Μετά το «Μια Μέλισσα τον Αύγουστο», ο Θοδωρής Αθερίδης επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη ως σκηνοθέτης, με τη νέα του ταινία «Από Έρωτα». Το σενάριο, τη διασκευή του οποίου έχει πραγματοποιήσει ο ίδιος, είναι βασισμένο στο πρώτο του θεατρικό έργο. Πρωταγωνιστές της ερωτικής, γεμάτης ανατροπές και απρόοπτα, ιστορίας που μας αφηγείται η ταινία, η Σμαράγδα Καρύδη, η Παναγιώτα Βλαντή και ο ίδιος. Μαζί τους θα δούμε επίσης τον Γιώργο Χρυστοστόμου, τον Γιάννο Περλέγκα, τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη καθώς και τη Μάρθα Καραγιάννη.

Γράφει η Νίκη Παπάζογλου
Φωτογραφίες-Βίντεο: Γιάννης Κέμμος

Ο φακός του newsbeast.gr βρέθηκε στα γυρίσματα της νέας ταινίας, συνομίλησε με τους πρωταγωνιστές και κατέγραψε τα τελευταία πλάνα από τον μεγάλο αυτό έρωτα που θα προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 20 Νοεμβρίου του 2014.

Ο Θοδωρής Αθερίδης, η Σμαράγδα Καρύδη και ο Γιώργος Χρυσοστόμου μιλούν στο newsbeast.gr για την αρχέγονη δύναμη του έρωτα που κινεί το ανθρώπινο γένος.

– «Από Έρωτα», η δεύτερή σας ταινία. Λίγα λόγια για την υπόθεσή της;

Θοδωρής Αθερίδης: Το «Από Έρωτα» παρακολουθεί την ιστορία του Αντώνη, ενός πυροσβέστη που ζει στον Πειραιά, συναντώντας τον δυο ημέρες πριν από τον επικείμενο γάμο του με τη νοσηλεύτρια Νατάσσα, την οποία ενσαρκώνει η Παναγιώτα Βλαντή. Τότε είναι που, αιφνίδια, τον επισκέπτεται στο σπίτι του η Άννα, μια δημοσιογράφος με την οποία είχε μια παλιά ερωτική ιστορία. Σε κάποια πυρκαγιά, στα γραφεία της εφημερίδας, ο Αντώνης είχε σώσει την Άννα και ανάμεσά τους γεννήθηκε ένας μεγάλος έρωτας που τελείωσε για κάποιον απροσδιόριστο λόγο. Όταν συναντιούνται ξανά, ο έρωτας αναζωπυρώνεται και από εκεί ξεκινάει ένα μυστήριο του οποίου το τέλος δεν μπορώ να αποκαλύψω. Αυτός ο ισχυρός έρωτας, ο οποίος μέσα στις αντιξοότητες δεν μπόρεσε να διαρκέσει στο χρόνο, τώρα ουσιαστικά ζητά μια δεύτερη ευκαιρία μόνο που εμφανίζονται πάρα πολλά θέματα που πρέπει να λυθούν. Πάντως αν και δεν μπαίνει θέμα επιλογής στην ταινία, κάτι συμβαίνει στο τέλος, υπάρχει μια κατάληξη, η οποία όμως δεν κεντράρει στο θέμα της επιλογής αλλά παρόλα αυτά αποκαθιστά στα μάτια του θεατή την δίκαιη τάξη των πραγμάτων και συναισθηματικά και ηθικά.

