Η Ντέμι Μουρ επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη, με μια ταινία που όχι μόνο συζητείται κι έχει προκαλέσει αίσθηση, αλλά πολλοί θεατές στην Αμερική όπου προβάλλεται, δεν αντέχουν να δούνε μέχρι το τέλος. Την ίδια στιγμή που οι κριτικοί την αποθεώνουν.

Το «The Substance» είναι ένα body horror φιλμ, με την Coralie Fargeat από την καρέκλα του σκηνοθέτη, να σχολιάσει ανερυθρίαστα και με ωμό τρόπο, τα έμφυλα στερεότυπα και τη συστημική καταπίεση που βιώνουν τα γυναικεία σώματα.

Η νέα ταινία της γαλλίδας σκηνοθέτιδας προκαλεί τον θεατή -όπως αποδείχθηκε από τις αντιδράσεις κοινού και κριτικών στο φεστιβάλ των Καννών, όπου κέρδισε το Βραβείο Σεναρίου-, με τη Ντέμι Μουρ σε έναν από τους πιο απαιτητικούς ρόλους της καριέρας της, χαρίζει μετά από πολλά χρόνια, μια εμβληματική ερμηνεία.

Μάλιστα, η 61χρονη ηθοποιός για τον ρόλο της είχε εξομολογηθεί ότι ήταν τέτοια η ένταση στα γυρίσματα που έπαθε έρπητα ζωστήρα, την πρώτη εβδομάδα που είχε ρεπό, ενώ για τις ανάγκες της ταινίας έχασε 9 κιλά. Οπότε, μπορεί κανείς να πάρει μια ιδέα για το τι πρόκειται να παρακολουθήσουμε στη μεγάλη οθόνη.

Η σύνοψη

Έχεις ποτέ φανταστεί μία καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου; Θα είσαι εσύ. Απλώς θα είσαι καλύτερη από κάθε άποψη. Σοβαρά. Πρέπει να δοκιμάσεις αυτό το νέο προϊόν. Ονομάζεται η Ουσία (Substance). Άλλαξε τη ζωή μου. Δημιουργεί έναν άλλο εαυτό. Έναν καινούριο, πιο νέο, πιο όμορφο, πιο τέλειο εαυτό. Ισχύει μόνο ένας κανόνας: Πρέπει να μοιράζεστε τον χρόνο. Μία εβδομάδα για εσένα, μία εβδομάδα για τον νέο σου εαυτό. Επτά μέρες ο καθένας. Μία τέλεια ισορροπία. Εύκολο.
Σωστά; Αν σέβεσαι την ισορροπία… τι μπορεί να πάει στραβά;

«Αυτή η ταινία θα είναι ποτισμένη με αίμα»

Όπως εξηγεί η Coralie Fargeat, πρόκειται για μία ταινία για τα σώματα των γυναικών και πώς αυτά αποτελούν αντικείμενο εξονυχιστικής μελέτης, φαντασίωσης και κριτικής στον δημόσιο χώρο. Για το πόσο, ως γυναίκες, καθοδηγούμαστε να πιστεύουμε πως δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να είμαστε τέλειες/σεξουαλικές/χαμογελαστές/λεπτές/νέες/όμορφες για να μας εκτιμούν κοινωνικά. Και για το πόσο είναι εφικτό για τις γυναίκες να ξεφύγουν από αυτό, όσο καλλιεργημένες, αποφασιστικές, ανεξάρτητες κι αν είναι…

«Γιατί, για πάνω από 2000 χρόνια, τα γυναικεία σώματα έχουν διαμορφωθεί και υποδουλωθεί από την επιθυμία εκείνων που τα κοιτούν…», σημειώνει χαρακτηριστικά η σκηνοθέτης του «Substance».

«Τα πάντα γύρω μας, στις διαφημίσεις, στις ταινίες, στα περιοδικά, παρουσιάζουν εκδοχές μιας φαντασίωσης του εαυτού μας. Πάντα όμορφες. Και λεπτές. Και σεξουαλικές. Η εκδοχή της ιδανικής γυναίκας που υποτίθεται ότι μας εξασφαλίζει την αγάπη. Την επιτυχία. Την ευτυχία. Και αν περάσουμε τα όρια, είτε λόγω ηλικίας είτε λόγω βάρους… τότε η κοινωνία μάς λέει ότι έχουμε τελειώσει. Δεν θέλουμε να σας ξαναδούμε. Δεν σας θέλουμε στις οθόνες μας. Δεν σας θέλουμε στα εξώφυλλα. Θα σας διαγράψουμε από τον δημόσιο χώρο. Δεν αξίζετε τον χρόνο και την προσοχή της κοινωνίας. Η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη για τη νέα γενιά με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης… Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή είναι η φυλακή μας. Μία κοινωνία σαν φυλακή έχει χτιστεί γύρω μας και έχει γίνει ένα μαζικό εργαλείο χειραγώγησης. Μία φυλακή που πιστεύουμε ότι έχουμε επιλέξει», συμπληρώνει. Και πόσο συμφωνούμε μαζί της.

