Ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής που βραβεύτηκε πρόσφατα με το
διεθνές βραβείο «Ιωάννης Καποδίστριας» της Ακαδημίας Ελληνικών Βραβείων Τέχνης, το
οποίο αφιέρωσε στη γυναίκα του Ελένη, λίγο πριν τα γυρίσματα της πολυαναμενόμενης ταινίας «Καποδίστριας» γύρισε ένα ντοκιμαντέρ για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Το ντοκιμαντέρ που αφορά τον Γέρο του Μοριά γυρίστηκε για το Κοινωφελές Ίδρυμα ΚΙΚΠΕ, το οποίο είχε επίσης αναθέσει στον σκηνοθέτη το ιδιαιτέρως επιτυχές ντοκιμαντέρ Αναφορά στον Ιωάννη Καποδίστρια.
Εν όψει του καθορισμού της ημερομηνίας των γυρισμάτων της ελληνοαμερικανικής συμπαραγωγής, ταινίας Καποδίστριας, αλλά και των ιδιαίτερων επιθετικών συνθηκών και κινδύνων που βιώνει η χώρα μας, ο σκηνοθέτης μίλησε αποκλειστικά στο Newsbeast.
Ο Γιάννης Σμαραγδής εστιάζει στην ιστορία της χώρας μας, «στους Τούρκους που έχουν αρχίσει έναν υβριδικό πόλεμο» και τονίζει πως: «Στην Ελλάδα για να σταθεί όρθια στις άθλιες επίβουλες εξ’ ανατολών συμβαίνουν ακόμα θαύματα».
«Ο Ελληνισμός στην μακραίωνη πορεία του σώθηκε από τις επιτιθέμενες φυλές της Ανατολής με τα στρατηγήματα»
Όπως υπογραμμίζει ο Γιάννης Σμαραγδής «ο Ελληνισμός στην μακραίωνη πορεία του σώθηκε από τις επιτιθέμενες φυλές της Ανατολής με τα στρατηγήματα». «Εκεί, δηλαδή, που η Ελλάδα κινδυνεύει να καταποντιστεί και να αφανιστεί παρουσιάζεται μια αιφνίδια στιγμή, μια καταλαμπή και ένα εξαίφνης, όπως λέει ο Πλάτωνας, στην κρίσιμη στιγμή βρίσκεται ένας Έλληνας-ηγέτης και με ένα στρατήγημα σώζει την Ελλάδα και τον Ελληνισμό» εξηγεί.
«Ποιοι; Ο πολυμήχανος Οδυσσέας, ο δαιμόνιος Θεμιστοκλής και ο σοφός γέρος του Μοριά Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Και οι τρεις τοποθετούνται – σωστά – δίπλα στο Μέγιστο και ακατάλυτο Έλληνα, τον Μέγα Αλέξανδρο, που διέδωσε τον Ελληνισμό και την Ελληνική Λαλιά στα πέρατα του κόσμου, όπως λέει και ο ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης: ”και την Ελληνική Λαλιά ως μέσα στη Βακτριανή την πήγαμε, ως τους Ινδούς. Εμείς, Ελληνικός Καινούργιος Κόσμος, Μέγας”. Δίπλα σε αυτούς έχουμε, επίσης, δυο πολιτικούς που αποδείχτηκαν άξιοι Έλληνες των δύσκολων καιρών τους» σημειώνει.
«Η Ελλάδα βρήκε τον δρόμο της με τον Δούρειο Ίππο»
Ο παγκοσμίου φήμης σκηνοθέτης αναφέρει: «Στα μυθικά χρόνια και στον Τρωικό πόλεμο, οι Έλληνες δέκα χρόνους πολεμούσαν να κυριεύσουν το κάστρο και όπως περιγράφεται στην Ηλιάδα οι Έλληνες δεν έπαιρναν το κάστρο. Εκεί λοιπόν που αυτός ο χιλιοναύτας Ελληνικός στόλος, στρατοί και λαοί και στόλοι προσπαθούσαν να κυριεύσουν το κάστρο και δε μπορούσαν, εκεί βρέθηκε ένας Έλληνας, ο
μέγας πρόγονός μας ο Οδυσσέας, και έδωσε τη λύση. Με ένα στρατήγημα, τον Δούρειο Ίππο,
βρήκε η Ελλάδα τον δρόμο της».
«Τα στενά της Σαλαμίνας ήταν ο κατάλληλος χώρος να γίνει η ναυμαχία»
«Στην Ελλάδα της κλασικής εποχής, όταν ο Ξέρξης ήρθε με αναρίθμητες στρατιές, πάλι ένα στρατήγημα ήταν που έσωσε την πατρίδα» υπογραμμίζει ο Γιάννης Σμαραγδής.
