Οι ψυχολόγοι που καλούνται να αναλύσουν μια κατάσταση απαγωγής και την ψυχοσύνθεση ενός ατόμου που βρίσκεται υπό κράτηση χωρίς τη θέλησή του πολλές φορές κάνουν λόγο για τα μοτίβα συμπεριφοράς και σκέψεων που αναπτύσσουν. Από το σύνδρομο της Στοκχόλμης μέχρι το σύνδρομο του ήρωα οι αντιδράσεις και το πώς έχει βιώσει κάθε θύμα μία φρικτή κατάσταση, όπου κάθε ώρα που περνά μπορεί να είναι και η τελευταία του, ποικίλει.
Η φρικιαστική στατιστική των απαγωγών αναφέρει ότι το να καταφέρει κάποιος ή κάποια να αποδράσει είναι το λιγότερο πιθανό σενάριο. Συνήθως τα θύματα αφήνονται ελεύθερα μετά την ικανοποίηση κάποιων αιτημάτων ή χάνουν τη ζωή τους αν ο απαγωγέας αποφασίσει ότι το θύμα πρέπει να σιωπήσει.
Μια γυναίκα που επέζησε από την απαγωγή της από κατά συρροή δολοφόνο όταν ήταν 15 ετών, αφηγείται πώς κατάφερε να σπάσει αυτή τη στατιστική και να ξεγελάσει τον απαγωγέα της, λέγοντας ότι μελετούσε κάθε του κίνηση πριν βάλει σε εφαρμογή το σχέδιό της.
Η Κάρα Ρόμπινσον, 35 ετών, από την Κολούμπια της Νότιας Καρολίνας, έζησε τις τρομακτικές 18 ώρες που πέρασε αιχμάλωτη από τον Ρίτσαρντ Έβονιτς σχεδόν 20 χρόνια αργότερα στο νέο ντοκιμαντέρ του Oxygen, Escaping Captivity: The Kara Robinson Story.
«Το να με αρπάξει ήταν το μεγαλύτερο λάθος που μπορούσε να κάνει»
Η Κάρα Ρόμπινσον είπε στη δίωρη ειδική, η οποία δημιουργήθηκε από την επιζήσασα απαγωγής και ακτιβίστρια για την ασφάλεια των παιδιών, Ελίζαμπεθ Σμαρτ: «Το να με διαλέξει και να με απαγάγει ήταν το μεγαλύτερο λάθος που έκανε ποτέ».
Η Ρόμπινσον πότιζε μόνη της λουλούδια στην μπροστινή αυλή της φίλης της στις 24 Ιουνίου 2002, όταν ένας άντρας που δεν γνώριζε σταμάτησε με το αμάξι του στο δρόμο και τη ρώτησε αν μπορούσε να της δώσει μερικά περιοδικά.
«Μου τα έγειρε στο χέρι», θυμάται. Καθώς έγερνε, ένιωσα μια “κόκκινη σημαία” κάπου στο κεφάλι μου, και την ίδια στιγμή που ένιωσα αυτή την κόκκινη σημαία, ένιωσα ένα όπλο να πιέζεται στο πλάι του λαιμού μου. Είπε, “Αν ουρλιάξεις, θα σε πυροβολήσω”».
Ο serial killer και απαγωγέας Ρίτσαρντ Έβονιτς ανάγκασε την κοπέλα να μπει σε ένα πλαστικό δοχείο στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου του. Η ίδια άρχισε αμέσως να καταγράφει πληροφορίες για τον απαγωγέα της, συμπεριλαμβανομένου του σειριακού αριθμού του κοντέινερ, τον οποίο απομνημόνευσε.
«Σε εκείνο το σημείο, ο εγκέφαλός μου έκλεισε τα συναισθήματά μου», είπε. «Μόλις μπήκα σε λειτουργία επιβίωσης».
Το μαρτύριο των συνεχόμενων 18 ωρών
Αφού την οδήγησε στο διαμέρισμά του, την έδεσε με χειροπέδες στους καρπούς και τους αστραγάλους πριν τη πάρει μέσα, όπου με τη χρήση ναρκωτικών τη βίασε επανειλημμένα για 18 ώρες.
«Σε εκείνο το διαμέρισμα, ήξερα ποιες ήταν οι προθέσεις αυτού του άντρα για μένα», είπε. «Όσο δεχόμουν τις επιθέσεις του, ένιωθα σαν κάτι που συνέβη σε κάποιον άλλο. Κάπως έκλεισα τον εγκέφαλό μου και άφησα το σώμα μου».
Η Ρόμπινσον μελέτησε τον απαγωγέα της και τα υπάρχοντά του ενώ σχεδίαζε την απόδραση της, σκανάροντας τα πάντα, από τους μαγνήτες της κουζίνας του μέχρι τα σκέλη των μακριών, κόκκινων μαλλιών στη βούρτσα των μαλλιών του.
«Δεν μπορώ να εξηγήσω από πού προήλθε, απλώς υπήρχε αυτή η φωνή που έλεγε ότι οι επιλογές μου ήταν να κάνω ό,τι μου είπαν και να δραπετεύσω και να επιβιώσω ή να πανικοβληθώ, να πολεμήσω και ίσως να πεθάνω», εξήγησε.
«Έτσι, είχα ισχυρή θέληση να παραμείνω όσο πιο ήρεμη μπορούσα για όσο περισσότερο μπορούσα».