– Είναι δηλαδή μια αισθηματική ταινία;

Θοδωρής Αθερίδης: Κατά τη διάρκειά της γεννιέται η κωμωδία ταυτόχρονα όμως και η συγκίνηση και το μυστήριο. Για παράδειγμα, αποκαλύπτεται μια πλεκτάνη που είχε γίνει στο παρελθόν στην οποία εμπλέκεται και η Μολδαβή αρραβωνιαστικιά και όλα αυτά με μια οικονομία μέσα από συνεχόμενα φλας μπακ. Η αφήγηση δεν είναι γραμμική, μετατοπίζεται διαρκώς και έτσι έρχονται πληροφορίες για τα πρόσωπα αλλά και για τις καταστάσεις στις οποίες εμπλέκονται. Το χρώμα και το ύφος της ταινίας παραπαίει διαρκώς από την συγκίνηση μιας αισθηματικής περιπέτειες στο κωμικό της συνύπαρξης ετερόκλητων ανθρώπων μεταξύ τους.

– Ο ρόλος που ενσαρκώνετε στην ταινία;

Σμαράγδα Καρύδη: Εγώ υποδύομαι μια δημοσιογράφο, την Άννα, η οποία επιστρέφει στη ζωή του Αντώνη την εποχή που είναι έτοιμος να παντρευτεί τη Νατάσα, την Μολδαβή νοσηλεύτρια, που υποδύεται η Παναγιώτα Βλαντή. Με συνεχόμενα φλας μπακ η ταινία ανατρέχει στη ζωή του Αντώνη και στον μεγάλο έρωτα που ζήσανε μαζί, στον λόγο για τον οποίο χώρισαν, ενώ ταυτόχρονα εξελίσσεται και η παράλληλη ζωή που ξεκινά αυτός και με τις δύο γυναίκες.

Γιώργος Χρυσοστόμου: Εγώ από την άλλη υποδύομαι τον Νίκο, ένα συνάδελφο πυροσβέστη και φίλο του Αντώνη, δηλαδή του Θοδωρή . Από την αρχή της ταινίας είναι φανερό πως η πολλών χρόνων σχέση τους είναι παραπάνω από φιλική, κάτι σαν οικογενειακή με έντονη οικειότητα. Ο Νίκος είναι ουσιαστικά αυτός που προσφέρει λύσεις σε κάποια θέματα παίρνοντας τα ηνία με τον δυναμισμό που τον διακρίνει. Και μιας και είναι ανώτερός του και στο πυροσβεστικό σώμα, υπάρχει συνεχώς αυτή η προστατευτική αντιμετώπιση απέναντι στον Αντώνη και στα προβλήματα του από μέρους μου. Όσο για το τέλος, συμβάλλω κι εγώ με τον τρόπο μου, με μια κομπίνα, στην απονομή της δικαιοσύνης.

– Σήμερα ολοκληρώνονται τα γυρίσματα. Πώς θα περιγράφατε τη συνεργασία σας με τους ηθοποιούς;

Σμαράγδα Καρύδη: Με την Παναγιώτα έχουμε συνεργαστεί και παλαιότερα στο «Αχ και να ‘ξερες» του Πάνου Κοκκινόπουλου. Χαίρομαι πάρα πολύ που την συναντάω ξανά, μετά από δέκα χρόνια, γιατί είναι ένα σπουδαίο πλάσμα και πολύ ταλαντούχα ηθοποιός, άλλωστε είχαμε συνεργαστεί πολύ καλά και τότε. Με το Θοδωρή εφόσον έχουμε κάνει χιλιάδες δουλειές στο θέατρο, στην τηλεόραση, αλλά και την προηγούμενη ταινία του στον κινηματογράφο, μπορεί πλέον ο ένας να συνεννοείται με τον άλλο με μια λέξη, λαμβάνεται ως ένας δικός μου άνθρωπος και η συνεργασία μας είναι πλέον δοκιμασμένη. Το ίδιο ισχύει και για τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, που έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές στο παρελθόν. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί, ο Γιώργος Χρυσοστόμου και ο Γιάννος Περλέγκας, είναι καινούργιες συνεργασίες για μένα και χαίρομαι πολύ γι’ αυτές γιατί όποτε τους βλέπω στο θέατρο τους θαυμάζω και τους θεωρώ από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς τους. Όσο για την Μάρθα Καραγιάννη, την ξέρω από μικρό παιδί που έπαιζε με τον πατέρα μου στο θέατρο και πήγαινα και την έβλεπα. Θυμάμαι τότε καθόμουν με τις ώρες στο καμαρίνι της και την χάζευα.

