Τη φρικιαστική στιγμή που βρέθηκαν τετ-α-τετ με τους τζιχαντιστές που σκότωσαν 89 ανθρώπους στον πολυχώρο Μπατακλάν, πριν τιναχτούν και οι ίδιοι στον αέρα, περιέγραψε το συγκρότημα Eagles of Death Metal που βρισκόταν επί σκηνής την ώρα της τρομακτικής επίθεσης.
Ο τραγουδιστής Jesse Hughes είπε πως βρέθηκε μια ανάσα από το θάνατο όταν ένας από τους τζιχαντιστές επιχείρησε να στρέψει εναντίον του το όπλο του, ωστόσο «χτύπησε» το κούφωμα μιας πόρτας και το έδωσε τα δευτερόλεπτα που χρειαζόταν για να γλιτώσει.
Ο ντράμερ Julian Dorio περιγράφει πώς κρύφτηκε πίσω από τα ντραμς του και και σύρθηκε στη σκηνή με την ελπίδα να γλιτώσει ενώ ο μπασίστας Matt McJunkins κατέληξε σε ένα πίσω δωμάτιο μαζί με κάποιους από τους θαυμαστές της μπάντας, ακούγοντας τη σφαγή να εκτυλίσσεται μπροστά.
Ο Hughes, ο Dorio και άλλα μέλη του γκρουπ μίλησαν για όλα όσα συνέβησαν στο Μπατακλάν, κατά τις πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου, στο Vice.
Όλοι οι μουσικοί που βρίσκονταν επί σκηνής επέζησαν αλλά ένας συνεργάτης τους, ο Βρετανός Nick Alexander, δέχθηκε πυρά και πέθανε.
Μιλώντας για το θάνατό του, ο Hughes αποκάλυψε πως ο 36χρονος Alexander παρέμεινε σιωπηλός παρά τα τραύματά του προκειμένου να προστατεύσει τους φίλους του από τους ενόπλους.
Συγκρατώντας με κόπο τα δάκρυά του, είπε: «Σκέφτομαι τον Nick που προστάτεψε έναν φίλο του. Έμεινε σιωπηλός και δεν κάλεσε κανέναν να τον βοηθήσει μέχρι που πέθανε από αιμορραγία, επειδή δεν ήθελε να χτυπήσει κανένας άλλος».
Όπως περιέγραψε ο Hughes, υπήρξαν και πολλοί από τους ανθρώπους που είχαν βρεθεί στο Μπατακλάν για να παρακολουθήσουν τη συναυλία οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους επειδή θέλησαν να μείνουν στο πλευρό των τραυματισμένων φίλων τους- ακόμα κι αν αυτό σήμαινε να βρεθούν απέναντι στους ενόπλους.
«Πολλοί κρύφτηκαν στο καμαρίνι μας και οι ένοπλοι μπήκαν στο δωμάτιο και τους σκότωσαν όλους εκτός από ένα παιδί που είχε κρυφτεί κάτω από το δερμάτινο μπουφάν μου», αφηγήθηκε. «Υπήρχαν άνθρωποι που έκαναν τους πεθαμένους και ήταν τρομοκρατημένοι. Ένας λόγος για τον οποίο σκοτώθηκαν τόσοι άνθρωποι είναι επειδή δεν άφηναν πίσω τους φίλους τους. Τόσοι άνθρωποι μπήκαν μπροστά…»
Τα μέλη της μπάντας περιέγραψαν και το πώς κατάφεραν να αποδράσουν από τη σφαγή. Ο Hughes είπε πως έτρεξε μέσα στον «λαβύρινθο» στο πίσω μέρος του συναυλιακού χώρου αναζητώντας τη σύντροφό του Tuesday Cross πριν τελικά βρεθεί στο δρόμο χωρίς εκείνη.
«Δεν την είδα στα παρασκήνια οπότε έτρεξα στο καμαρίνι, άνοιξα την πόρτα, δεν ήταν εκεί. Μετά άνοιξα την πόρτα προς το φουαγιέ και είδα τον ένοπλο. Έστρεψε το όπλο του εναντίον μου αλλά η σφαίρα βρήκε την πόρτα, εγώ άκουγα κόσμο να έρχεται πίσω μου. Και άρχισα να λέω “όχι όχι όχι μην έρχεστε εδώ” και φτάσαμε στην έξοδο χωρίς να έχω βρει την Tuesday».
Τελικά ξαναβρέθηκαν έξω από το Μπατακλάν και μεταφέρθηκαν στο αστυνομικό τμήμα μαζί με εκατοντάδες θαυμαστές τους, εκ των οποίων πολλοί ήταν τραυματισμένοι και αιμορραγούσαν.
Ο Dorio περιέγραψε πως ήταν στη σκηνή πριν καταφέρει να τρέξει προς τα παρασκήνια μαζί με τον κόσμο.
«Οι πρώτοι πυροβολισμοί ήταν τόσο δυνατοί που αμέσως κατάλαβα πως κάτι συνέβαινε. Έσκυψα πίσω από τα ντραμς μου, ανάμεσά τους έβλεπα δύο ενόπλους να πυροβολούν ασταμάτητα μέσα στο πλήθος. Τότε άρχισα να σέρνομαι προς την άλλη πλευρά της σκηνής, όταν έφτασαν στην άκρη σηκώθηκα και έτρεξα». Έτσι κατάφερε να βρεθεί στο δρόμο μέσω μιας πλαϊνής εξόδου.
