Σύμφωνα με έναν επιστήμονα του Cambridge, οι δεινόσαυροι ζούσαν το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής τους στο νερό, σε βάθος 5-10 μέτρων, και οι τεράστιες ουρές τους συνέβαλαν στο κολύμπι.
Ο επιστήμονας ισχυρίζεται ότι εάν αντιληφθούμε τους δεινόσαυρους ως υδρόβια πλάσματα, τότε θα είμαστε σε θέση να εξηγήσουμε αρκετές πτυχές της ζωής τους, που μέχρι στιγμής παραμένουν άγνωστες.
Ο Μπράιαν Φορντ, βιολόγος κυττάρων, πιστεύει ότι οι αρχαιολόγοι έχουν φέρει στο φως μονάχα ίχνη πατημασιών των δεινοσαύρων, καθώς αυτοί δεν χρησιμοποιούσαν τις ουρές τους στη ξηρά, παρά μόνο μέσα στο νερό. Επομένως, ζούσαν σχεδόν αποκλειστικά μέσα στο νερό και σπάνια έβγαιναν στη ξηρά, σύμφωνα με τον βιολόγο.
Η θεωρία του Φορντ δεν είναι παράλογη, καθώς εάν αναλογιστούμε πως ο ελέφαντας και ο ρινόκερος έχουν τέσσερα πόδια, πως είναι δυνατόν ένας δεινόσαυρος δεκάδων τόνων, να διαθέτει μονάχα δύο πόδια και μάλιστα ιδιαίτερα μικρά;
«Πλέον είμαι σίγουρος ότι οι δεινόσαυροι ήταν υδρόβια πλάσματα. Διαθέτουν ένα μεγάλο και ογκώδες σώμα, με μια τεράστια και μυώδης ουρά, η οποία συνέβαλε στη διαδικασία της κολύμβησης»
Ωστόσο, ο καθηγητής Paul Barrett, παλαιοντολόγος του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, διαφωνεί κάθετα με τον Φορντ.
«Αυτή η θεωρία ήταν δημοφιλής το 1920, αλλά από το 1960 έχουμε αποδείξει ότι οι δεινόσαυροι διέθεταν ιδιαίτερα δυνατούς μύες στα πόδια τους, οι οποίοι τους επέτρεπαν να μετακινούνται. Μέσα στο νερό, θα δυσκολεύονταν στην αναπνοή και η μετακίνηση τους πάνω στη λάσπη θα ήταν αδύνατη. Δεν αποκλείω το γεγονός να ζούσαν δίπλα στο νερό ή να έμπαιναν συχνά σ’ αυτό, ωστόσο αποκλείω το ενδεχόμενο οι δεινόσαυροι να αποτελούσαν αποκλειστικά υδρόβια πλάσματα», δήλωσε ο Paul Barrett.
