Το να διαχειρίζεσαι σωστά τον επαγγελματικό χρόνο είναι κάτι που αφορά σε κάθε δουλειά, όσο υψηλόβαθμη ή χαμηλόβαθμη κι αν είναι.
Μια εργασιακή πτυχή που γνωρίζει ιδιαιτέρως καλά η Alisa Cohn, η οποία διδάσκει επιχειρηματική στρατηγική σε αφεντικά, γενικούς διευθυντές και μεγαλοστελέχη της Αμερικής.
Η ειδικός μάς λέει πως το καλύτερο μάθημα που έχει να δώσει περί διοίκησης επιχειρήσεων έχει να κάνει με βραχάκια, βότσαλα και άμμο. Και ξεκινά:
Ένας καθηγητής παρουσιάζει στην τάξη ένα βαζάκι που πρέπει να γεμίσει. Βγάζει λοιπόν μερικά ευμεγέθη βραχάκια και τα αδειάζει στο γυάλινο βάζο, ώσπου αυτό να γεμίσει. Κατόπιν ρωτά την τάξη αν το βάζο είναι γεμάτο και οι φοιτητές απαντούν με ένα στόμα «ναι».
Ο καθηγητής κάνει στη συνέχεια το ίδιο με τα βότσαλα. Ταρακουνά καλά-καλά το βάζο ώστε να γεμίσουν τα βότσαλα τα κενά που έχουν αφήσει τα βραχάκια. Ρωτά και πάλι τους σπουδαστές αν το βάζο είναι γεμάτο και η τάξη συμφωνεί ξανά. Στο τέλος επαναλαμβάνει τη διαδικασία ρίχνοντας την άμμο, ώσπου το βάζο να γεμίσει πια ασφυκτικά και να μην υπάρχουν κενά μεταξύ των μεγαλύτερων κομματιών.
«Όχι, τώρα είναι γεμάτο», τους λέει ο καθηγητής πριν περάσει στο ηθικό δίδαγμα της ιστορίας: «Αν είχαμε βάλει την άμμο πρώτη, θα υπήρχε άραγε καθόλου χώρος για τους μεγάλους βράχους;». Το μάθημα, διατείνεται η Cohn, δεν είναι ούτε καινούριο ούτε δικό της, το χρησιμοποιεί όμως γιατί παραμένει ιδανική απεικόνιση της διαφορετικής έμφασης που πρέπει να δίνουμε στις λογής ασχολίες της εργασιακής μας καθημερινότητας.
Οι βράχοι αντιπροσωπεύουν τους μεγάλους στόχους, τις στρατηγικές επιλογές. Τα βότσαλα είναι οι μεσοπρόθεσμοι στόχοι μικρότερης σημασίας και η άμμος είναι τα μικροπράγματα της επαγγελματικής καθημερινότητας που δεν είναι σημαντικά για την προσωπική και εταιρική επιτυχία.
Η ειδικός υποδεικνύει πως το σημαντικό εδώ είναι να βρούμε ποιοι είναι οι «μεγάλοι βράχοι». Όταν συμβεί αυτό, τότε τα μικρότερης σημασίας πράγματα θα βρουν τη θέση τους γύρω τους. Χωρίς τους βράχους, θα ασχολούμαστε μονίμως με βότσαλα και άμμους και η πρόοδος δεν θα έρχεται ποτέ.