Ένας παππούς θυμάται τα νιάτα του και τις νεανικές του τρέλες και λέει στη γυναίκα του:
«Θυμάσαι σαν σήμερα πριν 40 χρόνια που σε πήγα πίσω από το εργοστάσιο και το κάναμε όλο το βράδυ πίσω απ’ τον φράχτη;»
«Θυμάμαι, θυμάμαι…» λέει η γιαγιά.
«Τι θα έλεγες να πάμε να ξαναδοκιμάσουμε;».
Πάνε λοιπόν πίσω απ’ το εργοστάσιο πιάνονται απ’ τον φράκτη όπως παλιά και αρχίζουν να κουνιούνται σαν 20αρηδες.
Για μισή ώρα τινάζονταν, κουνιούνταν, ούρλιαζαν χωρίς διακοπή και στο τέλος κατέρρευσαν.
Ένας εργαζόμενος στο εργοστάσιο είδε όλο το σκηνικό, πλησιάζει και λέει στον παππού:
«Παππού, αν τώρα σε αυτή την ηλικία το κάνεις έτσι, στα νιάτα σου πως το έκανες;».
«Στα νιάτα μου, παιδί μου, αυτός ο φράχτης δεν ήταν ηλεκτροφόρος…».
