Ο Ρετζεπ Ταγίπ Ερντογάν, έχει δημιουργήσει ένα μύθο γύρω από το όνομά του και κυρίως τις προθέσεις του σχετικά με το μέλλον και φροντίζει ο ίδιος ανά τακτά χρονικά διαστήματα να τον ανατροφοδοτεί και να τον αναζωπυρώνει.

Μέχρι και πριν από μερικά χρόνια διεθνείς αναλυτές κάπου μεταξύ σοβαρού και αστείου χαρακτήριζαν τον τούρκο πρόεδρο «σουλτάνο». Είτε ήξεραν κάτι περισσότερο σχετικά με τα μελλοντικά του σχέδια, είτε όχι, φαίνεται πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου.

Πλέον, ούτε ο ίδιος ο Ερντογάν, φαίνεται να προσπαθεί έστω για το τυπικό να αποποιηθεί έναν τέτοιο τίτλο. Ίσα ίσα. Από τις κινήσεις του και από τα διαδοχικά μέτωπα που ανοίγει διαρκώς, δείχνει να μην αρκείται στον τίτλο του «απόλυτου σουλτάνου της Τουρκίας» αλλά να επιδιώκει κάτι περισσότερο.

Είναι σχεδόν ξεκάθαρο πως ο Ερντογάν θέλει να γίνει ο σουλτάνος όλων των Μουσουλμάνων. Κατά το «χαλίφης στη θέση του χαλίφη» ο Ερντογάν θέλει να γίνει «Χασάν Αλ Μπάννα στη θέση του Χασάν Αλ Μπάννα» και να συνεχίσει μέσα από το δικό του όραμα το όραμα του ιδρυτή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Ίσως γι αυτό, περισσότερο από ποτέ, το τελευταίο διάστημα ο Τούρκος πρόεδρος μοιάζει να αντιγράφει τον Αλ Μπάννα.

Το κρυφό όραμα που δεν είναι πλέον και τόσο κρυφό…

Για τους περισσότερους η κίνηση του Ερντογάν να μετατρέψει την Αγία Σοφία σε τζαμί ήταν μια εκδικητική κίνηση προς την Ελλάδα για την ολοένα και αυξανόμενη τότε ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο.

Για εκείνους που μπορούν να διαβάζουν πίσω από τα γεγονότα, ωστόσο, η κίνηση αυτή του τούρκου προέδρου, μόνο τυχαία δεν ήταν και σίγουρα δεν ήταν εκδικητική. Ο Ερντογάν πρόσφερε την Αγία Σοφιά «δώρο» στη Μουσουλμανική Αδελφότητα.

«Ο Ερντογάν χρησιμοποιεί μια πολύ τυπική ρητορική του Χασάν Αλ Μπάννα. Εάν αποκωδικοποιήσετε τις ομιλίες του, θα ακούσετε τι λέει η Αδελφότητα για τη Δύση και το Ισραήλ», δήλωσε  πρόσφατα ο Γκοκάν Μπακίκ, ειδικός για το Ισλάμ και την πολιτική στη σύγχρονη Μέση Ανατολή, στο Ahval και πρόσθεσε πως και «οι δύο ηγέτες έχουν παρόμοια στάση όσον αφορά τις εσωτερικές πολιτικές, αυτό που λένε στους οπαδούς τους και την πραγματιστική στάση τους».

Για να μην αφήσει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες, μάλιστα, λίγο καιρό μετά την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε Τζαμί, ο Ερντογάν μέσω του υπουργείου Επικοινωνίας της Τουρκίας έδωσε στη δημοσιότητα, το βίντεο που θα δείτε παρακάτω.

Αυτό που πολλοί είδαν αλλά λίγοι αντιλήφθηκαν (μέσα σε αυτό τον καταιγισμό εικόνων) είναι πως προς το τέλος του βίντεο (συγκεκριμένα στο 03:05) διακρίνεται ένας ηθοποιός ως Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής να βαδίζει προς την Αγιά Σοφιά και μέσα σε αυτό το πλάνο «σφήνα» εμφανίζεται ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να βαδίζει έξω από το προεδρικό μέγαρο! Η προσπάθεια να φανεί ως συνεχιστής είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρη.

Στην πραγματικότητα ο Ερντογάν δεν επιχειρεί απλά να δημιουργήσει μια νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά θέλει να αναγεννήσει το Ισλάμ και ο ίδιος να γίνει ο νέος Χασάν αλ-Μπάννα.

Και αυτό δεν αποδεικνύεται μόνο από προπαγανδιστικού ύφους βιντεάκια αλλά και έμπρακτά από τις χερσαίες εισβολές που υλοποιούν τον «Εθνικό Ορκο» του 1920 για ανασύσταση μέρους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Βόρειο Ιράκ, Βορειοδυτική και Βόρεια Κεντρική Συρία), και με την προσπάθεια να προκαλέσει ασφυξία στην Κύπρο και τον περιορισμό της Ελλάδας στη «σωστή πλευρά» του Αιγαίου.

