Ζούμε σε μία εποχή που οι ανάγκες, οι προκλήσεις, αλλά και τα προβλήματα, έθεσαν σε δεύτερη μοίρα τη μεγαλύτερη ευθύνη μας, αυτήν απέναντι στα παιδιά μας.
Οι μικρές αθώες ψυχές ήρθαν στη ζωή με αγάπη απέναντι στους γονείς τους και σε όλους τους ανθρώπους γύρω τους, με χαρά και αισιοδοξία για να ζήσουν και να χαρούν.
Η οικονομική κρίση τους στερεί κάποιες παροχές, που ίσως και να μην τις πολυκαταλαβαίνουν, αλλά το άγχος και η έλλειψη επικοινωνίας τους στερεί αυτό που πραγματικά έχουν ανάγκη: την αγάπη, την καλοσύνη και τη χαρά!
Ο κορονοϊός στέλνει τον έναν πίσω από τον άλλο στο νοσοκομείο, και δυστυχώς και μικρά παιδάκια νοσηλεύονται, χωρίς να ξέρουν το γιατί, βιώνοντας την ταλαιπωρία, το φόβο και τον πόνο της ασθένειας.
Κάποτε οι γονείς σε πολέμους και σε σεισμούς έφτιαχναν τείχος προστασίας για τα παιδιά τους.
Σήμερα που χρειάζεται τείχος ανοσίας, πολλοί δυστυχώς δίνουν προτεραιότητα σε άλλες επιλογές.
Η επικοινωνία με τα παιδιά και η εκπαίδευση τους με αρχές και αξίες μέσα στην οικογένεια παραμελείται, ενώ άλλες φορές γίνεται σε νοσηρό κλίμα μίσους και βίας.
Η ενδοοικογενειακή βία πληγώνει τις παιδικές ψυχές και τις τραυματίζει βαριά, καθιστώντας τες δυστυχισμένες και ανίκανες να αντιμετωπίσουν τη ζωή.
Στον «πολιτισμένο» κόσμο του 2022 με την τεχνολογική επανάσταση, οι γυναικοκτονίες είναι επαναλαμβανόμενο φαινόμενο.
Δίπλα σε κάθε γυναίκα συχνά υπάρχουν παιδικές ψυχές που «σκοτώνονται διπλά» απ΄ τον πόνο και τη θλίψη, αλλά κι απ΄ τη δυσβάσταχτη αγριότητα, την οποία δεν μπορεί να αντέξει η αθώα ψυχή τους.
Ποιος θα προστατεύσει, ποιος θα υπερασπιστεί όλα αυτά τα παιδιά του κόσμου, που άλλα λίγο, αλλά πολύ ζουν όλη αυτή τη δυστυχία;
Κάθε γονέας έχει ευθύνη να στρέψει το βλέμμα του στο παιδί του, να επικοινωνήσει μαζί του με αληθινή αγάπη εκπαιδεύοντάς το στα χρηστά ήθη και
Όλοι μαζί να προστατεύσουμε την κοινωνία από τη βία και την αγριότητα.
Μαζί με το κράτος και τους νόμους που θεσπίζονται κατά της ενδοοικογενειακής βίας, χρειάζεται ενδιαφέρον και ενασχόληση από όλους μας.
Όπου τη συναντάμε να ενημερώνουμε τις αρχές, τους ειδικούς, τις σχετικές δομές.
Μόνο αν δεν επιτρέψουμε την ενδοοικογενειακή βία να βρίσκεται ανάμεσα μας, τότε θα μπορέσουμε και να την εξαλείψουμε και θα έχουμε διαμορφώσει μία κοινωνία, όπως έχουμε χρέος απέναντι στα παιδιά μας.
H Παρασκευή Βρυζίδου είναι βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στο Ν. Κοζάνης
