Από το 2013, την εποχή του post-production της προηγούμενης ταινίας του «Snowpiercer» είχε αρχίσει να γεννιέται στο μυαλό του Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη Μπονγκ Τζουν Χο η ιδέα για την ταινία Parasite, που από χθες έχει γράψει ιστορία, καθώς έγινε η πρώτη ξενόγλωσση ταινία που βραβεύτηκε, μεταξύ άλλων, με Όσκαρ καλύτερης ταινίας.
Το Parasite εκτυλίσσεται κατά κύριο λόγο σε δύο τοποθεσίες: το σπίτι της πλούσιας οικογένειας Παρκ και το ημιυπόγειο της φτωχής οικογένειας Κιμ. Όταν η δεύτερη μπαίνει στη ζωή της πρώτης, το ποιος είναι το παράσιτο δεν είναι τόσο σαφές.
Σε συνέντευξή του στο «The Atlantic», ο 50χρονος σκηνοθέτης εξήγησε πως η ταινία είχε αρχίσει σαν θεατρικό και πως υπήρχε και μια δική του προσωπική εμπειρία που συνέβαλε στη δημιουργία της.
«Έχω έναν στενό φίλο που είναι ηθοποιός και μου πρότεινε να επιχειρήσω να σκηνοθετήσω μία παράσταση. Στο θέατρο ο χώρος είναι περιορισμένος, αλλά για όλες τις προηγούμενες ταινίες μου είχα χρησιμοποιήσει πολλές τοποθεσίες- για παράδειγμα το “Okja” αρχίζει σε μια βουνοπλαγιά στην Κορέα και ολοκληρώνεται στο Μανχάταν. Οπότε σκεφτόμουν, τι είδους ιστορία θα μπορούσα να αφηγηθώ με μόνο δύο σπίτια; Μου ήρθε η ιδέα ενός φτωχού σπιτιού κι ενός πλούσιου επειδή εκείνο τον καιρό δούλευα το post-production του Snowpiercer και με απασχολούσε πολύ το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών.
Εκτός από το Snowpiercer και το θέατρο, με συνάρπαζε η ιδέα της “διείσδυσης”. Όταν ήμουν στο κολέγιο, έκανα μαθήματα σε μια πλούσια οικογένεια και είχα αυτό το συναίσθημα πως διεισδύω στις ιδιωτικές ζωές ανθρώπων που μου ήταν εντελώς άγνωστοι. Κάθε εβδομάδα έμπαινα στο σπίτι τους και σκεφτόμουν πόσο αστείο θα ήταν εάν είχα όλους μου τους φίλους να μπαίνουν στο σπίτι ο ένας μετά τον άλλο».
