Τέλος στο δωρεάν νερό, όπου και όποτε αυτό παρεχόταν, έρχεται από το 2013. Όπως ορίζει η κοινοτική νομοθεσία, η κοστολόγηση του νερού πρέπει να είναι σε συνάρτηση των διαθέσιμων αποθεμάτων και του περιβαλλοντικού κόστους για την απόληψή του.
Οι παράγοντες θα συνεκτιμώνται σε κάθε περιοχή ξεχωριστά, στο πλαίσιο της κατάρτισης σχεδίων διαχείρισης για καθένα από τα 14 υδατικά διαμερίσματα της χώρας.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι στις περιοχές που αντιμετωπίζουν οξύ πρόβλημα λειψυδρίας οι τιμές του νερού θα πρέπει να αποτρέπουν την κατασπατάλησή του.
Βάσει της οδηγίας, θα πρέπει, όπως αναφέρει η Καθημερινή, η τιμολόγηση του νερού να λαμβάνει υπόψη το κόστος των έργων και των υποδομών που κατασκευάστηκαν για τη χρήση του νερού, το περιβαλλοντικό κόστος και το κόστος του νερού ως φυσικού πόρου.
Οι αλλαγές στην τιμολόγηση του νερού εκτιμάται ότι θα έρθουν σταδιακά μέσα στο 2013, με αρκετή καθυστέρηση, λόγω του πολύτιμου χρόνου που χάθηκε στην εφαρμογή της οδηγίας. Μια καθυστέρηση που κόστισε ήδη την πρώτη καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Σύμφωνα με την οδηγία, τα κράτη – μέλη όφειλαν μέχρι τα τέλη του 2009 να έχουν καταρτίσει, εγκρίνει και αποστείλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχέδια διαχείρισης για τις λεκάνες απορροής των ποταμών τους. Περαιτέρω, έως τα τέλη του 2008, θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει η διαδικασία πληροφόρησης του κοινού και οι σχετικές διαβουλεύσεις με τους διάφορους φορείς.
Η Ελλάδα παρέβη και τις δύο αυτές υποχρεώσεις, μη έχοντας μέχρι στιγμής ολοκληρώσει κανένα από τα 14 σχέδια που της αναλογούν.
Σύμφωνα με στοιχεία της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων, η προετοιμασία των 10 από τα 14 σχέδια έχει ολοκληρωθεί και πλέον έχει ξεκινήσει η δημόσια διαβούλευση, που θα ολοκληρωθεί μέσα στο φθινόπωρο.
