«Ο έρωτας είναι ένα πολύ μεγάλο έργο»

Ως ρωσίδα νοσηλεύτρια που ακούει στο όνομα Νατάσα, θα δούμε την Παναγιώτα Βλαντή στην νέα ταινία του Θοδωρή Αθερίδη «Από έρωτα», την πρεμιέρα της οποίας θα παρακολουθήσουμε σήμερα. Το newsbeast.gr συνομίλησε με την ηθοποιό για την νέα αυτή πρόκληση, για την σημασία του έρωτα και τις παθογένειές του καθώς και για την έντονη έπαρση των λίγων του χώρου που επισκιάζει την σεμνότητα των πολλών.

Συνέντευξη στη Νίκη Παπάζογλου

-Ποιος είναι ο ρόλος σας στην ταινία;

Εγώ κάνω την Νατάσα, την ρωσίδα νοσοκόμα που εμπλέκεται σε ένα ερωτικό τρίγωνο με τον Θοδωρή Αθερίδη και την Σμαράγδα Καρύδη. Αυτό που γοητεύει την Νατάσα στον Αντώνη, είναι κυρίως ο τρόπος με τον οποίο ερωτεύεται. Δεν ξέρω αν η ίδια είναι ερωτευμένη γιατί υπάρχει κι ένα δεύτερο τρίγωνο στην ταινία εκτός από αυτό που ανέφερα, ένας  άλλος έρωτας δικός μου, τον οποίο ενσακώνει ο Γιάννος Περλέγκας. Γενικά τα τρίγωνα είναι λίγο περίεργα στην ταινία αλλά οι λεπτομέρειες επί της οθόνης. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα ταινία καθώς και ο δικός μου ρόλος γι αυτό κι όταν μου έγινε η πρόταση δέχτηκα με χαρά. Ήταν άλλωστε μια πρόκληση για εμένα, γιατί ήταν ένας ρόλος στον οποίο έπρεπε να έχω μια κάποια προφορά, όχι υπερβολική, τόσο όσο, άλλωστε η κοπέλα ζει στην Ελλάδα.

-Σε δυσκόλεψε αυτό;

Ναι με δυσκόλεψε αρκετά, βρίζω κιόλας στα Ρώσικα. Με βοήθησε βέβαια πάρα πολύ ο Δαυίδ Μαλτέζε. Τώρα περιμένω με αγωνία τα αποτελέσματα των εξετάσεων.

– Ο έρωτας τι είναι για σένα;

Ο έρωτας είναι η δύναμη για να δράσουμε, για να κάνουμε πράγματα, είναι ένας λόγος ύπαρξης μας. Αν με ρωτάς τι είναι έρωτας, μετά τα παιδιά, θα σου πως πως ο έρωτας είναι ένα πολύ μεγάλο έργο που μένει στη ζωή μας.

-Από έρωτα όπως είναι κι ο τίτλος της νέας ταινίας τι θα έκανες, θα παρατούσες για παράδειγμα τα πάντα;

Αν με τα πάντα εννοείς τους γονείς μου ή τη δουλειά μου η απάντηση είναι όχι. Άλλωσε πως θα ζούσα; Δεν θα έφτανα σε τέτοια άκρα. Ο λόγος για τον οποίο σίγουρα θα έκανα πίσω στη δουλειά μου και στους χρόνους μου, είναι αν έκανα ένα παιδί. Για έναν έρωτα σαφώς θα προσπαθούσα να βρω χρόνο για εκείνον, αλλά να τα παρατήσω τελείως όχι. Πιστεύω πως αν κάποιος με αγαπούσε πραγματικά, δεν θα μου ζητούσε να τα παρατήσω όλα για εκείνον, δεν είναι έρωτας αυτό, είναι κάτι άλλο, είναι κτίση ίσως κι αρρώστια. Το λέω επειδή μου έχει συμβεί και ξέρω πως δεν βγαίνει σε καλό. Μπαίνεις σε μια διαδικασία που πάντα προσπαθείς να αποδείξεις κάτι, αλλά είναι λάθος. Όταν υπάρχει πραγματικός έρωτας, μπορεί να χάνεσαι λιγάκι όταν είσαι στο κόκκινο, αλλά δεν ξεχνάς την δουλειά σου, ούτε τους φίλους σου, ούτε την οικογένειά σου. Ίσως μόνο για λίγο. Και μην ξεχνάμε πως από την δουλειά μας ζούμε. Παρόλο που η δουλειά που κάνω μου αρέσει και την αγαπώ, δεν την κάνω από χόμπυ.

– Έχεις υπάρξει σε ένα ερωτικό τρίγωνο παρόμοιο με αυτό που περιγράφει η ταινία;

Όχι ποτέ. Πάντα παίζω με περισσότερη ευκολία πράγματα που δεν έχω κάνει. Αν το είχα ζήσει θα μου ήταν δύσκολο γιατί θα με ακουμπούσε, θα με αγγίζε, θα έπρεπε να ξεγυμνωθώ πιο πολύ. Δεν το έχω ζήσει κι ούτε επιθυμώ να το ζήσω, είμαι βαθιά πουριτανή κατά βάθος, είμαι πολύ συντηρητική και δεν θα ήθελα να είμαι το τρίτο πρόσωπο. Έχω υπάρξει σε κατάσταση να είναι κάποιος άλλος το τρίτο πρόσωπο.
 
