτζιάς και το υπουργείο Εξωτερικών που υπέπεσε σε γκάφα ολκής. Ήταν και όλα τα κόμματα της βουλής που έσπευσαν να καταδικάσουν τις «προκλητικές δηλώσεις» του Ερντογάν.
Ούτε από εκεί υπήρχε κάποιος να μπει στον κόπο να επιβεβαιώσει αν ισχύει κάτι τέτοιο ή όχι. Ένα δημοσιογραφικό λάθος, παρέσυρε σχεδόν ολόκληρη την πολιτική σκηνή της χώρας σε διαδοχικά σφάλματα που την αφήνει έκθετη στα μάτια όλων. Και αυτό μόνο καλό δεν είναι, για την ποιότητα της ασκούμενης πολιτικής.
Εν κατακλείδι, το ευτυχές είναι πως το ΑΠΕ δεν ασκεί την εξωτερική πολιτική της χώρας. Το κακό είναι πως, όπως αποδείχθηκε, εκείνοι που ασκούν την (ευαίσθητη) εξωτερική πολιτική στηρίζονται στο ΑΠΕ για να το κάνουν.