Η Μουσουλμανική Αδελφότητα και το όραμα του Χασάν αλ-Μπάννα

«Ο Αλλάχ είναι ο στόχος μας, Το Κοράνι είναι το Σύνταγμα. Ο Προφήτης είναι ο ηγέτης μας. Τζιχάντ είναι ο δρόμος μας. Θάνατος για χάρη του Αλλάχ είναι η επιθυμία μας». Το παραπάνω είναι το βασικό σύνθημα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Στον πυρήνα της ίδρυσής του πρόκειται για ένα πανισλαμικό, θρησκευτικό και κοινωνικό κίνημα το οποίο «γεννήθηκε» το 1928 και μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε παραπάνω από 2 εκατομμύρια μέλη!

Η Μουσουλμανική Αδελφότητα βρήκε πρόσφορο έδαφος ανάπτυξης στην Αίγυπτο «εξαιτίας των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων που ταλαιπωρούσαν τον αιγυπτιακό λαό. Ο αναλφαβητισμός, η φτώχεια, η διαφθορά του κρατικού μηχανισμού, οι κομματικοί ανταγωνισμοί και φυσικά η αποικιοκρατία ήταν παράγοντες που είχαν οδηγήσει σε παρακμή την αιγυπτιακή κοινωνία. Κι όλα αυτά προκλήθηκαν εξαιτίας της μη εφαρμογής του Ισλάμ. Μόνη λύση για την Αδελφότητα δεν ήταν άλλη από το Ισλάμ».

Όπως γράφει ο Πάνος Κουργιώτης στο βιβλίο του «Η Πρώτη Νιότη του Ισλαμισμού», με τη διαμόρφωση μιας τέτοιου είδους ιδεολογίας τα μέλη της ήταν πλέον υποχρεωμένα μεταξύ των άλλων να ορκίζονται πως θεωρούν ως πηγή της «καθυστέρησης» των συγκαιρινών τους μουσουλμάνων τη «θλιβερή παραδοχή» ότι λησμόνησαν τις αληθινές αρχές της θρησκείας τους, στις οποίες καλούνταν εκ νέου να επιστρέψουν εφαρμόζοντας το πρόγραμμα των Αδελφών Μουσουλμάνων.

Έτσι άρχισε να διαμορφώνεται η ισλαμιστική σκέψη, ενώ οι οπαδοί της ονομάστηκαν από τη δυτική σκέψη «ισλαμιστές», επειδή ήταν, κατά τον Κουργιώτη, «οπαδοί ενός Ισλάμ που το αντιλαμβάνονταν όχι σαν θρησκεία, αλλά ως ένα πλήρες μοντέλο για την κοινωνία».

Ιδρυτής της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, όπως ήδη έχει αναφερθεί, ήταν ο (τουλάχιστον) αμφιλεγόμενος Χασάν αλ-Μπάννα. Δεινός ρήτορας και σπουδαίο πολιτικό μυαλό ο αλ-Μπάννα προσπάθησε να εισχωρήσει σε οποιοδήποτε κενό άφηνε ο κοσμικός τρόπος διακυβέρνησης των μουσουλμανικών κρατών.

Ήταν, όμως, και τεράστιος οπαδός του Αδόλφου Χίτλερ! Μετέφρασε το «Mein Kampf» ενώ λέγεται πως πολλά μέλη της αδελφότητας με δική του εντολή πολεμούσαν στο πλευρό των ναζί στις μάχες της βόρειας Αφρικής. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως στον τρόπο που ο αλ- Μπάννα οραματιζόταν το ισλαμικό κράτος είχαν «ενταχθεί» πολλά στοιχεία από τη ναζιστική Γερμανία.

Η στενή σχέση του Ερντογάν με την Αδελφότητα και η φλεγόμενη Μέση Ανατολή

Ως γνήσιο πολιτικό τέκνο του Νετσμεττίν Ερμπακάν, ο Ερντογάν συνέχισε την αντιδυτική και φιλοισλαμική πολιτική του.

Ο Νετσμεττίν Ερμπακάν ήδη από το 1969 διαμόρφωσε σε μανιφέστο την λεγόμενη «Εθνική Άποψη» (Millî Görüş), ένα μείγμα αντιδυτικής, εθνικιστικής και ισλαμικής ιδεολογίας. Το 1973 δήλωσε χαρακτηριστικά ότι το κόμμα του ήταν αντίθετο στην σύνδεση της Τουρκίας με την τότε ΕΟΚ, ενώ η τουρκική συμμετοχή στο ΝΑΤΟ δεν αποτελούσε για την χώρα παρά μία βαριά οικονομική επιβάρυνση.

