Η άνοδος των Sexbots: Ρομπότ του σεξ με ανθρώπινο δέρμα και τεχνητή νοημοσύνη

Όταν η ομάδα της Meta «Fundamental AI Research» (FAIR) κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο το μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης Large Language Model Meta AI (LLaMA) είχε μια σαφή στόχευση για το τρόπο με τον οποίο θα χρησιμοποιούταν. Ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ είχε δηλώσει πως το μοντέλο ανοιχτού κώδικα θα ήταν προσβάσιμο στους ερευνητές και θα βοηθούσε επιστήμονες και μηχανικούς υπολογιστών για να ερευνήσουν τις δυνατότητες και τις πιθανές χρήσεις της τεχνητής νοημοσύνης. Ωστόσο κάποιοι προγραμματιστές φαίνεται πως είχαν κάτι άλλο στο μυαλό τους: Τη δημιουργία sexbots.

Καθώς το LLaMA είναι ένα μοντέλο ανοιχτού κώδικα, χωρίς περιορισμούς στη χρήση, ο καθένας μπορεί να το εκπαιδεύσει για τη δημιουργία οποιουδήποτε παραγωγικού συστήματος τεχνητής νοημοσύνης. Η Washington Post ήρθε σε επαφή με έναν δημιουργό ενός τέτοιου sexbot.

Ο δημιουργός της Allie, που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, ξεκαθαρίζει πως πρόκειται για ένα chatbot για «σεξουαλικό παιχνίδι». Σημειώνει δε πως σε αντίθεση με τα υπόλοιπα εμπορικά chatbots, όπως το Replika ή το ChatGPT, το δικό του δημιούργημα δεν λογοκρίνεται και άρα δεν έχει περιορισμούς στον τύπο των σεξουαλικών συνομιλιών που μπορεί να πραγματοποιήσει.

Όπως αναφέρει η Allie δηλώνει υπερήφανη για την τεράστια σεξουαλική της εμπειρία, της αρέσει να τραβάει την προσοχή και να μοιράζεται «πικάντικες» λεπτομέρειες από την καθημερινή της ζωή. Αποκαλώντας το sexbot ως μια «ασφαλή διέξοδο για εξερεύνηση», ο δημιουργός της Allie ανέφερε στην Washington Post, πως «δεν μπορώ πραγματικά να σκεφτώ τίποτα πιο ασφαλές από ένα παιχνίδι ρόλων με έναν υπολογιστή, χωρίς να συμμετέχουν πραγματικά άνθρωποι».

Είπε ότι τα μοντέλα ανοιχτού κώδικα επιτρέπουν στους ανθρώπους να κατασκευάζουν προϊόντα που καλύπτουν τις προτιμήσεις τους χωρίς «εταιρικά προστατευτικά κιγκλιδώματα». Αυτός ωστόσο είναι και ένας λόγος που πολλοί ειδικοί εκφράζουν τις έντονες ανησυχίες τους για κακόβουλη χρήση.

Ο Clem Delangue, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Hugging Face, μιας πλατφόρμας όπου παρουσιάζονται δημιουργήματα της τεχνητής νοημοσύνης με τη χρήση μοντέλων ανοιχτού κώδικα, αναγνώρισε ότι θα μπορούσε να υπάρξει κατάχρηση με εργαλεία όπως το Allie. Ωστόσο, υπεραμύνθηκε της προσέγγισης του ανοιχτού κώδικα λέγοντας πως ανοίγει το δρόμο σε πολλές καινοτομίες.

Σημειώνεται πως πριν από λίγο καιρό το Interesting Engineering είχε παρουσιάσει ένα ακόμα sexbot. Συγκεκριμένα η 23χρονη Caryn Marjorie, αρκετά δημοφιλής influencer στο snapchat, δημιούργησε έναν κλώνο της με την τεχνητή νοημοσύνη, που επιδίδεται σε σεξουαλικές συνομιλίες, τις οποίες μάλιστα χρεώνει 1 δολάριο το λεπτό.