Γιώργος Χρυστοστόμου: Εγώ πρώτη φορά συνεργάζομαι με τους συγκεκριμένους ηθοποιούς και βρίσκω την συνεύρεση αυτή πολύ ευχάριστη γιατί όλοι τους, και ο Θοδωρής και η Παναγιώτα και η Σμαράγδα αλλά και ο Γιάννος με τον οποίο είμαστε φίλοι και εκτός πλατό, είναι πολλοί φωτεινοί άνθρωποι. Επίσης έχουν, και γενικότερα υπάρχει, μια πολύ ωραία διάθεση κάτι που εμένα αυτή τη στιγμή με ικανοποιεί, με γεμίζει και με επηρεάζει θετικά.

– Από έρωτα τι θα κάνατε στην ζωή σας;

Σμαράγδα Καρύδη: Από έρωτα… θα έκανα καταρχήν μια ταινία πολύ ωραία, που θα βγει στις 20 Νοεμβρίου στους κινηματογράφους και άλλα πολλά που δεν μπορώ να σας πω…

Γιώργος Χρυσοστόμου: Από έρωτα έχω κάνει ήδη πάρα πολλά, σε σημείο να έχω μπουχτίσει… κι ίσως δεν έπρεπε να κάνω και τόσα πολλά από την παλαβομάρα αυτή… Επίσης από έρωτα έχω κάνει και πολύ υπομονή, οπότε σ’ αυτή τη φάση θα ξανακάνω υπομονή μέχρι τον επόμενο έρωτα και βλέπουμε…

Θοδωρής Αθερίδης: Κινείται το ανθρώπινο γένος με βάση αυτή τη δύναμη, η οποία είναι αρχέγονη, προϋπάρχει ημών και θα συνεχίσει να υπάρχει. Τα έχει κανονίσει η φύση αυτά, ώστε το σύνολο των κινήσεων μας να καθορίζεται από το συγκεκριμένο συναίσθημα. Νομίζω ότι ακόμα και οι άνθρωποι που ισχυρίζονται πως δεν θα έκαναν τα πάντα για τον έρωτα, εντέλει κάνουν τα πάντα γι’ αυτόν.

– Αφορμή για τη συγγραφή του σεναρίου έδωσε κάποιος έρωτας;

Θοδωρής Αθερίδης: Όχι. Εγώ είμαι παραμυθάς. Όταν στήνω ιστορίες ξεκινάω από την βάση του να φτιάξω μια ιστορία η οποία αρχικά θα κρατούσε εμένα. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ δύσκολο θεατή, με την έννοια του ότι βαριέμαι εύκολα. Δεν έχω υπομονή να κάτσω να μου μιλήσει κάποιος για τα εσώψυχά του ή για την ιστορία που έχει στο μυαλό του, αν δεν βρει έναν τρόπο να με κρατήσει καθηλωμένο, να μου κινήσει την περιέργεια του τι θα γίνει παρακάτω. Με αυτό το σκεπτικό ξεκινάω, τώρα αν θα μου βγει ερωτική ιστορία, πολιτικό θρίλερ, γουέστερν ή σουρεαλιστική κωμωδία έχει να κάνει και με τα πρόσωπα που θα συνεργαστώ αλλά και με το πως εφαρμόζεται αυτό που είχα στο μυαλό μου. Εδώ μεταφέρουμε στην οθόνη κάτι που κάναμε στο θέατρο, με αρκετές βέβαια διαφορές εφόσον στην ταινία υπάρχουν περισσότερα πρόσωπα από όσα στο θεατρικό, πολλοί χώροι και η αφήγηση γίνεται κυρίως μέσω της εικόνας κι όχι μέσω του λόγου.