Θυμήθηκε ότι κάποια στιγμή βρισκόταν ένα όπλο κοντά της, αλλά το σκέφτηκε δύο φορές προτού ενεργήσει βιαστικά.
«Σκέφτηκα για μια στιγμή να πιάσω το όπλο και τότε συνειδητοποίησα ότι υπήρχε μικρή πιθανότητα να κερδίσω αυτόν τον αγώνα», ανέφερε.
Η στιγμή της απόδρασης και το τέλος του εφιάλτη
Αυτό ενίσχυσε το mental state που κυριαρχούσε εκείνη τη στιγμή το κεφάλι της: «Συλλέξτε πληροφορίες, περιμένετε να γίνει ο απαγωγέας απρόσεκτος, δραπετεύστε».
Η Ρόμπινσον μπόρεσε να απελευθερωθεί από τα δεσμά της αφού κατάφερε να δει πού κρατούνταν τα κλειδιά το επόμενο πρωί, ενώ ο απαγωγέας της κοιμόταν δίπλα της στο κρεβάτι του. Όταν έτρεξε έξω από την πόρτα, σταμάτησε ένα αυτοκίνητο και έβαλε τους δύο άντρες που επέβαιναν σε αυτό να τη μεταφέρουν στο Τμήμα Σερίφη της κομητείας Ρίτλαντ.
Βοήθησε στον εντοπισμό του δράστη της, ο οποίος κατέφυγε στη Σαρασότα της Φλόριντα, όταν συνειδητοποίησε ότι είχε δραπετεύσει. Ο Έβονιτς αυτοκτόνησε μετά από καταδίωξη της αστυνομίας.
Ήμουν λίγο θυμωμένη για αυτό», είπε η κοπέλα στο Fox News. «Τα συναισθήματά μου έχουν πάει πέρα δώθε όλα αυτά τα χρόνια και νιώθω ανακούφιση που αυτοκτόνησε επειδή δεν χρειάστηκε ποτέ να πάω σε δίκη. Δεν χρειάστηκε ποτέ να καθίσω σε μια δικαστική αίθουσα και να μιλήσω για όλες τις λεπτομέρειες αυτού που μου συνέβη. Ποτέ δεν χρειάζεται να ανησυχώ μήπως βγει έξω ή κάτι τέτοιο».
Η Ρόμπινσον έμαθε αργότερα ότι ο Έβονιτς ήταν κατά συρροή δολοφόνος, αφού μια έρευνα αποκάλυψε ότι είχε απήγαγε και δολοφόνησει τη Σοφία Σίλβα, 16 ετών, το 1996 και την Κρίστεν Λισκ, 15 ετών, και την αδερφή της Καίτη, 12 ετών, το 1997, ενώ ζούσε στην κομητεία Spotsylvania της Βιρτζίνια.
Ο Έβονιτς ήταν ύποπτος για άλλους φόνους και πριν αυτοκτονήσει, ομολόγησε μια σειρά εγκλημάτων στην αδερφή του.
«Τώρα είμαι θυμωμένος γιατί έχω την αίσθηση ότι είναι υπεύθυνος για άλλα εγκλήματα», δήλωσε η Ρόμπινσον. Υπάρχει επίσης ένα μέρος της που εύχεται να μπορούσε να τον αντιμετωπίσει.
«Ήθελα να ξέρει ότι τον ξεγέλασα», είπε. «Ήθελα να ξέρει ότι επιλέγοντάς με, δεν θα ήμουν το κλασικό θύμα του. Ήταν το είδος του δράστη που θα καταδίωκε τους ανθρώπους. Δεν βρισκόμουν στην κανονική μου θέση στον κανονικό μου χρόνο, επομένως δεν ήμουν το επιδιωκόμενο θύμα. Έτσι ήθελα να ξέρει ότι η επιλογή να στραφεί σε εμένα και να με απαγάγει ήταν το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσε να κάνει ποτέ».
Η Ρόμπινσον είπε ότι εξακολουθεί να υποφέρει από αποσύνδεση από το σώμα της και σβήσιμο των συναισθημάτων της μέχρι σήμερα. Η εμπειρία την ενέπνευσε να ακολουθήσει μια καριέρα στην επιβολή του νόμου. Το καλοκαίρι μετά την απαγωγή της, άρχισε να συνεργάζεται με το Τμήμα Σερίφη του Ρίτσλαντ. Έκανε διοικητικές εργασίες στις υπηρεσίες θυμάτων και στο εργαστήριο DNA για το υπόλοιπο γυμνάσιο και κολέγιο, το οποίο πλήρωσε χρησιμοποιώντας τα χρήματα της ανταμοιβής που έλαβε για να βοηθήσει στην επίλυση των δολοφονιών των θυμάτων του Έβονιτς στη Βιρτζίνια.
Αργότερα εντάχθηκε στην αστυνομική ακαδημία και πέρασε μερικά χρόνια δουλεύοντας ως υπάλληλος σχολικών πόρων. Στη συνέχεια ξεκίνησε έρευνες, αναλαμβάνοντας υποθέσεις σεξουαλικής επίθεσης και κακοποίησης παιδιών, προτού τελικά επιστρέψει στις υπηρεσίες θυμάτων. Εγκατέλειψε την επιβολή του νόμου αφού απέκτησε τους δύο γιους της.
Πλέον η Κάρα είναι και επιτυχημένη TikToker με τα βίντεό της να τραβάνε χιλιάδες views.
