Η Ουκρανία πριν τον πόλεμο της 24ης Φεβρουαρίου του 2022 είναι μια αναπτυσσόμενη χώρα της ανατολικής Ευρώπης και ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς για σεξουαλικό τουρισμό. Με βάση το Κέντρο Δημόσιας Υγείας της χώρας, μέχρι εκείνη τη στιγμή 53.000 άτομα εργάζονται επίσημα στο χώρο του σεξ, ενώ ανεπίσημα οι αριθμοί είναι πολύ παραπάνω.
Από τη μέρα όμως που ξεσπάσει η ρωσική εισβολή, η ζωή των σεξεργατών αλλάζει άρδην προς το χειρότερο, με τους πελάτες να μειώνονται κατακόρυφα. Επίσης, εργαζόμενοι στο χώρο του σεξ που έχουν εθιστεί στα ναρκωτικά ή νοσούν από HIV μένουν χωρίς θεραπεία και υποστήριξη.
Αυτό το πρόβλημα, μπορεί να μοιάζει αδιάφορο σε ορισμένα άτομα, όμως χάρη στο αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου επιβιώνουν χιλιάδες άτομα στην Ουκρανία. Ταυτόχρονα, το ενδεχόμενο διασποράς ασθενειών ή έλλειψης ερωτικής επαφής στους στρατιώτες μπορεί να οδηγήσει σε απρόβλεπτες συνέπειες.
Η δημοσιογράφος των New York Times, Maria Varenikova, μίλησε στην Ουκρανία με άτομα που εργάζονται στο χώρο του σεξ και κατέγραψε -με ψευδώνυμα για λόγους ασφαλείας- τη νέα ζωή που βιώνουν από τη στιγμή που η Ρωσία εισέβαλε στη γειτονική της χώρα.
Εκπτώσεις, φόβος και η ανάγκη της επιβίωσης
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αυξήσει τη ζήτηση για σεξ, καθώς εκατομμύρια γυναίκες απομακρύνθηκαν τις πρώτες μέρες της εισβολής, ενώ χιλιάδες μισθοφόροι έσπευσαν στη χώρα. Όμως, λόγω της κατάστασης, οι ντόπιοι δεν έχουν χρήματα, ενώ απουσιάζουν οι ξένοι τουρίστες από τα αστικά κέντρα, που προσέφεραν και τις καλύτερες πληρωμές. Παράλληλα, η εκτεταμένη χρήση βίας και η διασπορά όπλων, δεν δημιουργούν ένα ασφαλές περιβάλλον.
Χαρακτηριστικά, η Liudmyla λέει ότι χρεώνει 6 δολάρια την ώρα, δηλαδή περίπου το μισό από όσο χρέωνε πριν τον πόλεμο. «Ακόμη και οι τακτικοί μου πελάτες δεν μπορούν να έρθουν σε μένα επειδή δεν έχουν χρήματα», λέει και προσθέτει ότι μερικοί στρατιώτες φέρνουν λουλούδια ή αγαθά, προκειμένου να πληρώσουν, ενώ ζητούν και εκπτώσεις στην τιμή των υπηρεσιών.
Επίσης, η Vlada εργαζόμενη σε οίκο ανοχής κοντά στο Ντνίπρο, αναφέρει ότι «οι πελάτες (σ.σ. πριν τον πόλεμο) μας έδιναν τόσο καλά φιλοδωρήματα που ξεχνούσαμε να πάρουμε τους μισθούς μας. Τώρα, 40 δολάρια είναι το μόνο που έχουμε, αφού δώσουμε τα μισά στον ιδιοκτήτη της επιχείρησης».
Εντούτοις, αναγκάζονται να δουλέψουν, αφού χρειάζονται χρήματα για να ζήσουν και αυτή είναι η δουλειά που γνωρίζουν ή μπορούν να κάνουν. «Την πρώτη μέρα του πολέμου, δεν βγήκα έξω», λέει η Olena που ζει κοντά στο Kamianske, στην κεντρική Ουκρανία και σημειώνει: «Αλλά τη δεύτερη μέρα το έκανα». Επιπλέον, ο Denys που εργάζεται και αυτός στο χώρο του σεξ και μένει στο Κίεβο, λέει πως το γεγονός ότι η πορνεία συνεχίζεται σε τόσο δυσμενείς συνθήκες σημαίνει πως «η πόλη μας είναι ζωντανή και εμείς ακόμα ζούμε».
Ναρκωτικά και HIV
Οι εργάτες του σεξ στην Ουκρανία δεν βρίσκονται αντιμέτωποι μόνο με οικονομική ανασφάλεια και με τον φόβο των στρατιωτών, αλλά και με τις εξαρτήσεις και τις ασθένειες. Το ουκρανικό Κέντρο Δημόσιας Υγείας αναφέρει ότι ο πόλεμος έχει αλλάξει τις προτεραιότητες του κράτους και διαταράξει τις αλυσίδες τροφοδοσίας. Έτσι, οι κοινωνικοί λειτουργοί δεν μπορούν να φροντίσουν τοξικοεξαρτημένες σεξεργάτριες ή να διανείμουν καθαρές βελόνες και δωρεάν προφυλακτικά.
Ταυτόχρονα, η εξάπλωση του HIV, τόσο στην τοπική κοινωνία, όσο και σε φαντάρους, είναι μια από τις μεγαλύτερες ανησυχίες. Ενδεικτικά, τα μισά κέντρα που φρόντιζαν άτομα με HIV, έχουν κλείσει λόγω του πολέμου, οπότε δεν πραγματοποιούνται θεραπείες με αντιρετροϊκά φάρμακα, που συμβάλουν στη μείωση της μετάδοσης.
Η κατάσταση λοιπόν, είναι άσχημη για τα άτομα που εργάζονται στο χώρο του σεξ στην Ουκρανία, όμως ορισμένα άτομα από τις κοινωνικές υπηρεσίες, συνεχίζουν να εργάζονται και να προσφέρουν βοήθεια όπου μπορούν.
Η Tetyana, εργαζόμενη στις κοινωνικές υπηρεσίες, βοηθάει σεξεργαζόμενους στην περιοχή Kamianske για περισσότερα από 15 χρόνια και τονίζει ότι «προσπαθούμε σκληρά να τους διδάξουμε να προστατεύουν τον εαυτό τους. Τα ξέρω αυτά τα άτομα σαν να ήταν παιδιά μου… Θα μείνω εδώ για να προστατεύσω».
