Ο Ντόναλντ Τραμπ πιέζει για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία με οποιοδήποτε κόστος για τον ουκρανικό λαό, με αρκετούς να ανησυχούν για το μέλλον της χώρας.
Η Wall Street Journal σε ανάλυση για την τύχη της Ουκρανίας εξέτασε διάφορες ιστορικές περιπτώσεις που είναι παρόμοιες με το ενδιαφέρον να εντοπίζεται στον πόλεμο της Κορέας και στις δύο τουρκικές εισβολές στην Κύπρο.
Σύμφωνα με τη wsj.com, στον Πόλεμο της Κορέας, οι αμερικανικές δυνάμεις πολέμησαν για την κυβέρνηση του προέδρου Σινγκμαν Ρι στη νότια Κορέα εναντίον του κομμουνιστικού βορρά και των Κινέζων και Σοβιετικών συμμάχων του. Το 1953, μετά από τρία χρόνια πολέμου, μια ανακωχή χώρισε τη χώρα περίπου κατά μήκος του 38ου παραλλήλου. Ο Ρι αντιτάχθηκε στη συμφωνία, θεωρώντας την προδοσία, αλλά πιέστηκε να συμφωνήσει λόγω της απειλής του προέδρου Αϊζενχάουερ να διακόψει την αμερικανική στρατιωτική υποστήριξη.
Ο ειδικός σύμβουλος του προέδρου Τραμπ, Ντέιβιντ Σακς, επικαλέστηκε αυτό το προηγούμενο όταν επαίνεσε την πρόσφατη διακοπή της αμερικανικής βοήθειας προς την Ουκρανία. Ωστόσο, υπάρχει μια σημαντική διαφορά: Ο Τραμπ έχει αποκλείσει οποιεσδήποτε εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία σε περίπτωση επανεισβολής της Ρωσίας. Αντίθετα, στην Κορέα, δεκάδες χιλιάδες αμερικανικά στρατεύματα και μια διμερή συνθήκη ασφαλείας διασφαλίζουν την ειρήνη, δήλωσε ο Βίκτορ Τσα από το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών.
Η επιστροφή του Τραμπ στον Λευκό Οίκο έχει προκαλέσει ανησυχίες στη Νότια Κορέα για την αξιοπιστία αυτής της αμερικανικής υποστήριξης. «Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να αμφισβητούν την εγκυρότητα των εγγυήσεων ασφαλείας από τις ΗΠΑ», δήλωσε ο Έρικ Μπαλμπαχ, συνεργάτης του Γερμανικού Ινστιτούτου Διεθνών και Ασφαλιστικών Υποθέσεων. «Αυτό οδηγεί σε μια κατάσταση όπου τώρα έχουμε ισχυρή υποστήριξη για την ανάπτυξη από την Νότια Κορέα δικών της πυρηνικών όπλων, μια συζήτηση που δεν είναι πια στο περιθώριο».
Η Κύπρος
Η Ρωσία δικαιολόγησε τις εισβολές της στην Ουκρανία από το 2014 με την ανάγκη προστασίας των ρωσόφωνων Ουκρανών. Η Τουρκία πρόβαλε παρόμοια αιτιολογία για την εισβολή της στην Κύπρο το 1974, λέγοντας ότι χρειαζόταν να προστατεύσει την ευημερία της τουρκικής μειονότητας μετά από ένα πραξικόπημα στο νησί εμπνευσμένο από την Ελλάδα. Σε αντίθεση με την Ουκρανία, η Κύπρος είχε ιστορία αιματοχυσίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
Μισό αιώνα αργότερα, η Τουρκία συνεχίζει να κατέχει το βόρειο ένα τρίτο του νησιού, ενώ σχεδόν όλοι οι Ελληνοκύπριοι έφυγαν προς το νότο, ο οποίος παραμένει διεθνώς αναγνωρισμένος ως η Κυπριακή Δημοκρατία. Οι ειρηνικές συνομιλίες το τελευταίο μισό αιώνα έχουν αποδειχθεί άκαρπες, και η Λευκωσία είναι η μοναδική διαιρεμένη πρωτεύουσα στον κόσμο.
Η Κυπριακή Δημοκρατία χαρακτηρίζει εδώ και καιρό τις απευθείας πτήσεις προς και από το βόρειο τμήμα της Κύπρου ως παράνομες και απαγορεύει στους ταξιδιώτες να επισκεφθούν την τουρκική κατεχόμενη περιοχή χωρίς πρώτα να περάσουν από την επίσημη κυπριακή υπηρεσία μετανάστευσης.
Η Ουκρανία υιοθέτησε μια παρόμοια πολιτική μετά την κατοχή της Κριμαίας και τμημάτων του Ντονμπάς από τη Ρωσία το 2014. Παρά τις αμφισβητούμενες συνοριακές γραμμές, η Κύπρος εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, κάτι που είναι επίσης επιθυμία της Ουκρανίας.
