Ο καλύτερος Πέδρο Αλμοδόβαρ καταφτάνει στα κανάλια Novacinema!

Προκλητικός με λόγο και βαθύτατα αισθαντικός, ο κορυφαίος σύγχρονος ισπανός σκηνοθέτης αποβιβάζεται στα κανάλια Novacinema φέρνοντας μαζί του ένα εξαίσιο δείγμα του ανεπανάληπτου έργου του. Ο ακραίος κάποτε σουρεαλιστής και πομπώδης στα όλα του Αλμοδόβαρ αγάπησε μετά το ρομάντζο και το μελό, διατηρώντας ωστόσο αναλλοίωτη την καλλιτεχνική του ιδιοσυστασία και τη βαθύτατη αγάπη για τη γυναίκα. Κυνικός και προκλητικός, ο αναρχικός της κινηματογραφικής αισθητικής και αντικομφορμίστας υφολογικά Αλμοδόβαρ αποθέωσε ήδη από τις πρώτες στιγμές της φιλμογραφίας του την ατέρμονη υπερβολή, την πολυχρωμία, το κιτς, αλλά και τη σεξουαλική παρέκκλιση και κάθε άλλη διαστροφή. Τα χρόνια πέρασαν βέβαια και ο πιο ώριμος Πέδρο των τελευταίων ετών στοχάζεται πια πάνω στην ανθρώπινη ζωή και την αφόρητη καθημερινότητά της, βαδίζοντας πάντως πάνω στα γνώριμα χνάρια που τον καθιέρωσαν και τον ανέδειξαν σε σύγχρονο μαέστρο του σινεμά. Όπως η αέναη εμμονή του στα χίλια πρόσωπα της γυναίκας, κάτι που του έχει επιφέρει τον εν πολλοίς άδικο και φτωχό τίτλο «σκηνοθέτης των γυναικών». Γιατί ο Αλμοδόβαρ μπορεί να προβάλλει τη γυναίκα μέσα από τους διάφορους ρόλους της, η γλώσσα του όμως και τα μελήματά του είναι πανανθρώπινα και αφορούν και στα δυο φύλα. Ο κορυφαίος Ισπανός έχει διαγράψει μια τελείως ιδιοσυγκρασιακή πορεία στο παγκόσμιο σινεμά, παραμένοντας ένας από τους παραγωγικότερους δημιουργούς της γενιάς του. Από τις σουρεαλιστικές κωμωδίες και τις ανατρεπτικές σάτιρες του παρελθόντος ως και το πιο ώριμο και εγκεφαλικό σινεμά που κάνει σήμερα, και βραβεύεται στα μήκη και τα πλάτη της Γης, ο ακούραστος Αλμοδόβαρ με την πλούσια φιλμογραφία έρχεται στα κανάλια Novacinema για να πυροδοτήσει ζωηρές σινεφιλικές συζητήσεις και να βάλει κυριολεκτικά φωτιά στα μουντά τηλεοπτικά μας βράδια. Το πολύπλευρο και εκτεταμένο αφιέρωμα των καναλιών Novacinema στο παγκόσμιο σινεμά συνεχίζεται λοιπόν με την ίδια δυναμική, φέρνοντάς μας σε επαφή με το υπέροχο κινηματογραφικό σύμπαν του άλλοτε ανατρεπτικού, άλλοτε τρυφερού ισπανού δημιουργού. Πιστά στην κινηματογραφική παράδοση που έχουν δημιουργήσει με τις λαμπερές πρεμιέρες, τα κανάλια Novacinema προβάλλουν πρώτα και αποκλειστικά τις πιο δημοφιλείς και πρόσφατες ταινίες έναν χρόνο πριν από την προβολή τους σε οποιοδήποτε άλλο τηλεοπτικό κανάλι.

