Μια συγκλονιστική αποκάλυψη που αφορά τη συστηματική καταστροφή των ομαδικών τάφων Ελληνοκυπρίων αγνοουμένων του 1974, από το τουρκικό κράτος το 1996, έκανε στην εφημερίδα «Πολίτης» και στη στήλη του στην «Αφρίκα», ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος Σενέρ Λεβέντ.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Σημερινή», ο δημοσιογράφος γράφει για την απόκρυψη των μαζικών εγκλημάτων του τουρκικού στρατού σε βάρος ανυπεράσπιστων Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων και επικαλείται τη μαρτυρία αυτόπτη μάρτυρα ότι «μετά την ίδρυση της επιτροπής αγνοουμένων εδώ, προκλήθηκε πανικός και ανησυχία στην Τουρκία» και έτσι, το 1996, «έστειλαν από την Τουρκία μια ειδική ομάδα στο νησί για να βρει και να καταστρέψει τους τάφους εκείνους».
Ο Σενέρ Λεβέντ προσθέτει ότι «ήταν μια επιχείρηση που διεξήχθη με πολλή μυστικότητα. Οι ομαδικές σφαγές Ελληνοκυπρίων διενεργήθηκαν ειδικά μετά το μεγάλο έγκλημα στα χωριά Μάραθα, Αλόα και Σανδαλάρη. Άρχισαν δολοφονίες Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων -παιδιών, ηλικιωμένων- χωρίς διακρίσεις από οργισμένους Τούρκους στρατιώτες και μερικούς Τουρκοκύπριους. Όσοι γνώριζαν, έδειξαν τους τάφους που ήξεραν, στην ειδική ομάδα που ήρθε από την Τουρκία. Στην Αφάνεια, στην Άσσια, στο Μπέκιοϊ, στο Τζιάος. Πήγαν και στο Βαρώσι που είναι κλειστό για χρόνια.
Εκεί υπήρχαν κάποιοι που δολοφονήθηκαν και θάφτηκαν μέσα σε χαβούζες για να αποφευχθεί ο κόπος του σκαψίματος τάφων. Και στοιβάχτηκε χώμα πάνω τους. Έγινε εκταφή όσων βρίσκονταν σε ομαδικούς τάφους. Φορτώθηκαν σε καμιόνια. Μεταφέρθηκαν και ρίχτηκαν στη θάλασσα. Και να που μας το ψιθυρίζουν στο αφτί μετά από τόσα χρόνια. Αν όλα αυτά αληθεύουν, σημαίνει ότι άδικα ψάχνουν όσοι τους αναζητούν. Δεν μπορούν να τους βρουν».
Ο Σενέρ Λεβέντ γράφει ακόμα ότι ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος Κουτλού Ανταλί, της εφημερίδας «Γενί Ντουζέν», δολοφονήθηκε τον Ιούλιο 1996 έξω από το σπίτι του από τον τουρκικό στρατό, «για να μην αποκαλύψει το μυστικό του Αποστόλου Βαρνάβα».
Αναφέρεται στην αρθρογραφία του Ανταλί στην εφημερίδα του, σχετικά με την επιδρομή «αστυνομικών» και Τούρκων στρατιωτών στον περίβολο του μοναστηριού του Αποστόλου Βαρνάβα, όπου «ήταν θαμμένοι Ελληνοκύπριοι που είχαν δολοφονηθεί αλλού και τους είχαν θάψει εκεί».
Σύμφωνα με τον Λεβέντ, ο Ανταλί επρόκειτο να αποκαλύψει ότι την επιδρομή εκείνη διέταξε η ειδική ομάδα από την Τουρκία, με στόχο να καταστρέψει τον ομαδικό τάφο.
Κατέληξε ως εξής στο άρθρο του ο Σενέρ Λεβέντ: «Δεν μπορούμε να ξέρουμε τα λείψανα πόσων αγνοουμένων έχουν ριχθεί στη θάλασσα κατά τις επιχειρήσεις αυτές. Για να τους θυμόμαστε αιώνια, μπορούμε μόνο να στήσουμε ένα μνημείο του “αγνώστου θύματος”. Να κοιτάμε αυτό το μνημείο καθημερινά και να ντρεπόμαστε. Αφού ούτε αυτό θα είναι αρκετό για να συγχωρεθούμε».
Κρατώ δύο στοιχεία από το κείμενο του Σενέρ Λεβέντ. Πρώτα, τη διαχείριση που έκαμε το τουρκικό κράτος στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξε στην Κύπρο το 1974… Καμιά διαφορά από τα δύο αγριότερα καθεστώτα της ανθρώπινης ιστορίας – του γερμανικού ναζισμού και του σοβιετικού σταλινισμού. Προσπάθησαν και οι ναζιστές και οι σταλινιστές να εξαφανίσουν τα ίχνη των εγκλημάτων τους και τα λείψανα των εκατομμυρίων νεκρών που δολοφόνησαν. Δεν τα κατάφεραν.
Κρατώ, κυρίως, το ηθικό ανάστημα του Σενέρ Λεβέντ και του Κουτλού Ανταλί, να ξεγυμνώνουν την εγκληματική δράση του τουρκικού κατεστημένου και να πληρώνουν γι’ αυτό, βαρύ τίμημα – ο δεύτερος, με τη ζωή του.
Είναι και οι δύο δημοσιογράφοι – κι αυτό κάνει τη δημοσιογραφία μιαν ακαταμάχητη περιπέτεια που αξίζει να πεθαίνει κανείς γι’ αυτήν.
