Υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταγγέλλουν την πρακτική της Ινδονησίας, που έχει καταδικάσει δεκάδες ανθρώπους σε θάνατο μέσω Zoom, ή άλλων αντίστοιχων εφαρμογών, από την αρχή της πανδημίας του κορονοϊού, στη διάρκεια «σκληρών» διαδικασιών που έβλαψαν την ικανότητά τους να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους.
Η χώρα της νοτιοανατολικής Ασίας έκανε διαδικτυακές δίκες αφού οι περιορισμοί λόγω της covid-19 ανάγκασαν τα δικαστήρια να αναβάλουν τις περισσότερες δημόσιες δίκες, κυρίως για υποθέσεις ναρκωτικών ή φόνων, εγκλήματα τα οποία επισύρουν τη θανατική ποινή.
Ωστόσο η πανδημία δεν μείωσε τον αριθμό των καταδικών σε θάνατο που επιβλήθηκαν στην Ινδονησία, το αντίθετο: Τουλάχιστον 177 άνθρωποι καταδικάστηκαν στην εσχάτη των ποινών το 2020, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, έναντι 80 το 2019, σύμφωνα με το ΑΜΠΕ.
Σε περίπου 100 περιπτώσεις οι δικαστές δεν είδαν το πρόσωπο του κατηγορούμενου παρά μέσω της οθόνης.
Οι περισσότεροι καταδικασμένοι σε θάνατο κατηγορούνταν για διακίνηση ναρκωτικών, η οποία τιμωρείται πολύ αυστηρά στην πλέον πολυπληθή μουσουλμανική χώρα του κόσμου. Πολλοί Ινδονήσιοι και αλλοδαποί έχουν εκτελεστεί για το έγκλημα αυτό.
Τον Απρίλιο 13 μέλη ενός δικτύου διακινητών, ανάμεσά τους τρεις Ιρανοί και ένας Πακιστανός, καταδικάστηκαν σε θάνατο έπειτα από ψηφιακή δίκη για τη μεταφορά 400 κιλών μεθαμφεταμίνης στην Ινδονησία.
Την Τετάρτη δικαστήριο της Τζακάρτα καταδίκασε έξι ισλαμιστές αντάρτες στην εσχάτη των ποινών, και πάλι μέσω διαδικτύου, για τον ρόλο τους σε εξεγέρσεις φυλακών στη χώρα το 2018, στη διάρκεια των οποίων σκοτώθηκαν πέντε μέλη των δυνάμεων ασφαλείας.
«Οι διαδικτυακές ακροάσεις υπονομεύουν τα δικαιώματα των κατηγορουμένων που κινδυνεύουν να καταδικαστούν σε θάνατο» κατήγγειλε ο Ουσμάν Χαμίντ, διευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ινδονησία.
«Η εσχάτη των ποινών είναι πάντα μια σκληρή τιμωρία. Όμως αυτή η τάση να επιβάλλεται μέσω διαδικτύου αυξάνει την σκληρότητα και την αδικία» πρόσθεσε.
Την ώρα που ο αριθμός των καταδικών σε θάνατο μειώνεται παγκοσμίως, σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, η Ινδονησία ακολούθησε το 2020 αντίθετη πορεία, αυξάνοντας τις καταδίκες σε σχέση με προηγούμενα έτη.
Όμως οι διαδικτυακές δίκες εμποδίζουν την καλή υπεράσπιση των κατηγορούμενων, με τις ακροαματικές διαδικασίες να διακόπτονται συχνά λόγω κακής σύνδεσης ή άλλων τεχνικών προβλημάτων, καταγγέλλουν ΜΚΟ.
Επίσης οι δικηγόροι τους παραπονιούνται ότι δεν καταφέρνουν να μιλήσουν με τους πελάτες τους λόγω των περιορισμών που ισχύουν εξαιτίας της covid-19. Και οι οικογένειες συχνά δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τις δίκες.
«Αυτές οι ψηφιακές ακροαματικές διαδικασίες είναι ξεκάθαρα εις βάρος των κατηγορουμένων» επεσήμανε ο Ινδονήσιος δικηγόρος Ντέντι Σετιάντι.
Μορατόριουμ στις εκτελέσεις
Η επιτροπή ελέγχου του δικαστικού συστήματος ζήτησε από το Ανώτατο Δικαστήριο να επιτρέψει και πάλι τη διεξαγωγή δικών με φυσική παρουσία στα δικαστήρια.
Λίγα είναι τα δεδομένα που υπάρχουν για τον αριθμό των θανατικών ποινών που έχουν επιβληθεί μέσα διαδικτύου παγκοσμίως, όμως η Ινδονησία ξεχωρίζει λόγω του μεγάλου αριθμού των καταδικών.
Οι αρχές στη Σιγκαπούρη, όπου η διακίνηση ναρκωτικών επισύρει τη θανατική ποινή, έχουν επιβάλει τουλάχιστον μία ποινή θανάτου δι’ απαγχονισμού από την αρχή της πανδημίας.
Η Ινδονησία δεν έχει προχωρήσει σε εκτελέσεις από το 2016, εφαρμόζοντας ντε φάκτο μορατόριουμ, όμως τα δικαστήρια εξακολουθούν να επιβάλλουν την ποινή αυτή. Συνολικά σχεδόν 500 άνθρωποι, εκ των οποίων δεκάδες αλλοδαποί, αναμένουν την εκτέλεσή τους στην Ινδονησία, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία.