Και σαν να μη φτάνει αυτό, μας δίνουν τη δυνατότητα με τον αποκωδικοποιητή NovaBox+ να δημιουργήσουμε το προσωπικό μας video club, γράφοντας τις ταινίες που αγαπάμε ώστε να απολαμβάνουμε κατόπιν την κινηματογραφική μαγεία όπου και όποτε θέλουμε! Για όλο τον Αλμοδόβαρ που πρέπει να ξέρετε και θέλετε να απολαύσετε, συντονιστείτε στα κανάλια Novacinema…

Κακή Εκπαίδευση (2004)

Το «La Mala Educacion» μόνο συστάσεις δεν χρειάζεται, καθώς σπάνια έχουμε ξαναδεί ένα τέτοιο οπτικό δοκίμιο πάνω στη σεξουαλική καταπίεση και την υποκρισία της κοινωνίας, με φόντο τον έρωτα δύο μαθητών σε ένα καθολικό σχολείο. Πρόκειται για ένα σύνθετο και βαθύ φιλμ, μια «ιστορία αγάπης», όπως τη θέλει ο ίδιος ο Αλμοδόβαρ, ο οποίος απομακρύνεται από το χαρακτηριστικό χιούμορ του για να μιλήσει αυτή τη φορά για το πάθος ως κάτι απαγορευμένο στο δημιουργικότερο ίσως ζενίθ της καριέρας του. Δύο αγόρια ανακαλύπτουν την αγάπη για το σινεμά, όπως και την έλξη για το ανδρικό φύλο, υπό το βλέμμα και τις πράξεις του πατέρα Μάνολο σε ένα καθολικό σχολείο Ιησουϊτών στην Ισπανία του 1960. Οι τρεις τους θα ξανασυναντηθούν αργότερα κάτω από διαφορετικές συνθήκες ερωτικής και οικονομικής εξουσίας, με τον νόμο του πόθου να τους οδηγεί σε αλόγιστες πράξεις. Μια από τις πιο ώριμες και περίτεχνες ταινίες του σπουδαίου Ισπανού μιλά με θάρρος για τους ρόλους του θύτη και του θύματος, παραμένοντας μια αριστουργηματική αυτοβιογραφική εξομολόγηση που θα κλείσει μέσα της οριστικά και αμετάκλητα την κοσμοθεωρία του Αλμοδόβαρ για τα δύο φύλα, τη σεξουαλική αφύπνιση αλλά και την ίδια τη ζωή τελικά, που μοιάζει τώρα με ιντριγκαδόρικο μελόδραμα που ξεγλιστρά από τον έλεγχό μας…

Volver (2006)

Το φανταστικό «Γύρνα Πίσω» παρακολουθεί τη ζωή της Ραϊμούνδα, μιας δυναμικής γυναίκας που διευθύνει το εστιατόριο που εγκατέλειψε ένας γείτονάς της έχοντας στο ψυγείο το πτώμα του άνδρα της. Αλλά και η αδελφή της έχει τα δικά της προβλήματα, αφού φιλοξενεί το φάντασμα της μακαρίτισσας μητέρας της. Επιστρέφοντας στις πηγές της σουρεαλιστικής του έμπνευσης, ο Αλμοδόβαρ κάνει αυτό που ξέρει καλά, το αμιγές «γυναικείο» σινεμά του, και βραβεύεται με βραβείο σεναρίου και γυναικείας ερμηνείας στο Φεστιβάλ Καννών. Χωρίς καμία ερωτική ιστορία στον ορίζοντα, οι ηρωίδες του Πέδρο κατοικούν σε έναν γυναικείο κόσμο όπου ο άντρας είναι νεκρός, βιαστής και παντελώς άχρηστος τελικά. Ο Αλμοδόβαρ μάς παραδίδει άλλο ένα κινηματογραφικό μάθημα ανάμειξης κωμωδίας και δράματος, με το γέλιο, το κλάμα και τη σάτιρα να συνυπάρχουν δίπλα στην αισιόδοξη οπτική του σκηνοθέτη, μπολιάζοντας καρκινοπαθείς και φαντάσματα, ψυγεία, πυρκαγιές και κομμώτριες! Η σπιρτάδα και η ζωντάνια που έκαναν τον Αλμοδόβαρ γνωστό στα πέρατα του κόσμου είναι εδώ στα καλύτερά τους, μιας και επιστρέφει στην ατόφια γλυκόπικρη διασκέδαση που μόνο αυτός ξέρει να προσφέρει…

Κίκα (1993)