«Οι Αθηναίοι είχαν κρίνει ότι η υπόθεση θα κριθεί στη θάλασσα. Εμφανίστηκε πάλι αυτή η σπάνια ποιότητα του Ελληνισμού. Ξαναβρέθηκε ένας σπουδαίος στρατηλάτης, ο Θεμιστοκλής που έδωσε τη λύση. Οι Έλληνες ήθελαν να γίνει η ναυμαχία στα ανοιχτά με τους Σπαρτιάτες. Ο Θεμιστοκλής είδε ότι δεν είναι ο κατάλληλος χώρος η ανοιχτή θάλασσα. Είχε συλλάβει την ιδέα ότι τα στενά της Σαλαμίνας ήταν ο κατάλληλος χώρος να γίνει η ναυμαχία» επισημαίνει.
«Το στρατήγημά του ήταν να υποχρεώσει τον πολυπληθέστατο στόλο του Ξέρξη να δώσει την ναυμαχία όχι στην ανοικτή θάλασσα, αλλά στα στενά της Σαλαμίνας ο Ξέρξης έπεσε στην παγίδα του και έτσι ο στόλος του έγινε κομμάτια και η Ελλάδα σώθηκε» προσθέτει.
«Στον νεότερο Ελληνισμό εξέχουσα θέση κατέχει ο Κολοκοτρώνης»
Αναφερόμενος τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ο Γιάννης Σμαραγδής τονίζει πως «κατέχει εξέχουσα θέση στον νεότερο Ελληνισμό».
«Το σωτήριο στρατήγημά του στα Δερβενάκια, που χωρίς αυτό η Επανάσταση από τον δεύτερο κιόλας χρόνο της, θα είχε πιθανώς καταποντιστεί, θα είχε σβήσει» συμπληρώνει.
«Την στιγμή που ο Δράμαλης με την πολυπληθέστατη στρατιά του και μετά από συνεχείς επιτυχίες στη Στερεά Ελλάδα εισβάλει στον Μοριά και ενώ όλοι οι Έλληνες οπλαρχηγοί, στρατιωτικοί και πολιτικοί πιστεύουν ότι θα προχωρήσει προς την Τρίπολη για να κατεβεί στη Μεσσηνία, τότε, ο ιδιοφυής Κολοκοτρώνης βάζει σε κίνηση το στρατήγημά του και τον ωθεί να επιστρέψει πίσω στην Κόρινθο» προσθέτει.
«Τα πολιτικά στρατηγεία προτείνουν να πιάσουν θέσεις ανοικτά προς τον Αχλαδόκαμπο, όμως ο Κολοκοτρώνης έχει άλλη γνώμη. ΌΧΙ τους είπε. ”Ο Δράμαλης θα γυρίσει πίσω στη Κόρινθο, πρέπει να πάμε να πιάσουμε το στενό στα Δερβένια. Εκεί θα τον κόψουμε, θα τον εγκλωβίσουμε και θα τον τσακίσουμε” έτσι και έγινε! Εκεί, στα Δερβενάκια, οι λιγοστοί Έλληνες κατατροπώνουν τον Δράμαλη και την πολυπληθέστατη στρατιά του» αναφέρει ο σκηνοθέτης.
«Όπως ακριβώς έκανε ο Θεμιστοκλής με τους αλαζόνες Πέρσες, που τους ώθησε στα στενά της Σαλαμίνας. Στα Δερβενάκια σώζεται η επανάσταση και αυτό οφείλεται στο μεγαλειώδες στρατήγημα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Όμως υπάρχουν άλλα δυο στρατηγήματα από πολιτικούς που άλλαξαν το ρούν της ιστορίας και έσωσαν τη χώρα μας στους καιρούς τους…» επισημαίνει.
Καποδίστριας: Το στρατήγημα του Θεού
«Η Ελλάδα ευλογήθηκε με τη ”έλευση” του Ιωάννη Καποδίστρια, του οποίου όλη του η γήινη ζωή ήταν ένα στρατήγημα (κατ’ εντολή Θεού καθώς φαίνεται), για να μπορέσει η Ελλάδα να επαναστατήσει και στη συνέχεια να μπορέσει να σταθεί όρθια σαν χώρα-μήτρα. Ένα στρατήγημα ήταν όλος ο πολιτικός του βίος. Έτσι, Αυτός έβαλε σε κίνηση την έναρξη της Επανάστασης, αφού ήταν ο εμπνευστής της και κατ’ ουσίαν η κρυφή ψυχή της επανάστασης» σημειώνει ο σκηνοθέτης.
