Πριν από ενάμιση χρόνο, ο σεφ Robbie McCauley άφησε πίσω του τις κομψές κουζίνες μερικών από τα καλύτερα εστιατόρια του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας για να μαγειρέψει σε ένα απομακρυσμένο ιρλανδικό εξοχικό σπίτι σε έναν βράχο με θέα τον Ατλαντικό.
Το χαμηλό, ασβεστωμένο κτίριο με την οροφή από πλάκες που περιβάλλεται από άδεια πράσινα χωράφια, χιλιόμετρα μακριά από την πλησιέστερη πόλη, μοιάζει με τον ορισμό της αγροτικής Ιρλανδίας.
Σε κοντινή απόσταση βρίσκονται τα Cliffs of Moher. Αυτό το δραματικό, ανεμοδαρμένο τοπίο που χαράσσεται από άγριους ωκεανούς βρίσκεται στο δυτικότερο άκρο της Ευρώπης και έχει κάνει πολλές κινηματογραφικές εμφανίσεις. Στα βόρεια βρίσκεται το Doolin, ένα χωριό γνωστό για την παραδοσιακή μουσική του σκηνή.
Αν και αγαπημένο των τουριστών, το απομονωμένο περιβάλλον και η ρουστίκ αισθητική του εξοχικού απέχουν πολύ από τη λάμψη των γαστρονομικών ναών με τα λευκά λινά τραπεζομάντηλα. Εδώ δεν θα βρείτε ακριβοπληρωμένους θαμώνες ή κομψά ντυμένους επισκέπτες.
Κι όμως, μέσα σε λίγους μόλις μήνες από τότε που ο McCauley και η σύζυγός του, Sophie, άνοιξαν το Homestead Cottage στην κομητεία Clare, ο οδηγός Michelin το επιβράβευσε με ένα αστέρι. Παράλληλα, πολλοί το ανέδειξαν ως το κορυφαίο εστιατόριο της Ιρλανδίας -ένας εντυπωσιακός τίτλος για μια χώρα με πλούσια γαστρονομική παράδοση.
Το βουκολικό περιβάλλον δεν έχει κάνει κακό στο εστιατόριο, με τον οδηγό Michelin να το αποκαλεί «σίγουρα το πιο αγροτικό» από τους νεότερους νικητές του, ενώ σημειώνει τα «υπέροχα ιρλανδικά προϊόντα» που βρίσκονται στο επίκεντρο του μενού του.
Πρόκειται για ένα επίτευγμα ακόμη πιο αξιοσημείωτο, δεδομένης της επισφάλειας της βιομηχανίας εστιατορίων στην Ιρλανδία και σε πολλές άλλες χώρες τα τελευταία χρόνια, με τη μοίρα πολλών να κρέμεται από ένα μεταφορικό γκρεμό, εξίσου ιλιγγιώδες με το τοπίο στο οποίο είναι σκαρφαλωμένο το Homestead Cottage.
Μια νέα πρόκληση
Ο McCauley, από τη Σκωτία, και η Γαλλίδα εστιάτορας σύζυγός του φαίνεται να ενδιαφέρονται περισσότερο για τις μοναδικές γεύσεις της δυτικής γωνιάς της Ιρλανδίας παρά για τις διακρίσεις.
«Το ήθος μας είναι το τοπικό, το εποχικό και η καλύτερη ποιότητα που μπορούμε να βρούμε», λέει ο McCauley στο CNN Travel.
Αφού εκπαιδεύτηκε στη Royal Academy of Culinary Arts στο Λονδίνο και μαγείρεψε σε κορυφαία εστιατόρια όπως το Number One στο Εδιμβούργο και το Campagne στο Kilkenny της Ιρλανδίας, ο McCauley έπιασε δουλειά στο εστιατόριο του Gregan’s Castle Hotel στο Burren της κομητείας Clare, όπου τελικά έγινε επικεφαλής σεφ και γνώρισε τη μέλλουσα σύζυγό του.
Μέχρι το 2023, ο McCauley ήταν έτοιμος για μια νέα πρόκληση.
Ένας τοπικός επιχειρηματίας προσέφερε στο ζευγάρι τη μίσθωση του 200 ετών εξοχικού σπιτιού έξω από το χωριό Doolin, κοντά στα περίφημα Cliffs of Moher. Ο McCauley ήταν επιφυλακτικός. Ήταν η Sophie, οκτώ μηνών έγκυος εκείνη την εποχή, που είπε ότι «θα μπορούσαν κάλλιστα να το δοκιμάσουν».
Υπέροχες κριτικές
«Νομίζω ότι εκείνη τη στιγμή, κάτι απλά ταίριαζε στο μυαλό μου», λέει ο McCauley.
Το ζευγάρι είχε έξι εβδομάδες για να στήσει και να λειτουργήσει το μαγαζί. Και τότε, ακριβώς δύο εβδομάδες πριν ανοίξουν, η Sophie γέννησε την Iris. «Ήταν σίγουρα έντονο!» ο McCauley γελάει.