Η Κίκα είναι μια αφελής αισθητικός, έχει σχέσεις με έναν νάρκισσο φωτογράφο, ο οποίος είναι ερωτευμένος με τη νεκρή μητέρα του. Μια μέρα βιάζεται από έναν πορνοστάρ και σπεύδει επιτόπου μια διάσημη τηλεπαρουσιάστρια. Καλωσορίσατε στο θεότρελο σουρεαλιστικό σύμπαν του Αλμοδόβαρ δηλαδή! Μια παλαβή κωμωδία ηθών με διαβρωτικό και κυνικό χιούμορ στα όρια της υπερβολής, η οποία δονείται από έξυπνους διαλόγους που σατιρίζουν τα ριάλιτι, αλλά το ίδιο το κινηματογραφικό είδος του θρίλερ, μέσα από κατά συρροή δολοφόνους και ποτάμια αίματος. Η απόλυτα διασκεδαστική φάρσα που δεν σέβεται ούτε σενάριο ούτε ιερά και όσια παραμένει αρχετυπικά αλμοδοβαρική, καθώς αυτό είναι το σινεμά του μεγάλου δημιουργού που λατρεύτηκε στην Ευρώπη και τον ενθρόνισε στη θέση του ανατρεπτικότερου δημιουργού της γενιάς του. Και στην ασύνδετη αυτή παρέλαση χαρακτήρων, ένα ανορθόδοξο και πολυπρισματικό συνονθύλευμα μαύρης κωμωδίας και μελοδραματικής περιπέτειας δηλαδή, ο Αλμοδόβαρ είναι στο απόλυτο στοιχείο του…

Όλα για τη μητέρα μου (1999)

Είναι γεγονός ότι η σύνοψη της υπόθεσης όλων των ταινιών του Αλμοδόβαρ μοιάζει με φάρσα, καθώς αλλού κρύβεται η μεγάλη του δύναμη. Στο υπέροχο «Todo sobre mi madre», η Μανουέλα χάνει τον 18χρονο γιο της σε τροχαίο και έρχεται στη Βαρκελώνη για να αναζητήσει τον πατέρα του παιδιού, μπαίνοντας στη δούλεψη μιας ομοφυλόφιλης ηθοποιού και πιάνοντας φιλίες με μια νεαρή καλόγρια, η οποία έχει μείνει έγκυος από τον παλιό εραστή της, που είναι φορέας του AIDS. Κι όμως, αυτή είναι η υπόθεση της πιο ώριμης ταινίας του Αλμοδόβαρ, της μοναδικής αυτής πραγματείας πάνω στην έννοια της μητρότητας που βραβεύτηκε όπου κι αν πήγε (Βραβείο Σκηνοθεσίας στις Κάνες και Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας)! Λέγεται χαρακτηριστικά ότι οι απανταχού γυναίκες βουρκώνουν ακόμα στο άκουσμα και μόνο του τίτλου «Όλα για τη μητέρα μου» παρά τα 16 χρόνια από την πρώτη προβολή του, καθώς είναι το φιλμ που άγγιξε τις ευαίσθητες γυναικείες χορδές, αν και οι άντρες επίσης δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στη σαγήνη του φιλμ και τη διεισδυτική καταβύθισή του στη γυναικεία ψυχοσύνθεση. Οι ευάλωτοι χαρακτήρες, οι διαφορετικοί σεξουαλικά άνθρωποι και τα δράματα και πάθη τους είναι θέματα πανανθρώπινα, τα οποία πραγματεύεται ο Αλμοδόβαρ με τη γνώριμη φόρμα εναλλαγής μελοδράματος και φάρσας. Ποτέ άλλοτε η σκιαγράφηση των ανθρώπων του περιθωρίου και των ακραίων περιπετειών τους δεν ήταν τόσο τραγικά διασκεδαστική…

Δέσε με (1989)

