Την ώρα που σήμερα το 1/3 περίπου των ανθρώπων αναφέρουν κάποιο πρόβλημα στον ύπνο, ώρα να θυμηθούμε πώς ήταν κάποτε τα πράγματα που θεωρούμε σήμερα λίγο πολύ δεδομένα.
Όταν ο κόσμος έπαιρνε τον «πρώτο ύπνο» του δηλαδή, που διαρκούσε 3-4 ώρες, σηκωνόταν μετά για 2-3 ώρες και ξανάπεφτε για τον «δεύτερο ύπνο» ως το πρωί!
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας υπάρχουν πολυάριθμες αναφορές (από ιατρικά κείμενα, δικαστικά μητρώα και προσωπικές εξομολογήσεις) για κατακερματισμένο βραδινό ύπνο, ακόμα και σε αφρικανικές και λατινοαμερικάνικες φυλές.
Οι ανθρωπολόγοι έχουν καταλήξει σήμερα πως στην προβιομηχανική Ευρώπη αυτός ο διακεκομμένος ύπνος ήταν μάλιστα η νόρμα και όχι η εξαίρεση. Ο ύπνος εξαρτιόταν δηλαδή όχι από την ώρα της ημέρας, αλλά από τις δουλειές που έπρεπε να γίνουν.
Ο ιστορικός Roger Ekirch περιγράφει στο βιβλίο του «At Day’s Close: Night in Times Past» πως οι άνθρωποι πλάγιαζαν για 2-3 ωρίτσες μετά το σούρουπο, σηκώνονταν μετά για 1-2 ώρες και ξανάπεφταν μέχρι το πρωί. Τι έκαναν στο διάλειμμα; Έραβαν, έκοβαν ξύλα, διάβαζαν στο φεγγαρόφως ή έκαναν σεξ.
Ο Ekirch βρήκε στη μελέτη του πως οι αναφορές σε πρώτο και δεύτερο ύπνο άρχισαν να εξαφανίζονται στα τέλη του 17ου αιώνα. Μας λέει μάλιστα πως ήταν η άρχουσα τάξη της Βόρειας Ευρώπης αυτή που άρχισε να κοιμάται χωρίς διαλείμματα τη νύχτα, μια τάση που θα εξαπλωνόταν στις άλλες τάξεις και την υπόλοιπη δυτική κοινωνία μέσα σε μια περίοδο 200 ετών.
Σήμερα η επιστήμη πιστεύει πως ένας αδιάλειπτος ύπνος 7-9 ωρών είναι ό,τι καλύτερο για τον οργανισμό. Αν και δεν ήταν πάντα έτσι για την ανθρωπότητα…
