Θα χρειαστεί να δημιουργηθούν 6 εκατομμύρια θέσεις εργασίας στην Ευρώπη ώστε το ποσοστό απασχόλησης στη Γηραιά Ήπειρο να επανέλθει στα επίπεδα που ήταν πριν ξεσπάσει η παγκόσμια οικονομική κρίση, δηλαδή κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2008, υποστηρίζεται σε μια μελέτη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα.
Τον Φεβρουάριο του 2013, 26 εκατομμύρια Ευρωπαίοι ήταν άνεργοι, δηλαδή 10 εκατομμύρια περισσότεροι σε σύγκριση με το 2008.
Η κατάσταση στον τομέα της απασχόλησης επιδεινώθηκε μετά την εισαγωγή πολιτικών δημοσιονομικής εξυγίανσης. Μόνο κατά το τελευταίο εξάμηνο περίπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υπογραμμίζει η ΔΟΕ στην έκθεσή της που δημοσιοποιήθηκε με την ευκαιρία της έναρξης ενός ευρωπαϊκού συνεδρίου στο Όσλο της Νορβηγίας.
Το ποσοστό ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση έφτασε τον Φεβρουάριο το 10,9% ενώ στην ευρωζώνη άγγιξε το ιστορικό ρεκόρ του 12%. Μόνο πέντε από τις 27 χώρες της ΕΕ (Γερμανία, Αυστρία, Ουγγαρία, Λουξεμβούργο και Μάλτα) έχουν σήμερα ποσοστό απασχόλησης υψηλότερο σε σχέση με την περίοδο πριν την οικονομική κρίση.
Η ανεργία των νέων ανέρχεται στο 23,5% στην ΕΕ. Τα υψηλότερα ποσοστά καταγράφονται στην Ελλάδα, με 58%, και την Ισπανία με 55%.
Για πολλές ευρωπαϊκές χώρες η μακροχρόνια ανεργία καθίσταται δομικό πρόβλημα. Σε 19 χώρες, το 40% όσων αναζητούν εργασία είναι μακροχρόνια άνεργοι, δηλαδή βρίσκονται χωρίς δουλειά επί 12 ή περισσότερους μήνες.
«Μολονότι οι στόχοι της δημοσιονομικής εξισορρόπησης και της ανταγωνιστικότητας είναι σημαντικοί, είναι επίσης κρίσιμης σημασίας να μην αντιμετωπιστούν με μέτρα λιτότητας και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που δεν θεραπεύουν τα βαθύτερα αίτια της κρίσης», τονίζει η ΔΟΕ.
Η οργάνωση τάσσεται υπέρ μιας στρατηγικής που θα επικεντρώνεται στην απασχόληση και συνιστά στις κυβερνήσεις να ασχοληθούν με τα δομικά προβλήματα, κυρίως στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, για παράδειγμα, δεν έχουν επαρκή πρόσβαση σε τραπεζικά δάνεια, τα οποία είναι απαραίτητα ώστε να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας.
Επιπλέον, οι μειώσεις των μισθών βλάπτουν τις επενδύσεις και τη ζήτηση και, κατά συνέπεια, και το διευρωπαϊκό εμπόριο. Θα πρέπει να υιοθετηθούν κατεπειγόντως μέτρα όπως η διασφάλιση της απασχόλησης των νέων, μια εκπαιδευτική πολιτική για να αποφευχθεί η σχολική αποτυχία, μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση στη μείωση των ελλειμμάτων, δράσεις κατά της φοροδιαφυγής, μείωση των υπέρογκων δαπανών ή ακόμη και η δημιουργία νέων δημοσιονομικών πόρων που δεν θα επιβαρύνουν την απασχόληση και τις επενδύσεις.