«Μετά ως Κυβερνήτης με τον ιδιοφυή τρόπο απέτρεψε τον Λεοπόλδο να γίνει βασιλιάς της Ελλάδος και επίσης πως υποχρέωσε τους Ρώσους να κηρύξουν τον πόλεμο στους Οθωμανούς για να τραβήξουν τα οθωμανικά στρατεύματά τους από την Στερεά Ελλάδα και έτσι οι Έλληνες με ελάχιστα στρατεύματα μεγάλωσαν την Ελλάδα. Και όταν ο Καποδίστριας εξετέλεσε την Ανώτερη εντολή, υπηρετώντας το σχέδιο του Θεού, γαλήνιος ανέβηκε το Γολγοθά του και επέστρεψε στην κεντρική πηγή, στο Θείο, αμόλευτος και λευκοφόρος, αφού στη γήινη ύπαρξή του επετέλεσε την αποστολή του που του δόθηκε, υπηρετώντας την ανώτερη αξία των Ελλήνων που είναι η προάσπιση της Ελλάδος και του Ελληνισμού» δηλώνει.
Έβρος: Το σύγχρονο σωτήριο στρατήγημα
«Στους νεότερους χρόνους, τα προβλήματα έρχονται πάλι από τους Τούρκους και τα υπολείμματα της οθωμανικής αυτοκρατορίας που φανερά επιβουλεύονται με βαρβαρικό τρόπο και την χώρα μας και την ακεραιότητά της» μας λέει ο Γιάννης Σμαραγδής.
«Στις μέρες μας, έχοντας αρχίσει οι Τούρκοι έναν υβριδικό πόλεμο, όλοι περίμεναν χτύπημα από την μεριά των νησιών του Αιγαίου, οι Τούρκοι εξαίφνης ξεκίνησαν τον υβριδικό πόλεμο από τον Έβρο, θεωρώντας βέβαιον ότι εμείς οι Έλληνες θα περιφρουρήσουμε το Αιγαίο και όχι τον Έβρο. Πλην όμως όπως έσωσε την Ελλάδα ο Κολοκοτρώνης κόντρα σε όλους, προβλέποντας ότι ο Δράμαλης θα φύγει προς τα πίσω από τα Δερβενάκια και έγινε το θαύμα, έτσι και στους καιρούς μας η ακατάλυτη Ελληνική ευφυΐα προέβλεψε ότι το χτύπημα θα έρθει από τον Έβρο.
Αυτό το στρατήγημα των καιρών μας διαμόρφωσε μια εντελώς νέα κατάσταση και η βέβαιη νίκη που Ερντογάν μεταβλήθηκε σε τεράστια ήττα όπως έγινε και με τον Δράμαλη. Και αυτό βεβαίως πιστώνεται για το παρόν αλλά και για τους μέλλοντες καιρούς στον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και πιστεύω πως δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Πρωθυπουργός θαυμάζει τον Καποδίστρια! Φαντάζεστε σε τι περιπέτειες θα
μπορούσε να εισέλθει η χώρα μας αν δεν είχε εμφανιστεί αυτό το στρατήγημα;» διερωτάται.
«Να λοιπόν που στην Ελλάδα για να σταθεί όρθια στις άθλιες επίβουλες εξ’ ανατολών συμβαίνουν ακόμα θαύματα. Αρκεί να ενεργοποιηθεί η αρχέγονη Ελληνική ευφυΐα όπως σοφά είχε πει ο Οδυσσέας Ελύτης ”η Ελλάδα είναι μια χώρα στα όρια του θαύματος”. Να προσθέσω πως η Ελλάδα είναι μια χώρα με κεντρική ευλογία, μια χώρα που η ελληνική ευφυΐα στη κρίσιμη στιγμή πάντα βρίσκεται ένα κεντρικό πρόσωπο για να δείξει ποιοι αληθινά είμαστε. Είμαστε ένας μεγάλος ακατάλυτος, ανεξίτηλος λαός.
Και, όσο θα υπάρχει το ελληνικό δαιμόνιο του Σωκράτη και Έλληνες που να αγαπούν την Ελλάδα μας πάνω από τον εαυτό τους, τότε θα είμαστε αληθινά άτρωτοι και δεν κινδυνεύουμε να χαθούμε σε πείσμα των αλλότριων επιβουλευτών» σημειώνει κλείνοντας.
