Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο βρήκαν παρηγοριά σε ένα κατοικίδιο κατά τη διάρκεια της πανδημίας, με τους περισσότερους να καταφεύγουν σε μία γάτα ή έναν σκύλο.
Ωστόσο, υπήρξαν και κάποιοι, στην Αργεντινή ειδικά, που προτίμησαν κάτι λιγότερο συνηθισμένο, όπως για παράδειγμα ένα γουρούνι, μια ταραντούλα ή ένα άλογο, όπως αναφέρει το εκτενές αφιέρωμα του ΑΡ.
Όπως λόγου χάρη η έφηβη Λουτσιάνα Μπενέτι, η οποία όταν άρχισε να εξαπλώνεται ο κορονοϊός, είδε να ακυρώνονται τα σχέδια για ένα μεγάλο παραδοσιακό πάρτι για τα 15α γενέθλιά της. Η μικρή καταρρακώθηκε ψυχολογικά καθώς δεν θα είχε την ευκαιρία να δει τους συμμαθητές της για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.
Κάπως έτσι, οι γονείς της αποφάσισαν να της κάνουν δώρο ένα γουρούνι και ο Chanchi [Τσάντσι] αποδείχθηκε ένας πιστός και στοργικός σύντροφος. Μάλιστα, η Λουτσιάνα συχνά κοιμάται δίπλα στο 20 κιλών γουρούνι, που την υποδέχεται με έναν ήχο ενθουσιασμού όταν εκείνη επιστρέφει σπίτι.
Ακόμη πιο ασυνήθιστη ήταν η επιλογή που έκανε η καθηγήτρια Στατιστικής Λορένα Άλβαρεζ καθώς στο διαμέρισμά της στο Μπουένος Άιρες ζουν 28 sugar gliders (σακχαροπέταυροι), μικρά δενδρόβια μαρσιποφόρα θηλαστικά με καταγωγή από την Αυστραλία. «Μου δίνουν πολλή αγάπη. Ξέρετε τι είναι να ξαπλώνεις και να σε “πνίγουν” στα φιλιά;» υποστηρίζει η ίδια.
Η Άλβαρεζ ζει μόνη της, όμως λέει ότι τα κατοικίδιά της τη βοήθησαν να νιώθει ότι έχει παρέα και κάποιες φορές εμφανίζονται πάνω στο κεφάλι της, κατά τη διάρκεια τηλεδιασκέψεων στο Zoom. «Ξυπνάω και ζω για αυτά. Είναι το έναυσμα για την προσπάθεια και τη ζωή για μένα», λέει.
Όπως αναφέρει πάντως το άρθρο του ΑΡ, πολλές οργανώσεις είναι αντίθετες με το να γίνονται κατοικίδια αυτά τα ζώα καθώς στην πορεία τείνουν να εγκαταλείπονται από ιδιοκτήτες που είναι λιγότερο αφοσιωμένοι από την Άλβαρεζ. Σε κάποια μέρη, όπως η Καλιφόρνια και η Νέα Υόρκη, απαγορεύεται να τα έχει κάποιος ως κατοικίδια.
Ο αργεντινός κτηνίατρος Αντριάν Πέτα, που ειδικεύεται στα ασυνήθιστα κατοικίδια, λέει ότι έχει δει εκατοντάδες ζώα τους 18 μήνες της πανδημίας, όπως γουρούνια, τρωκτικά, γκέκο (είδος σαύρας) και πολλά ακόμη.
«Πολλοί άνθρωποι κουράστηκαν με την τηλεόραση και τους υπολογιστές και είχαν ανάγκη για μια πιο συναισθηματική σχέση», λέει, επισημαίνοντας εμφατικά ότι «ακόμη και τα ζώα που δεν δείχνουν συναίσθημα, οι άνθρωποι μπορούν να τα ταΐσουν, να νιώσουν ότι κάποιος τους έχει ανάγκη».
Όπως, λόγου χάρη, ο 50χρονος νοσηλευτής Οσβάλντο Νέγκρι, ο οποίος άρχισε να έχει αράχνες ως κατοικίδια προκειμένου να ξεπεράσει την αραχνοφοβία του και πλέον διαθέτει 60, από απλές αράχνες μέχρι ταραντούλες. «Η φροντίδα τους με βοήθησε να αντέξω τη δουλειά στο νοσοκομείο εν μέσω της πανδημίας», εξηγεί κρατώντας στην παλάμη του μία μεξικάνικη ταραντούλα. Στη «συλλογή» του έχει μέχρι και μία Brachypelma smithi που θεωρείται σχεδόν απειλούμενη με εξαφάνιση, σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση Προστασίας της Φύσης.
Ομοίως και ο 77χρονος Αλμπέρτο Κάστρο που περνούσε τον περισσότερο χρόνο του στο γηροκομείο, καθισμένος μονίμως πάνω σε μία καρέκλα. Κάτι που άλλαξε όταν ο ιδιοκτήτης της δομής πήγε εκεί ένα άλογο.
Ο Κάστρο άρχισε να το περιποιείται, καθώς ο Coco [Κόκο] έφτασε εκεί σε κακή κατάσταση. «Άλλαξε τη ζωή μου. Το φροντίζω, με αναζητά και όταν τον πλησιάζω, χλιμιντρίζει. Και για όσο είμαι εγώ εδώ, δεν θα του συμβεί τίποτα», καταλήγει ο ηλικιωμένος με νόημα.
Ψυχολογική «σανίδα σωτηρίας» τα κατοικίδια ζώα
Όντως, σύμφωνα με έρευνα, μέσα στην πανδημία εκτινάχτηκε το ποσοστό των ανθρώπων που «επένδυσαν» ψυχολογικά στην απόκτηση ενός κατοικίδιου.
«Κάναμε μια διαδικτυακή έρευνα στο Facebook, τον προπερασμένο Απρίλιο κατά την διάρκεια του πρώτου lockdown και διαπιστώσαμε ότι το 60% των ανθρώπων ανέφεραν την στέρηση της επαφής τους με έναν άνθρωπο ή ένα κατοικίδιο» δήλωσε χαρακτηριστικά η Δρ. Τίφανι Φιλντ, διευθύντρια του Touch Research Institute στο Leonard M. Miller School of Medicine του πανεπιστημίου του Μαϊάμι.
Τα κατοικίδια μπορεί να είναι μία πολύ καλή εναλλακτική λύση για το ζήτημα της στέρησης της επαφής, εξηγεί η Δρ. Τζάνετ Γιάνγκ, λέκτορας επιστημών υγείας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Αυστραλίας.
Η Δρ. Γιάνγκ μαζί με την ερευνητική της ομάδα διεξήγαγε άλλη μελέτη για να διαπιστώσει τα οφέλη της συντροφιάς κατοικίδιων ζώων κατά την διάρκεια της πανδημίας. Οι συμμετέχοντες δήλωσαν συγκεκριμένα ότι ένιωθαν άνεση, οικειότητα και χαλάρωναν όταν άγγιζαν τα κατοικίδιά τους.
Πολλοί συμμετέχοντες σημείωσαν επίσης την ικανότητα των κατοικίδιων τους να «γνωρίζουν» πότε δεν ήταν καλά και να τους πλησιάζουν περισσότερο για να τους απασχολήσουν ή να τους κάνουν να νιώσουν καλύτερα.