-Το είχες μάθει κι αν ναι πως ένιωσες;

Το έμαθα εκ των υστέρων και φυσικά δεν ένιωσα καθόλου καλά. Στην πορεία βέβαια, μεγαλώνοντας, καταλαβαίνεις ότι αυτά είναι μέσα στη ζωή. Υπάρχουν κι άλλα άλλωστε πολύ χειρότερα από την απιστία. Υπάρχει η βία, που είναι χειρότερη, υπάρχει ο αλκοολισμός, η έπαρση, τα κόμπλεξ που εξαιτίας τους ο άλλος θέλει να σε εξουσιάζει και σε κάνει να αισθάνεσαι κατώτερη. Πολλές φορές νομίζω πως επικεντρωνόμαστε στην απιστία, που είναι πολύ σοβαρή βεβαίως και τα άλλα τα εξίσου άσχημα με αυτήν, τα ξεχνάμε.

-Κάτι από τα χειρότερα που περιγράφεις έχεις ζήσει;

Ζήλια έχω ζήσει…

-Αυτή την στιγμή υπάρχει έρωτας στη ζωή σου;

Είμαι καλά. Απαλλαγμένη από σκιές που με βαραίνανε, απαλλαγμένη από λάθη που είχα κάνει και πολύ συνειδητοποιημένη. Οπότε τώρα περιμένουμε τα καινούργια λάθη.

– Είσαι εξοικειωμένη με τα λάθη, τι σημαίνει το λάθος για εσένα;

Ένα λάθος για εμένα σημαίνει πως προχωράω παρακάτω και πως μπροστά μου είναι το καλύτερο. Έχω κάνει πολλά. Κυρίως έχω εμπιστευτεί ανθρώπους που δεν θα έπρεπε. Αυτό ίσως είναι και το πιο μεγάλο. Όμως δεν μετανιώνω αυτές τις λάθος, όπως αποδείχτηκαν αργότερα, επιλογές που έκανα στην προσωπική μου ζωή. Για το μόνο που μετανιώνω είναι για τον χρόνο μου που έχασα. Πιστεύω πως ό,τι συμβαίνει, συμβαίνει σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή για κάποιο λόγο, γιατί κάτι άλλο στη ζωή σε περιμένει. Ευτυχώς το παίρνω θετικά. Όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη.  Όσον αφορά εμένα πιστεύω ότι απλά σταματάω τα λάθη μου αργά, αν και ο χρόνος, το αργά και το γρήγορα είναι προσωπικό και αντικειμενικό, ο καθένας χρειάζεται τον δικό του. Πολλές φορές λένε οι γύρω σου «αμάν γιατί δεν το διορθώνεις, αφού το βλέπεις;». Γιατί πολύ απλά δεν είμαι έτοιμη ακόμη να το κάνω. Το ψάχνω πολύ κι ενώ το βλέπω μπροστά μου κάνω αργά το δύσκολο βήμα.

– Ο Θοδωρής, ως σύζυγος κι η Σμαράγδα ως αντίζηλος πως ήταν;

Με την Σμαράγδα έχω ξαναδουλέψει στο «Αχ και να ‘ξέρες», αγαπημένη δουλειά , και χάρηκα πάρα πολύ που συνεργαστήκαμε ξανά, τόσο με την Σμαράγδα, την οποία θαυμάζω, όσο και με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη. Με τον Θοδωρή συζητούσαμε καιρό την πιθανότητα να κάνουμε κάτι στην τηλεόραση. Αυτό δεν ευδοκίμησε κι έτσι ευτυχώς έγινε η ταινία. Η συνεργασία ήταν και με εκείνον πολύ καλή, ο Θοδωρής είχε μια ηρεμία στα γυρίσματα η οποία μου αφαιρούσε το άγχος. Επίσης ήταν πολύ δεκτικός και ανοιχτός σε προτάσεις και εξαιρετικά υποστηρικτικός για εμένα, ειδικά στο θέμα της προφοράς που με άγχωνε. Και οι δυο τους είναι πολύ καλοί στην ταινία, έχουν άλλωστε μια απίστευτη χημεία η οποία έχει αποδειχτεί. Ήταν όμως κι όλοι οι άλλοι ηθοποιοί πάρα πολύ καλοί. Κι ο Γιάννης ο Περλέγκας με τον οποίο συνεργάστηκε πρώτη φορά, κι ο Γιώργος Χρυσοστόμου υπέροχος και η κυρία Καραγιάννη, η οποία ούτως η άλλως ήταν ένας μύθος για εμένα, και φυσικά ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης ο οποίος με την φιλική του παρουσία έδωσε μια διαφορετική νότα.

