Η Βαγγελιώ Σχοιναράκη είναι ένα πολιτικό στέλεχος με μακρά θητεία στα βουλευτικά έδρανα και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Όμως, σε μία περίοδο που οι αποδοκιμασίες πολιτικών προσώπων τείνουν να γίνουν κανόνας, εκείνη άφησε – για λίγο, όπως λέει στο newsbeast.gr– την πολιτική για να αφιερωθεί στη διδασκαλία των μαθητών. «Έπρεπε να επιστρέψω στη δουλειά μου», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Η μέχρι πρότινος νομάρχης Ηρακλείου διδάσκει από τη Δευτέρα στο 43ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου Κρήτης. Ένα σχολείο στο οποίο υπάρχουν μαθητές που προέρχονται από εργατικές οικογένειες, παιδιά αλλοδαπών που γεννήθηκαν στο νησί της, παιδιά από ένα περιβάλλον που αντιμετωπίζει τις συνέπειες και τις αβεβαιότητες της οικονομικής κρίσης. Αλλά η κ. Σχοιναράκη βρίσκεται στο πλευρό των γονέων και των μαθητών της ακόμη και τώρα, ως δασκάλα.
«Καθόλου δύσκολη δεν είναι η επιστροφή μου στη διδασκαλία. Έχω μία πολύ καλή σχέση με τους γονείς των μαθητών μου αλλά και με τους μαθητές μου. Κι αυτό γιατί μέχρι τώρα ήμουν η βουλευτής του νομού και η νομάρχης τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Οπότε με γνώριζαν. Είχα μία σχέση με τον κόσμο αφού ήμουν σε μία συνεχή επικοινωνία μαζί τους. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι το αντικείμενο της δουλειάς μου», αναφέρει χαρακτηριστικά στο newsbeast.gr.
Πάντως, λόγω της εμπειρίας της στα βουλευτικά έδρανα και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, σχολιάζει την οικονομική κρίση, το μνημόνια και τα όσα συμβαίνουν καθημερινά στην πολιτική επικαιρότητα.
«Και στα δύσκολα φαίνονται όλοι όσοι μετέχουν στην πολιτική. Διανύουμε μία ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο. Ο καθένας έχει την υποχρέωση να βάλει το δικό του λιθαράκι στον τομέα ευθύνης που έχει αναλάβει. Για εμένα αυτή τη στιγμή προέχει η εκπαίδευση», τονίζει μεταξύ άλλων η κ. Σχοιναράκη.
Και επειδή το όνομά της είχε ακουστεί για τη θέση υφυπουργού ή μίας θέσης από τις γενικές γραμματείες του υπουργείου Παιδείας, τολμά να σχολιάσει τις συγχωνεύσεις σχολείων.
«Εγώ θα σας παραπέμψω στην δεκαετία του 80, όταν οι εκπαιδευτικοί απεργούσαν για να γίνουν οι συνενώσεις των σχολείων. Μια πολιτική που πέρασε μέσα από το νόμο 1566. Έναν νόμο που ήταν για την εποχή του ο καλύτερος.
Όταν λοιπόν όλοι μιλούσαμε για την αναβάθμιση της εκπαίδευσης, αναφερόμασταν σε σχολικά κέντρα, στα οποία θα μπορούσαν να απολαμβάνουν οι μαθητές όλα τα νέα προγράμματα που εφαρμόζονταν. Και τότε είχαμε τα σχολεία δοκιμαστικής εφαρμογής προγραμμάτων, στα οποία άρχιζαν να μπαίνουν οι ξένες γλώσσες, η μουσική και όλα τα υπόλοιπα. Οπότε δεν μπορούμε να μιλάμε για πισωγυρίσματα. Αρκεί βεβαίως οι όποιες συγχωνεύσεις σχολείων να γίνουν με τα ίδια κριτήρια για κάθε περιοχή και βεβαίως να εξασφαλιστεί η σωστή μεταφορά των μαθητών».