Σε μια περίεργη χρονική συγκυρία, μάλιστα, τον επόμενο χρόνο (1970) ο Ερντογάν ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με ανώτατα στελέχη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στο περιθώριο ενός συνεδρίου που διοργάνωσε η Παγκόσμια Συνέλευση της Μουσουλμανικής Νεολαίας, μιας οργάνωσης που χρόνια αργότερα χρηματοδοτούσε τόσο τη Χαμάς όσο και την Αλ Κάιντα.

Σε όσο πιο σκοτεινά μονοπάτια μπαίνουμε τόσο πιο περίεργη γίνεται η σχέση του Ερντογάν με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Και αν κάποιος μελετήσει λίγο πιο προσεκτικά τους συσχετισμούς στον μουσουλμανικό κόσμο τόσο καλύτερα θα αντιληφθεί γιατί ο πρόεδρος της Τουρκίας ανοίγει τόσα πολλά μέτωπα και εκεί.

Ο Σουνιτικός Αραβικός κόσμος βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τους Σιΐτες και φυσικά με την «αίρεση» των Αδελφών Μουσουλμάνων οι οποίοι μετά την «Αραβική Άνοιξη», φρόντισαν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στον ερχομό του λεγόμενου «Ισλαμικού Χειμώνα» και τους διαδοχικούς εμφύλιους πολέμους σε Συρία, Λιβύη, Υεμένη, Σουδάν, Μπαχρέϊν, Σομαλία.

Εξαίρεση στους Σουνίτες αποτελούν η Τουρκία και το Κατάρ οι οποίοι στηρίζουν πλήρως τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Αυτός είναι και ένας βασικός λόγος που η Αίγυπτος, η Ιορδανία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία, το Κουβέϊτ, το Μπαχρέϊν, το Ομάν, Σουνιτικές χώρες της Μέσης Ανατολής με Δυτικό γεωπολιτικό προσανατολισμό, είναι σε ανοικτή αντιπαράθεση με την Τουρκία.

Ο Ερντογάν στηρίζει υλικοτεχνικά την Μουσουλμανική Αδελφότητα ενώ σε πολλές περιπτώσεις παρέχει άσυλο στα διωκόμενα μέλη της. Επιπλέον αντέδρασε έντονα όταν οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν (χωρίς να το έχουν κάνει πράξη ακόμη) πως θα εντάξουν την Αδελφότητα στον κατάλογο με τις τρομοκρατικές οργανώσεις.

Αυτοί που έχουν ορκιστεί να «ξεσκεπάζουν» τα σχέδια του Ερντογάν

Όσο ο πρόεδρος της Τουρκίας προσπαθεί να κάνει πράξη τα οράματά του είναι κάτι παραπάνω από προφανές πως δημιουργεί πολλούς αντιπάλους, μεγάλου ή μικρότερου βεληνεκούς.

Ίσως αυτό που και ο ίδιος θεωρεί μεγαλύτερο αγκάθι είναι τα ΜΜΕ. Γι’ αυτό άλλωστε τα κυνηγάει με τόσο μεγάλη ένταση. Ένα από αυτά τα αγκάθια είναι το ahvalnews.com. Πρόκειται για ένα site το οποίο έχει βάση τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και ουσιαστικά λειτουργεί ως παρατηρητήριο των κινήσεων του Ερντογάν ο οποίος το 2018 αποφάσισε να το «χτυπήσει».

Έκοψε την πρόσβαση στον συγκεκριμένο ιστότοπο σε όλους τους χρήστες του ίντερνετ στην Τουρκία κάτι που πρακτικά σημαίνει πως αφαιρεί χρήμα και επιρροή από έναν αντίπαλο που συνηθίζει να δημοσιεύει κείμενα όπως αυτό που αναλύει το πώς ο τούρκος πρόεδρος βαδίζει στα βήματα του Χασάν αλ-Μπάννα.

Ο ιστότοπος χρηματοδοτείται από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η εταιρεία στην οποία ανήκει εδρεύει στην Κύπρο. Ο αρχισυντάκτης Γιαβούζ Μπαϊντάρ εγκατέλειψε την Τουρκία μετά την απόπειρα πραξικοπήματος γιατί ο Ερντογάν τον κυνηγάει ως συνεργάτη του Φετουλάχ Γκιουλέν.

«Ο όρος πολιτισμένες διαπραγματεύσεις δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο του Ερντογάν» τόνισε σε άρθρο του τον περασμένο Ιούλιο ο Μπαϊντάρ και προειδοποίησε ότι «το ισλαμο-εθνικιστικό δίδυμο Ερντογάν- Μπαχτσελί κινείται με βάση το δόγμα ‘’πρώτα ο στρατός’’ και δεν πρόκειται να κάνει βήμα πίσω στις επεκτατικές του βλέψεις».