Η άνοιξη έχει μπει με φόρα. Ευχαριστείς τον Θεό ή την τύχη που ζεις κάτω από αυτό το γαλάζιο. Από πολλές γωνιές μέσα στο κέντρο της πόλης, η θέα της Ακρόπολης σε συναρπάζει κάθε φορά. Σου χτυπάει ο ήλιος το πρόσωπο και λες «όλα θα πάνε καλά!». Αυτά προς τα πάνω, γιατί προς τα κάτω τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εξασκείσαι στα μικρά συχνά πηδηματάκια που πρέπει να κάνεις όχι για να διατηρήσεις τη φυσική σου κατάσταση, αλλά για να αποφύγεις τα «δωράκια» των τετράποδων φίλων μας και την αδιαφορία των ιδιοκτητών τους. rotir3 Η βόλτα είναι απολαυστική καθώς προσπαθείς να κάνεις προσποιήσεις για να αποφύγεις μηχανάκια και αυτοκίνητα που είναι στο πεζοδρόμιο. Και σκέφτομαι. Γιατί δεν τον νιώθουμε δικό μας τον δημόσιο χώρο; Γιατί «εκφραζόμαστε» γεμίζοντας μουτζούρες τους τοίχους; Στο ίδιο πάρκο που αφήσαμε τις μπύρες μας δεν θα ξαναπάμε μεθαύριο; Τόσο πολύ μας επιβαρύνει το σακουλάκι από το κρουασάν και πρέπει να το πετάξουμε κάτω; Εντάξει, δεν έχει πολλά καλαθάκια η Αθήνα, αλλά και πάλι. Τι έχουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι; Γιατί δεν σκέφτονται «να κάνει και καμιά δουλειά ο δήμος Άμστερνταμ, τι τους πληρώνουμε»; Γιατί δεν πετάνε τα σκουπίδια από τον 4ο, στοχεύοντας ανεπιτυχώς τον κάδο; Γιατί το σπίτι μας το έχουμε καθαρό και έξω από την πόρτα μας αδιαφορούμε; Στην ίδια πόλη το μετρό γιατί είναι καθαρό; Μήπως μας προδιαθέτει θετικά ένας καθαρός χώρος και βγάζει τον κρυμμένο μας καλό εαυτό; Μήπως φταίει η κρίση; Η Οθωμανική κατοχή; Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες; rotir4 Μάλλον και σ΄ αυτό το ερώτημα, η απάντηση ξεκινά «από μέσα»: «αγωγή – καθαριότητα – έλεγχος». Την αγωγή που θα σου δώσει το σπίτι σου και το σχολείο σου. Που θα σου μάθουν να απολαμβάνεις έναν καθαρό και περιποιημένο δημόσιο χώρο γιατί δεν θα είναι κάποιου άλλου αλλά δικός σου. Που θα μάθεις για την προστασία του περιβάλλοντος και τα οφέλη της, που δεν θα θεωρείς τις ταγκιές στους τοίχους των νέο-κλασσικών δημιουργική έκφραση, που δεν θα αφήνεις τα σκουπίδια δίπλα από τον κάδο, που θα ακολουθείς τον τετράποδο φίλο σου με ένα σακουλάκι, που θα γίνεις τελικά ένας καλύτερος άνθρωπος γιατί θα σέβεσαι τον εαυτό σου – άρα και τους άλλους. Η ευθύνη του δήμου Αθηναίων μεγάλη. Βασική του υποχρέωση να κρατά την πόλη καθαρή και για εμάς που ζούμε, εργαζόμαστε ή βολτάρουμε στην Αθήνα και για τα 5 εκατομμύρια τουρίστες που μας επισκέπτονται κάθε χρόνο. Η αλήθεια είναι ότι η κρίση δεν βοηθάει την εικόνα της πόλης με τα πολλά κλειστά μαγαζιά, τα κτίρια που δεν μπορούν οι ιδιοκτήτες τους να τα συντηρήσουν, το γκρίζο που έχει καταλάβει τις ψυχές μας. Όμως στον τομέα της καθαριότητας αρχίζει να γίνεται πια σοβαρή προσπάθεια. rotir1 Η εικόνα της πόλης είναι καλύτερη. Έψαξα και έμαθα: 4.500 νέοι κάδοι στις γειτονιές της πόλης, περισσότερα από 40 νέα οχήματα καθαριότητας ανανέωσαν τον στόλο, καινούργιοι μπλε κάδοι ανακύκλωσης, ένας Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων στα όρια της πόλης που επιτρέπει την αύξηση των δρομολογίων αποκομιδής, καθώς τα οχήματα ξεφορτώνουν εκεί 140 τόνους κάθε μέρα και δεν τρέχουν από και προς τον ΧΥΤΑ. Ξεκίνησε και καμπάνια ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης για να φτιάξουμε όλοι μαζί μια Αθήνα Καθαρή. Είναι μια προσπάθεια, η οποία υποστηρίζεται από δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, το οποίο, άλλωστε ενισχύει συνολικά τον δήμο Αθηναίων στην υλοποίηση παρεμβάσεων στην πόλη και όχι μόνο στον τομέα της καθαριότητας. Η προσπάθεια φαίνεται να πιάνει τόπο. Αλλά η επιχείρηση «Αθήνα καθαρή» μας χρειάζεται όλους. Για να μην ζούμε σε μια πόλη που «αγαπάμε να μισούμε», αλλά σε μια πόλη που γουστάρουμε – γιατί την γουστάρουμε- και φροντίζουμε. Με απλά πράγματα: Να μην αφήνουμε το αυτοκίνητο μας μπροστά στον κάδο, ούτε στην γωνία που δεν μπορεί να στρίψει το απορριμματοφόρο, να δένουμε την σακούλα και να την πετάμε μέσα στον κάδο, να κρατήσουμε το σκουπιδάκι μας μέχρι να βρούμε που να το πετάξουμε, να μην κάνουμε σαλονάκι το πεζοδρόμιο αφήνοντας τις παλιές μας καρέκλες και τραπέζια, αλλά να πάρουμε τηλέφωνο 24 ώρες το 24ώρο στον δήμο Αθηναίων στο 1595, να βγαίνουμε βόλτα με το σκύλο μας μαζί με σακουλίτσες. Αν τα κάνουμε αυτά, μπορεί να μην χρειάζεται και έλεγχος τελικά!