– Προτιμάτε τη συγγραφή, τη σκηνοθεσία ή την υποκριτική;

Θοδωρής Αθερίδης: Για μένα πλέον είναι τρία σε ένα. Όταν γράφω την ιστορία θέλω ταυτόχρονα να την αφηγηθώ, γι’ αυτό σκηνοθετώ. Όσο για το μέρος της ηθοποιίας, το θεωρώ αυτονόητο. Με αυτό με γνώρισε ο κόσμος και γι’ αυτό μ’ αγαπάει. Επίσης είναι και η πιο σωματική διαδικασία από όλες , την οποία θέλω να συνεχίσω αφού δεν κάνω αθλητισμό ή κάτι παρεμφερές. Το να είμαι ηθοποιός, το ευχαριστιέμαι πολύ.



– Θέατρο και κινηματογράφος, σας ελκύει κάτι από τα δύο περισσότερο;

Θοδωρής Αθερίδης: Δεν υπάρχει δίλημμα. Νομίζω ο κινηματογράφος είναι η τέχνη που αγαπήσαμε όλοι οι ηθοποιοί. Εγώ όταν μπήκα στη δραματική σχολή ήθελα να γίνω ηθοποιός του κινηματογράφου. Κι από τότε που ήμουν μαθητής μέχρι σήμερα, ο κινηματογράφος παραμένει ζητούμενο. Όποιος ασχολείται με τον κινηματογράφο άλλωστε δεν το κάνει για να βγάλει χρήματα, αλλά γιατί αγαπάει αυτή τη μορφή τέχνης. Νομίζω πως στη συνείδησή μας δεν έχει διαβρωθεί καθόλου ο κινηματογράφος ούτως ώστε να τον σκεφτούμε πονηρά. Εγώ σ’ αυτή την ταινία έχω επενδύσει και οικονομικά χωρίς να περιμένω τίποτα, την κάνω απλά και μόνο για να καταγραφεί η συγκεκριμένη προσπάθεια. Ο κινηματογράφος βλέπετε έχει αυτό το καλό, μπαίνει στην βιβλιοθήκη και υπάρχει εκεί, ενώ τα θεατρικά έργα πεθαίνουν την ίδια ώρα που παίζονται. Αυτό που εγώ αγαπώ στον κινηματογράφο είναι η διαδικασία του. Τα γυρίσματα είναι ένας ανοιχτός πόλεμος, απαιτούν καθαρό μυαλό και πολύ ενέργεια ώστε να πάρεις σωστές αποφάσεις σε ελάχιστα λεπτά. Καλείσαι να επιλέξεις ανάμεσα σε συνεχή διλήμματα κι όλο αυτό σου ανεβάζει την αδρεναλίνη. Γι’ αυτό και το γύρισμα είναι σαν ένα σπορ, κατά την προετοιμασία του οποίου όσο κι αν προσπαθείς να προβλέψεις τι θα σου προκύψει, ποτέ δεν μπορείς να τα προβλέψεις όλα. Όσον αφορά τη διαδικασία της συγγραφής, τον καθιστά εξίσου μοναδικό αφού σαν παραμυθάς πρέπει να σκεφτείς μια ιστορία να εκτυλίσσεται στο πανί. Τέλος μια άλλη διαφορά είναι πως δουλεύεις σε φυσικούς χώρους και έτσι το φαντασιακό μεταμορφώνεται σε πραγματικότητα. Το θέατρο αποτελεί μια διαφορετική διαδικασία, έχει μια άλλη γλώσσα αφήγησης, και ουσιαστικά υπερτερεί του κινηματογράφου όσον αφορά την ζωντανή παρουσία του κοινού, αλλά υπολειτουργεί με την έννοια της πραγμάτωσης του φαντασιακού.