Εκτός όμως από τους ηθοποιούς θα ήθελα να σταθώ και στο υπόλοιπο συνεργείο. Σε αυτές τις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες τα παιδιά με δυσκολίες πολλές ήταν εκεί για εμάς και μας έδωσαν πολύ αγάπη. Ειδικά οι ειδικότητες που είναι κοντά σε εμάς, μακιγιάζ, μαλλιά, ο υπεύθυνος παραγωγής, ο φροντιστής, ήταν όλοι τόσο υποστηρικτικοί. Ξέρεις αυτοί είναι οι «αθέατοι πρωταγωνιστές» μιας ταινίας, ο ρόλος των οποίων είναι ουσιαστικός, γιατί είναι εκείνοι που πάντα βάζουν πλάτες και μάλιστα γερές.

–Θέατρο, κινηματογράφος ή τηλεόραση;

Και τα τρία τα αγαπώ εξίσου. Ευτυχώς ακόμα και στην τηλεόραση, έχω παίξει σε καλά πράγματα και μάλιστα στην άνθιση της. Τώρα ζούμε την πτώση της, αν και φέτος το τοπίο έδειξε να διαφοροποιείται και χάρηκα πολύ για αυτή την βελτίωση.

– Που αλλού θα σε δούμε φέτος, εκτός από την ταινία «Από Έρωτα»;

Είμαι σε δύο θέατρα. Το θέατρο Πόλη, όπου κάνουμε το «Σκηνές από έναν γάμο» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι και πρωτότυπη μουσική σύνθεση του Σταμάτη Κραουνάκη. Η συνάντησή μου με τον δάσκαλό μου, Δάνη Κατρανίδη είναι κι αυτή μια ευτυχισμένη μου στιγμή. Καθώς και η συνεργασία μου με τον Ενκε , που έχει σκηνοθετήσει μια υπέροχη παράσταση. Επίσης για ακόμα 4 Δευτέρες συμμετέχω στην παράσταση “Μια Ελλάδα Θέατρο” του Δημήτρη Μαλισσόβα, στο Μπάντμινκτον, με έναν λαμπερό θίασο. Τον Γιάννη Μπέζο, τη Χριστίνα Αλεξανιάν, τον Κωνσταντίνο Καζάκο, την Μίλλη Καραλή, τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη και τον Αλμπέρτο Φάϊς.

-Υπάρχουν ρόλοι που ονειρεύεσαι;

Ονειρεύομαι καλές συνεργασίες, όχι ρόλους και το συνειδητοποίησα ακόμα περισσότερο φέτος που είμαι και στα δύο θεάτρα. Μετά ονειρεύομαι συγγραφείς. Σίγουρα υπάρχουν και ρόλοι που μου αρέσουν αλλά δεν έχω απωθημένο να παίξω κάποιον συγκεκριμένο. Το βασικό είναι να περνάω καλά στις δουλειές μου, να είναι οι άνθρωποι συζητήσιμοι, της ίδια σχολής με εμένα και κυρίως να είναι σεμνοί, έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό.

-Η σεμνότητα νομίζεις ότι λείπει από τον συγκεκριμένο χώρο;

Όχι δεν λείπει, αλλά είναι τόσο έντονη η έπαρση των λίγων που επισκιάζει την σεμνότητα των πολλών.

-Στο παιχνίδι της δημοσιότητας με οδηγό αυτή την έπαρση θα θυσίαζες την προσωπική σου ζωή;

Όχι κι έχει φανεί από την μέχρι τώρα πορεία μου. Θέλω να δουλεύω, αλλά θέλω να έχω και προσωπική ζωή, Έχω ανάγκη να είμαι και στο σπίτι, να κάνω γιορτές με τους φίλους μου, με τον αγαπημένο μου κι όλα αυτά.

– Θεωρείς πως ο κινηματογράφος στην Ελλάδα πάει καλά. Ποιές οι διαφορές σε σχέση με τις ταινίες που γυρίζονται έξω;

Δεν έχω ιδέα πως πάνε οι ελληνικές ταινίες. Μου αρέσει που γίνονται και θέλω να πηγαίνουν καλά. Αλλά με τον κινηματογράφο έξω δεν έχει καμία σχέση νομίζω, έχουμε άλλωστε διαφορετική κουλτούρα. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι πως μερικές φορές κάποια πράγματα γίνονται πολύ πρόχειρα, και για αυτό δεν φταίνει τα λεφτά αλλά η έλλειψη αισθητικής.

Τώρα αν με ρωτήσεις για το θέατρο, όπως έχεις δει φέτος έχουμε χίλιες παραστάσεις, ούτε στο Λονδίνο τέτοιο πράγμα. Δεν είμαι σίγουρη ότι είναι ευχάριστο αυτό, υπό την έννοια πως ο κόσμος δεν ξέρει που να πρωτοπάει. Δεν το κρίνω, αλλά πιστεύω πως το μέλλον κι η ιστορία θα δείξει πόσοι θα αντέξουμε από όλο αυτό. Στις δεδομένες συνθήκες, αν με ρωτήσεις πως ξημερώνει η δουλειά γενικότερα, δεν μπορώ να σου απαντήσω, πριν από μερικά χρόνια ίσως και να σου έλεγα. Βέβαια και πάλι η εκτίμηση θα ήταν λανθασμένη γιατί το τοπίο αποδείχτηκε τελικά σαθρό.