Παρά τις σοβαρότατες επιφυλάξεις, των αναβατών κυρίως, η FIM αποφάσισε ότι ο θεσμός των CRT πρέπει να συνεχιστεί παράλληλα με τα MotoGP και το 2013.

Ο πρόεδρος της παγκόσμιας ομοσπονδίας Vito Ippolito ανέφερε καθαρά ότι η μεγάλη ελπίδα του θεσμού είναι να παρουσιάσει η Honda τη «RCV παραγωγής», ώστε να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για τους άλλους κατασκευαστές. Όλα αυτά βέβαια για το 2014 και μετά…

Πολλά χρόνια τώρα ονειρεύεται ο Ippolito την επιστροφή στις παλιές καλές εποχές, όταν η εκκίνηση πλημμύριζε από ιδιωτικά NSR Honda, YZR Yamaha και RG Suzuki.

Όπως δήλωσε στο ιταλικό Motosprint: «Του χρόνου θα συνεχίσουμε με τις CRT, προσπαθώντας να δημιουργήσουμε πιο ανταγωνιστικές μοτοσυκλέτες για τη σεζόν 2014, μέσω της τεχνολογικής εξέλιξης αλλά και αλλαγών στον αγωνιστικό κανονισμό».

Με αυτά εννοεί την θεσμοθέτηση της ενιαίας ECU και του ορίου περιστροφής για τις μοτοσυκλέτες MotoGP από το 2014, ώστε να μικρύνει το χάσμα ανάμεσα στα πρωτότυπα και τις CRT, αλλά και για να προσελκύσει εταιρείας όπως η BMW, η Suzuki, η Kawasaki και η Aprilia.

Ο Ippolito στη συνέντευξη αυτή αποκάλυψε ότι η κατηγορία CRT δημιουργήθηκε, όταν οι κατασκευαστές αρνήθηκαν να κατασκευάσουν «πρωτότυπα παραγωγής». Παράξενος όρος, αφού εμπεριέχει μια βασική αντίφαση: Αν μια μοτοσυκλέτα είναι πρωτότυπη, πώς μπορεί να είναι και παραγωγής;

Παρότι η ανταγωνιστικότητα των CRT είναι ξεκάθαρα σχεδόν μηδενική, ακόμα και προς τις δορυφορικές μοτοσυκλέτες, η απάντηση θα μπορούσε να βρίσκεται στα σχέδια της Honda να προσφέρει μια έκδοση περιορισμένης παραγωγής της RCV με τιμή κάτω από το 1 εκατομμύριο ευρώ, ελπίζοντας ότι θα ακολουθήσουν και άλλοι.

«Θέλουμε να πείσουμε τους κατασκευαστές να κατασκευάσουν επιτέλους αυτά τα περίφημα “πρωτότυπα παραγωγής” που έκαναν τόσο καλή δουλειά στους αγώνες τη δεκαετία του ’80 και ’90 και πρόσφεραν θέαμα και ενδιαφέρον στους αγώνες».

«Θέλουμε πραγματικές αγωνιστικές μοτοσυκλέτες που όμως δεν είναι απαγορευτικά ακριβές. Όπως τότε, την εποχή των GP500. Νομίζω ότι μπορεί να επαναληφθεί και σήμερα».

Αυτά όμως όλα βρίσκονται ακόμα στη σφαίρα του μελλοντικού. Την πραγματική σημερινή (αλλά και αυριανή) κατάσταση των CRT αποτύπωσε γραφικά ο απίθανος Colin Edwards που δεν μασάει τα λόγια του:

«Είναι ένας ανόητος κανονισμός. Πώς περιμένουν να τρέχουμε πάνω-κάτω σ’ όλον τον πλανήτη και να αγωνιζόμαστε, όταν ξέρουμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσουμε; Πού να βρεις το κίνητρο, όταν ξέρεις από την αρχή ότι το πολύ-πολύ να τερματίσεις 12ος, ή έστω 10ος; Η εκτέλεση είναι τελείως λάθος, όμως η ιδέα είναι κατά βάση σωστή, αυτή ή κάτι ανάλογο με μια ενιαία μοτοσυκλέτα».

«Έτσι όπως είναι όμως σήμερα τα πράγματα, με την ταυτόχρονη παρουσία λίγων εργοστασιακών μοτοσυκλετών στην πίστα, ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος. Μερικές φορές νομίζω ότι περνάω περισσότερη ώρα κοιτάζοντας πίσω μην και βρεθώ μπροστά από κάποια εργοστασιακή μοτοσυκλέτα…»

Η λύση; Κατά τον Texas Tronado απλή: «Όλες τις φετινές μοτοσυκλέτες των εργοστασίων, δώστε τις του χρόνου στις δορυφορικές ομάδες. Με τον τρόπο αυτό έχεις 24 μοτοσυκλέτες στην εκκίνηση και μπορείς μετά να κάνεις πραγματικό αγώνα».

Εξαιρετική ιδέα την οποία προσπάθησαν κατ’ επανάληψη να υλοποιήσουν οι Dorna, FIM και IRTA, σπάζοντας τα μούτρα τους πάνω στην άρνηση των εργοστασίων. Που προτιμούν χίλιες φορές να στείλουν τις παλιές εργοστασιακές για σκραπ, παρά να τις δουν στη σχάρα εκκίνησης την επόμενη χρονιά.

Απολαύστε τον ιδιαίτερο Colin Edwards στο βίντεο όπου κάνει το καλύτερο δώρο στον γιό του…