Όταν ρώτησαν τον περίφημο μέσο Λόταρ Ματέους, τον μόνο γερμανό παίκτη κάτοχο του βαρύτιμου τροπαίου FIFA World Player στα 20 χρόνια του θεσμού, ποιον θεωρεί τον κορυφαίο παίκτη που έβγαλε ποτέ η Γερμανία, εκείνος δεν μνημόνευσε τον Μπεκενμπάουερ ή τον Γκερντ Μίλερ: «Έχω παίξει κατά του Ζίκο και του Μαραντόνα και ξέρω τώρα ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο: ο Καρλ-Χάινζ Ρουμενίνγκε»!
Κι αυτό γιατί ο Ρουμενίνγκε ήταν πράγματι ο κορυφαίος παίκτης των Πάντσερ στη μετά-Μπεκενμπάουερ εποχή, έχοντας μια πλούσια τροπαιοθήκη που το αποδεικνύει περίτρανα: δύο φορές φιναλίστ σε Παγκόσμιο Κύπελλο (1982, 1986), πρωταθλητής Ευρώπης το 1980, δύο φορές Ευρωπαίος Παίκτης της Χρονιάς (1980 και 1981) και πρωταθλητής Γερμανίας!
Η άνοδος του δαιμόνιου επιθετικού στις τάξεις της Δυτικής Γερμανίας ξεκίνησε από το φθινόπωρο του 1976, όταν και έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική στο νικητήριο ματς με 2-0 κατά της Ουαλίας. Μετά τον αγώνα μάλιστα, ο βοηθός προπονητή των Πάνστερ, Jupp Derwall, περιέγραψε τον 21χρονο ως «τον καλύτερό μας παίκτη». Κι αυτό γιατί ο δυναμικός και κατάξανθος Ρουμενίνγκε αναβίωσε τις ελπίδες του γερμανικού ποδοσφαίρου για παγκόσμιες διακρίσεις, καθώς τα αθλητικά του χαρίσματα ξεδιπλώνονταν ολοένα και περισσότερο στον αγωνιστικό χώρο.
Όταν λοιπόν τα Πάντσερ κατέφτασαν στην Αργεντινή για το Μουντιάλ του 1978, ο Ρουμενίνγκε ήταν ήδη βασικός στην ομάδα, αν και δεν θα κατάφερνε να αποσοβήσει την πίκρα της Δυτικής Γερμανίας, που εγκατέλειψε νωρίς τις μουντιαλικές της υποχρεώσεις.
Επόμενος σταθμός για τον κολοσσό του γερμανικού ποδοσφαίρου, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στην Ισπανία: «Το Μουντιάλ του 1982 θα είναι μια προσωπική μονομαχία δύο σουπερστάρ, του Ρουμενίνγκε και του Ντιέγκο Μαραντόνα», δήλωσε πριν από το Παγκόσμιο ο προπονητής της Μπάγερν, Dettmar Cramer.
Προβλήματα τραυματισμού όμως στο γόνατο θα αποτρέψουν τον Ρουμενίνγκε από το να επιδείξει την πλήρη γκάμα των δυνατοτήτων του, ενώ στην προσπάθειά του να κάνει συντήρηση δυνάμεων στο αστέρι του, ο προπονητής πια των Πάντσερ, Jupp Derwall, τον χρησιμοποίησε σποραδικά.
Παρά ταύτα, το άστρο του Ρουμενίνγκε δεν μπορούσε να μη λάμψει: ερχόμενος από τον πάγκο στον κλασικό πια ημιτελικό με τη Γαλλία, συμβάλει τα μέγιστα στην πρόκριση των Πάνστερ (ισοφάριση στο 3-1 της Γαλλίας και νίκη στη φάση των πέναλτι), έχοντας πρωτύτερα σημειώσει χατ-τρικ κατά της Χιλής!
Η κούραση των Παντσερ όμως και η κακή φόρμα του αστεριού της θα φανερώνονταν στον τελικό με την Ιταλία, όταν έσκυψαν το κεφάλι στο 3-1 των Ατζούρι…
Επόμενος διεθνής σταθμός το Παγκόσμιο του 1986, στο οποίο φτάνει ο Ρουμενίνγκε με νέες περγαμηνές στα χέρια του: ο κορυφαίος σκόρερ της Μπουντεσλίγκα το 1984, για τρίτη φορά στην καριέρα του, μετακινείται στην Ίντερ έπειτα από 10 χρόνια στην Μπάγερν, στην οποία σημείωσε 162 γκολ σε 314 ματς πρωταθλήματος!
Και θα ήταν στο Παγκόσμιο του 1986 στο Μεξικό που θα επιβεβαιώνονταν οι προβλέψεις του Cramer για την απόλυτη μάχη Ρουμενίνγκε και Μαραντόνα, με καθυστέρηση 4 ετών δηλαδή! Και οι δύο ηγέτες οδήγησαν τις ομάδες τους μέχρι τον τελικό, με τον Ρουμενίνγκε να φορτίζει περισσότερο το κλίμα όταν δήλωσε ότι αυτό θα ήταν πράγματι το τελευταίο του Μουντιάλ.
Παρά το γεγονός ότι δεν ήταν και πάλι στην καλύτερη δυνατή φόρμα του, ο προπονητής πια Μπεκενμπάουερ δεν είχε την πολυτέλεια να τον αφήσει εκτός αποστολής. Κι έτσι ο Ρουμενίνγκε έπαιξε μεν σε όλα τα ματς, συμμετείχε όμως κυρίως ως αλλαγή.
Κάτι που μας φέρνει στον ιστορικό τελικό Δυτικής Γερμανίας και Αργεντινής, όταν ο «Kalle» φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού για 52η φορά στην 95η και τελευταία εμφάνισή του με τα εθνικά χρώματα. Μπορεί ο Ρουμενίνγκε να σκόραρε το ένα από τα δύο γκολ των Πάντσερ, οι Αργεντίνοι του Μαραντόνα ήταν ωστόσο ασταμάτητοι και νίκησαν με 3-2, χαρίζοντας στον Ρουμενίνγκε το μοιραίο ρεκόρ να είναι ο πρώτος αρχηγός της Δυτικής Γερμανίας που έχανε σε δύο συνεχόμενους μουντιαλικούς τελικούς!
Ο μεγάλος Ρουμενίνγκε πέρασε τις τελευταίες του αγωνιστικές σεζόν στην Ελβετία πριν κρεμάσει τα παπούτσια του το 1989…