Στο ανεπανάληπτο «Αtame!» ένας πρώην τρόφιμος ψυχιατρείου απαγάγει μια πορνοστάρ και της ζητά να τον αγαπήσει όπως την αγαπά και εκείνος. Αν δεν ήταν ταινία του Αλμοδόβαρ, θα μιλούσαμε για μια σεξιστική παραγωγή που δανείζεται το σενάριό της από τις σκληρότερες σελίδες της «ροζ» λογοτεχνίας. Είναι όμως ταινία του Αλμοδόβαρ, άρα ξέρεις ότι θα παρακολουθήσεις άλλη μια αποθέωση του μαύρου χιούμορ, του γκροτέσκου και της εκζήτησης, εκεί δηλαδή που όλα παύουν να διαπερνιούνται αντιφατικά και οι νόμοι της ψυχολογίας και της αληθοφάνειας γίνονται κόμπος! Το «Δέσε με» είναι μια πιστή αλμοδοβαρική ιστορία πάθους που στέκεται κριτικά απέναντι στα υποπροϊόντα του λαϊκού μας πολιτισμού και σαρκαστικά στο κιτς που μας περιβάλλει, παραδίδοντάς μας πολύπλοκες προσωπικότητες με μια σχεδόν αυθάδικη φυσικότητα. Και είναι βέβαια φτιαγμένη με τη μυστική αλμοδοβαρική συνταγή, εκεί όπου όλοι μπορούν να βρουν αυτό που θέλουν δηλαδή και να αφεθούν στα μαγικά χέρια του ανατρεπτικού δημιουργού…

«Μίλα της» (2002)

Όσκαρ Σεναρίου και Χρυσή Σφαίρα Ξενόγλωσσης Ταινίας για το αριστουργηματικό δράμα «Hable con ella» του Αλμοδόβαρ, μια από τις πιο «ήπιες» και συγκινητικές στιγμές της φιλμογραφίας του. Ένας μοναχικός νοσοκόμος που περιποιείται μια νεαρή σε κώμα, στην οποία αφηγείται συνεχώς ιστορίες για να την κρατά σε επαφή με τη ζωή, γνωρίζεται στην κλινική με έναν δημοσιογράφο που έχει τη φίλη του σε κώμα και δυστυχώς δεν πιστεύει στη θαυματουργή δύναμη του λόγου. Αντιστρέφοντας τους γνώριμους όρους του παιχνιδιού του, οι αλμοδοβαρικοί άντρες του «Μίλα της» κλαίνε και οι γυναίκες σωπαίνουν, συνεχίζοντας πάντως να επικαθορίζουν τις αντρικές ζωές παρά το γεγονός ότι βρίσκονται σε κατάσταση κώματος, άρα η μόνη επαφή μαζί τους γίνεται μέσω της μνήμης και των φαντασιώσεων. Η ανδρική φιλία και οι αναρίθμητες αλληγορίες του φιλμ ανατρέπουν όσα ήξερες από αλμοδοβαρικό σύμπαν, καθώς οι συνήθεις ύποπτοι των ταινιών του, οι γυναίκες, δίνουν τώρα τον πρώτο (και μόνο) λόγο στον άντρα. Μεταμοντέρνο μελόδραμα με τη σφραγίδα του ώριμου και μεστού Αλμοδόβαρ…

Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης (1988)

Η σύνοψη της ταινίας απλή και κατάφωρα αλμοδοβαρική: Μια ηθοποιός βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, περιμένοντας ένα τηλεφώνημα από τον εραστή της. Πώς να φανεί από την αράδα αυτή το σαρωτικό χιούμορ της ταινίας, η ένταση άλλου επιπέδου και η απίστευτη θεατρικότητα των καταστάσεων, που είναι λες και ξεχνά ο Πέδρο ότι κάνει σινεμά! Το «Mujeres Al Borde De Un Ataque de Nervios» είναι πράγματι ένα τσούρμο γυναικών στο κατώφλι του νευρικού κλονισμού, αποκαλύπτοντας μια νευρωτική κοινωνία που κατασπαράσσει τον εαυτό της. Το καυστικό χιούμορ, οι πανέξυπνες καταστάσεις και η βιτριολική ανάλυση της γυναικείας ψυχολογίας συνθέτουν μια ξεκαρδιστική ταινία με εντελώς λυτρωτική δράση, λες και σε κάνει να ξαλαφρώνεις από τα δικά σου βάρη. Τέσσερις γυναίκες για δύο άντρες λοιπόν, με πολύ χρώμα και ακόμα περισσότερη τρέλα, σε ένα σαρωτικό σενάριο που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας…