Τα δάχτυλα στα πόδια και τα χέρια όποτε βυθίζονται στο νερό μουλιάζουν, με τους επιστήμονες να έχουν αρχίσει να αποκωδικοποιούν την συγκεκριμένη λειτουργία του οργανισμού, καθώς μέχρι στιγμής δεν έχει διαπιστωθεί πού χρησιμεύει.
Σύμφωνα με το bbc.com, χρειάζονται περίπου 3,5 λεπτά σε ζεστό νερό που βρίσκεται στους 40 βαθμούς Κελσίου, ώστε να μουλιάσουν τα δάχτυλα, ενώ περίπου στα 30 λεπτά επιτυγχάνεται το μέγιστο ζάρωμα των άκρων του ανθρώπινου σώματος.
Με βάση τις υπάρχουσες μελέτες, το μούλιασμα στα δάχτυλα θεωρείται μια παθητική απόκριση του οργανισμού, καθώς τα ανώτερα στρώματα του δέρματος διογκώνονται και το νερό γεμίζει τα κύτταρα, μέσω μιας διαδικασίας που είναι γνωστή ως όσμωση. Δηλαδή τα μόρια του νερού κινούνται σε μια μεμβράνη για να εξισορροπήσουν τη συγκέντρωση των διαλυμάτων και στις δύο πλευρές.
Παρόλα αυτά, οι επιστήμονες έχουν αρχίσει να αναπτύσουν μια διαφορετική θεωρία και ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το μούλιασμα στα δάχτυλα μπορεί να οφείλεται στο μέσο άκρο, ένα από τα κύρια νεύρα στο ανθρώπινο χέρι, το οποίο βοηθά στον έλεγχο της εφίδρωσης και της στένωσης των αιμοφόρων αγγείων.
Συγκεκριμένα, διαπίστωσαν ότι άτομα με κομμένο το μέσο άκρο στο χέρι τους, όποτε βουτούσαν τα άκρα τους στο νερό, εκείνα μούλιαζαν ιδιαίτερα αργά και ποτέ σε μεγάλο βαθμό, ή όσο αναμένονταν. Θεωρούν λοιπόν, ότι το μούλιασμα στα άκρα προκαλείται στη πραγματικότητα από το νευρικό σύστημα και όχι από το νερό.
Αντίδραση στο νερό ή τρόπος επιβίωσης;
Με βάση έρευνες που έχουν γίνει, έχει διαπιστωθεί ότι όσα άτομα έχουν βρεγμένα χέρια, μπορούν να σηκώσουν βρεγμένα αντικείμενα με την μισή δύναμη, από όση θα χρειάζονταν σε περίπτωση που τα χέρια τους ήταν στεγνά.
Έτσι, θεωρούν ότι το ζάρωμα στα άκρα όταν εκείνα βυθίζονται στο νερό, είναι μια φυσική αντίδραση του οργανισμού, η οποία γίνεται για τρόπο επιβίωσης, καθώς φέρεται να στέλνεται σήμα στον εγκέφαλο, ότι πρέπει να βρει ένα τρόπο για να προσαρμοστεί στις «νέες συνθήκες».
Χαρακτηριστικά, νευροεπιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ στο Ηνωμένο Βασίλειο, το 2013 πραγματοποίησαν μια έρευνα με εθελοντές, οι οποίοι έπρεπε να μεταφέρουν ορισμένα γυάλινα αντικείμενα από το ένα δοχείο στο άλλο, με τα μισά να είναι στεγνά και τα άλλα βουτηγμένα στο νερό. Αρχικά, οι συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν την διαδικασία με στεγνά χέρια, στη συνέχεια όμως τα βούτηξαν στο νερό και περίμεναν μέχρι να ζαρώσουν, ώστε να κάνουν το πείραμα.
Τότε, διαπιστώθηκε ότι χρειάστηκε 17% περισσότερος χρόνος στους συμμετέχοντες με στεγνά χέρια για να μεταφέρουν τα βρεγμένα αντικείμενα, ενώ όταν τα χέρια τους είχαν μουλιάσει έκαναν την ίδια διαδικασία περίπου 12% πιο γρήγορα.
Παρόλα αυτά, συνεχίζει να υπάρχει ένα μεγάλο μυστήριο γύρω από την συγκεκριμένη λειτουργία του σώματος, με ορισμένους ειδικούς να θεωρούν ότι θα μπορούσε να βοηθήσει στην πρόληψη ασθενειών. Παραδείγματος χάριν, μερικοί επιστήμονες θεωρούν ότι τα άκρα ατόμων με διαβήτη συνήθως ζαρώνουν πιο αργά, στοιχείο που θα μπορούσε να χτυπήσει καμπανάκι για να γίνει σχετική επίσκεψη στον γιατρό.