Οπότε έρχεται το Substance και τι λέει: «ήρθε η ώρα να τα τινάξουμε όλα στον αέρα. Πώς γίνεται να συνεχίζεται αυτή η μα@@ία εν έτει 2024;»

«Λίγο πριν τα 40 μου, άρχισα να νιώθω κατάθλιψη γιατί νόμιζα ότι είχε έρθει το τέλος. Το τέλος της ζωής μου. Δεν μπορούσα να προσφέρω απόλαυση πια, να νιώθω ότι αξίζω, ότι με αγαπούν, ότι με προσέχουν, ότι προσελκύω το ενδιαφέρον… Μόλις στα 40, και πίστευα ότι η ζωή μου είχε τελειώσει… Σπούδασα πολιτικές επιστήμες. Είμαι φεμινίστρια… Κι όμως. Αυτή η μα@@ία είχε βρει τρόπο να εισχωρήσει στο μυαλό μου», εξομολογείται με ειλικρίνεια η Fargeat.

«Ήμουν απολύτως πεπεισμένη πως από κάποια ηλικία και μετά δεν θα άξιζα τίποτα. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που, όταν ήμουν νεότερη, ήμουν απολύτως πεπεισμένη ότι αν δεν ήμουν λεπτή και με τέλειο σώμα, δεν άξιζα τίποτα. Παράλογο, σωστά; Οπότε αποφάσισα να γράψω αυτή την ταινία. Για να έρθω αντιμέτωπη με αυτό. Και για να κάνω μία πολιτική δήλωση στον κόσμο: έχει έρθει η ώρα να τελειώνουμε», συμπληρώνει.

Όσο για το γεγονός ότι η ταινία της έχει χαρακτηριστεί ως «ωμή», η Fargeat εξηγεί πως: «Κλίνοντας προς την υπερβολή, θέλω να απελευθερώσω το εσωτερικό μου τέρας. Ή αυτό που η κοινωνία με έκανε να σκέφτομαι ότι είναι ένα τέρας: αυτό το ελαττωματικό κομμάτι του εαυτού μου που γερνάει και αλλάζει, που με έμαθαν να κρύβω, γιατί ως γυναίκα, δεν πρέπει να μοιάζω έτσι/να συμπεριφέρομαι έτσι/να σκέφτομαι έτσι».

«Έχει να κάνει με την απελευθέρωση από τα δεσμά που καταπιέζουν τις γυναίκες τόσο καιρό. Μας έχουν πει να διατηρούμε τον έλεγχο και να συγκρατούμαστε. Ας κάνουμε το αντίθετο. Τα σώματα εδώ θα τυραννηθούν, θα γελοιοποιηθούν, θα καταστραφούν, με τον ίδιο τρόπο που πιστεύω ότι η κοινωνία καταστρέφει τις γυναίκες με όλους τους κανόνες που πρέπει να ακολουθούμε σιωπηλά.
Αυτή η ταινία θα είναι ποτισμένη με αίμα», συμπληρώνει η σκηνοθέτιδα για την ταινία που οι περισσότεροι θεατές δεν αντέχουν να δούνε μέχρι το τέλος.

«Ταυτόχρονα θα είναι πολύ αστεία. Γιατί δεν ξέρω άλλο πιο ισχυρό όπλο από τη σάτιρα για να δείξω έναν κόσμο όπου επικρατεί ο παραλογισμός. Και το πιο σημαντικό: Πιστεύω ότι η ταινία γίνεται την κατάλληλη στιγμή. Γιατί έγινε για αυτόν τον λόγο. Για την απελευθέρωση. Για την ενδυνάμωση», υπερασπίζεται η σκηνοθέτιδα το έργο της.

Όσο για το περιγράφει η ίδια την ταινία της; «Είναι μία φεμινιστική εκδοχή του body horror. Είναι μία ταινία είδους. Οι ταινίες είδους είναι ένας φανταστικός τρόπος να μιλήσεις για κοινωνικά ζητήματα».

Μένει να το διαπιστώσουμε και οι έλληνες θεατές σύντομα, αφού το «The Substance» κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους στις 31 Οκτωβρίου από τη Feelgood. Σίγουρα, πρόκειται για μία από τις πολυαναμενόμενες ταινίες της χρονιάς που δεν περνούν απαρατήρητες!

Σενάριο/Σκηνοθεσία: Coralie Fargeat
Πρωταγωνιστούν: Demi Moore, Margaret Qualley, Dennis Quaid Διεύθυνση Φωτογραφίας: Benjamin Kračun