Την ίδια ώρα ο μπασίστας Matt McJunkins βρισκόταν παγιδευμένος μέσα στο Μπατακλάν σε όλη τη διάρκεια της επίθεσης, μέχρι που η αστυνομία εισέβαλε στο χώρο και σκότωσε τον έναν ένοπλο πριν οι άλλοι δύο τιναχτούν στον αέρα.
«Όταν άρχισαν οι πυροβολισμοί πέταξα κάτω το μπάσο μου και κρύφτηκα για μια στιγμή πίσω από τις κουρτίνες. Ο κόσμος έτρεχε να ανέβει στη σκηνή. Ήταν εκεί και ο Steve, ο tour manager. Κάναμε την ίδια σκέψη: δεν υπάρχει έξοδος», περιγράφει.
«Όλοι έτρεχαν προς ένα δωμάτιο, έπρεπε να αποφασίσω αν θα διασχίσω τη σκηνή ή εάν θα πάω κι εγώ στο δωμάτιο ελπίζοντας για το καλύτερο. Πλήθος ανθρώπων βοηθούσε ο ένας τον άλλο, υπήρχαν άνθρωποι χτυπημένοι που αιμορραγούσαν. Άρχισαν να βάζουν καρέκλες για να μπλοκάρουν την πόρτα. Κρατήσαμε ένα μπουκάλι σαμπάνιας που κάποιος είχε αφήσει για να το χρησιμοποιήσουμε ως όπλο, αν χρειαζόταν. Ήταν το μόνο που είχαμε. Μια γυναίκα μπροστά μου είχε χτυπηθεί στο πάνω μέρος του ποδιού κι αιμορραγούσε. Ένας άνδρας την κρατούσε και πίεζε το τραύμα της, ένα φίλος της έκανε το ίδιο. Το αίμα της έτρεχε στο πάτωμα, πλημμυρίζαμε αίμα. Κάλυπτε τα παπούτσια μας, άρχισε να κυλά στα σκαλιά. Φοβόμασταν πως κάποιος θα το έβλεπε και θα ερχόταν και για μας».
Ο McJunkins και το κοινό έμεινα παγιδευμένοι εκεί μέχρι που οι αρχές σταμάτησαν την επίθεση- περίπου για τρεις ώρες.
Ο τεχνικός ήχου Shawn London είπε πως έμεινε κρυμμένος πίσω από την κονσόλα κι έβλεπε πτώματα να πέφτουν γύρω του πριν καταφέρει να γλιτώσει ενώ έπεφτε καταιγισμός πυρών, κουβαλώντας μαζί του μια τραυματισμένη γυναίκα.
«Μπήκαν από την πόρτα και άρχισαν αμέσως να πυροβολούν, ήταν δύο. Άνθρωποι άρχισαν να πέφτουν κάτω, τραυματισμένοι ή νεκροί. Έβλεπα τον ένοπλο, με κοίταζε, με πυροβόλησε αλλά αστόχησε. Η σφαίρα χτύπησε την κονσόλα μου. Έπεσα αμέσως κάτω, μάλλον ο δράστης νόμισε πως χτυπήθηκα επειδή βρέθηκα αμέσως στο πάτωμα. Όλοι γύρω μου ήταν τραυματισμένοι, υπήρχε αίμα παντού. Έμεινε εκεί και συνέχισε να πυροβολεί, να σφάζει και να φωνάζει ‘Allahu akbar’, κι έτσι κατάλαβα τι συνέβαινε. Μια κοπέλα πίσω που είχε χτυπηθεί στο πάνω μέρος του σώματός της και χτυπήθηκε και στο πόδι, προσπαθούσα να της πω να κάνει ησυχία για να μην τραβήξουμε την προσοχή των δραστών. Ακούγαμε, το όπλο του άδειασε, το ξαναγέμιζε. Τότε είπα ‘πάμε’. Έξι από εμάς έτρεξαν και έφυγαν κι εκείνος άρχισε ξανά να πυροβολεί. Έτσι περιμέναμε να ξαναδειάσει το όπλο του. Μετά συνειδητοποίησα πως δεν ήταν πια κοντά μας, ακουγόταν να πλησιάζει τη σκηνή. Γέμισε πάλι το όπλο του, τότε τρέξαμε. Σήκωσα το κορίτσι και ουσιαστικά την έσπρωξα γιατί ήταν εντελώς σοκαρισμένη. Κάποιος με βοήθησε. Μόλις σηκωθήκαμε ο ένοπλος στράφηκε εναντίον μας, άκουγα τις σφαίρες να χτυπούν τους τοίχους, πυροβολούσε εμάς. Οι πόρτες ήταν γυάλινες, την ώρα που πήγα να τις σπρώξω η μια διαλύθηκε την είχε χτυπήσει μια σφαίρα. Βγήκαμε έξω, πηδήξαμε πάνω από πτώματα ανθρώπων».
Παρότι το συγκρότημα «φοβάται» κι άλλες επιθέσεις, ο Hughes λέει πως θέλει να επιστρέψουν στο Παρίσι και να είναι η πρώτη μπάντα που θα παίξει στο Μπατακλάν μόλις ο χώρος ανοίξει και πάλι.
«Ανυπομονώ να γυρίσω στο Παρίσι, να παίξω. Θέλω να είμαστε η πρώτη μπάντα που θα παίξουμε όταν ξανανοίξει. Επειδή ήμουν εκεί όταν επικράτησε σιωπή. Οι φίλοι μας ήρθαν να ακούσουν rock ‘n’ roll και πέθαναν. Εγώ θα επιστρέψω εκεί και θα ζήσω», είπε.