Αλλά εκείνες οι πρώτες εβδομάδες τον Ιούλιο του 2023 ήταν ήσυχες. Μετά ήρθε μια διθυραμβική κριτική από τους Irish Times και ο McCauley λέει ότι «μετά από αυτό τρελάθηκε». Μέχρι τον Φεβρουάριο του 2024 είχαν ένα αστέρι Michelin.
«Αυτό σίγουρα δεν ήταν κάτι που περιμέναμε ποτέ, ειδικά τόσο γρήγορα», λέει ο McCauley.
Το Homestead Cottage προσφέρει μενού σετ και όχι à la carte, πράγμα που σημαίνει όσο το δυνατόν λιγότερα απορρίμματα. Ο McCauley απολαμβάνει την «ελευθερία να μπορεί να προσαρμόζεται αντί να είναι κολλημένος σε ένα μενού που είναι γραμμένο».
Αυτό σημαίνει ότι συλλέγουν σκόρδο, φασολάκια και κολοκυθάκια απευθείας από τον κήπο τους. Φέτος, διανύουν την τέταρτη χρονιά καλλιέργειας σπαραγγιών και ανυπομονούν να ανταμειφθεί η υπομονή τους με την πρώτη πραγματικά καλή σοδειά.
Για τον McCauley η ιρλανδική κουζίνα δεν έχει να κάνει τόσο με το φαγητό όσο με τα προϊόντα.
Αποκαλεί τα ιρλανδικά γαλακτοκομικά «προϊόν παγκόσμιας κλάσης» και πιστεύει ότι η Ιρλανδία θα πρέπει να είναι περισσότερο υπερήφανη για το βοδινό και το αρνί της. «Δεν υπάρχει το σιτάρι που διοχετεύεται σε αυτά, όπως σε τόσες πολλές χώρες. Το 90% από αυτά τελειώνουν στο γρασίδι».
Μια γαστρονομική εμπειρία με τοπική ταυτότητα
Τα πιάτα του McCauley περιλαμβάνουν τοπικά τοπωνύμια, ενώ η τοποθεσία συνδέεται άρρηκτα με τα προϊόντα: καβούρια Moher, χτένια Connemara, πεσκανδρίτσα Aran, μοσχαρίσιο κρέας Burren.
Το εστιατόριο βρίσκεται στην περιοχή The Burren του Clare, μια περιοχή γνωστή για τα ασβεστολιθικά πλακόστρωτα ηλικίας 330 εκατομμυρίων ετών και την πλούσια ποικιλία χλωρίδας της. Το Burren αποτελεί παγκόσμιο γεωπάρκο της UNESCO, αναγνωρισμένο για τη μοναδική γεωλογική και φυσική του κληρονομιά.
Ο McCauley είναι τόσο μεγάλος θαυμαστής της μοναδικής γεύσης του κρέατος Burren, που πιστεύει ότι θα έπρεπε να έχει καθεστώς προστασίας, όπως το μοσχάρι Γαλικίας από τη βόρεια Ισπανία και το μοσχάρι Limousin από την κεντρική Γαλλία.
Ο σεφ αποδίδει τα περισσότερα εύσημα για την περίφημη μαγειρική του στους προμηθευτές του.
«Οι καλλιεργητές λαχανικών χρειάζονται έξι μήνες για να μας φέρουν αυτό το προϊόν, ο κρεοπώλης -που μεγαλώνει τα αρνιά- έξι με οκτώ μήνες. Εμείς απλώς τα μαγειρεύουμε στο τέλος της ημέρας. Δεν μπορείς να φτιάξεις ένα μεταξωτό πορτοφόλι από το αυτί μιας γουρούνας».
Οι επισκέπτες του Homestead Cottage θα βρουν τραπέζια φτιαγμένα από τις σανίδες ενός παλιού μύλου, με πόδια από παλιές ραπτομηχανές Singer. Μια φωτιά που σιγοκαίει ζεσταίνει το δωμάτιο τις πιο κρύες μέρες, ενώ κάτω από τα πόδια τους απλώνονται τοπικές πέτρινες πλάκες.
Ο Robbie και η Sophie πλησιάζουν στο τέλος του πρώτου τους έτους με ένα αστέρι Michelin. Τον Φεβρουάριο, θα μάθουν αν το κράτησαν.
«Νομίζω ότι μαγειρεύουμε καλό φαγητό και ελπίζω η Michelin να συνεχίσει να το εκτιμά αυτό, αλλά δεν είμαστε πολύ κολλημένοι με αυτό», λέει ο McCauley. «Στο τέλος της ημέρας, χρειαζόμαστε ένα απασχολημένο εστιατόριο για να πληρώνουμε τους λογαριασμούς και να πληρώνουμε το προσωπικό μας και όχι για να έχουμε το κύρος ενός αστεριού Michelin».