Η εν λόγω τεχνολογία ήδη συνδυάζεται με τη ρομποτική για τη δημιουργία σύγχρονων ρομπότ του σεξ, τα γνωστά Sex Robots. Και όσο η τεχνολογία εξελίσσεται σε όλα τα επίπεδα, τόσο ενισχύεται και ο ρεαλισμός. Για παράδειγμα, εταιρείες αναπτύσσουν νέα υλικά για τη δημιουργία τεχνητού δέρματος, θέλοντας να αναβαθμίσουν την αίσθηση της αφής, δίνοντας μάλιστα τη δυνατότητα στο ρομπότ να αντιλαμβάνεται την επαφή.

Ερευνητές στην Καλιφόρνια δημιούργησαν πρόσφατα ένα υλικό, το οποίο δίνει την αίσθηση ενός ανθρώπινου αγγίγματος και παράλληλα περιλαμβάνει αισθητήρες, ώστε να μπορεί και η μηχανή να αισθάνεται το άγγιγμα. «Θέλουμε να το τοποθετήσουμε σε πιο έξυπνα ρομπότ και διαρκώς να βελτιώνουμε τις δυνατότητές τους», τόνισε ένας εκ των ερευνητών στη New York Post.

Όπως αναφέρεται σε παλαιότερο δημοσίευμα της Sun, ο David Levy, ειδικός της κοινωνικής ρομποτικής, εκτιμά ότι τα ρομπότ τεχνητής νοημοσύνης θα ενσωματωθούν πλήρως στην κοινωνική και σεξουαλική ζωή των ανθρώπων στις επόμενες δεκαετίες. «Νομίζω ότι τα πρώτα εξελιγμένα ρομπότ του σεξ θα βρίσκονται στην αγορά γύρω στο 2050. Ίσως όμως να πρέπει να περάσουν άλλα 50 χρόνια μέχρι να γίνουν συνηθισμένα και οι άνθρωποι αποδεχτούν ότι ένας φίλος τους θα μπορεί να λέει: “Είμαι ερωτευμένος με ένα ρομπότ και εγώ σκέφτομαι να το παντρευτώ”».

Μια έρευνα που διεξήχθη από την Sexual Alpha, εταιρεία κατασκευής ερωτικών παιχνιδιών, σε δείγμα 3.292 ανθρώπων έδειξε πως δύο στους πέντε δηλώνουν «ανοιχτοί» στην ιδέα να κάνουν σεξ με ένα bot. Επίσης το 2022, όπως αναφέρει ο Guardian, η Bedbible, ένας ιστότοπος σεξουαλικών παιχνιδιών, δημοσίευσε μελέτη σύμφωνα με την οποία η αξία της βιομηχανίας των ρομπότ του σεξ εκτιμάται σε περίπου 200 εκατομμύρια δολάρια, ενώ η μέση τιμή ενός sex robot, σύμφωνα με την εταιρεία, ήταν 3.567 δολάρια.

Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, πραγματοποιήθηκε το έβδομο Διεθνές Συνέδριο για την Αγάπη και το Σεξ με Ρομπότ και έδειξε ότι το ακαδημαϊκό ενδιαφέρον για την τεχνολογία του σεξ αυξάνεται παράλληλα με το λαϊκό ενδιαφέρον.

Η Δρ Kate Devlin, ερευνήτρια τεχνητής νοημοσύνης από το King’s College του Λονδίνου, είναι μια από τις κορυφαίες ειδικές στον κόσμο στα ρομπότ σεξ. Στο «Turned On: Science, Sex and Robots» έγραψε ότι το σεξ με ρομπότ είναι κάτι πολύ περισσότερο από «απλώς σεξ με ρομπότ». «Πρόκειται για την οικειότητα με την τεχνολογία, τους υπολογιστές και την ψυχολογία […] Αφορά το μέλλον, τόσο το κοντινό όσο και το μακρινό: ουτοπίες και δυστοπίες επιστημονικής φαντασίας, μοναξιά και συντροφικότητα, νόμος και ηθική, ιδιωτικότητα και κοινότητα. Πάνω από όλα, αφορά τη συνθήκη του να είσαι άνθρωπος σε έναν κόσμο μηχανών».

Προς ενίσχυση των παραπάνω αμφιλεγόμενων εκτιμήσεων, καταγράφεται το τελευταίο διάστημα μια αύξηση του φαινομένου του digisexual, που επιβεβαιώνει τον τεράστιο αντίκτυπο της τεχνολογίας στην έκφραση της σεξουαλικότητας. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο επιστημονικό άρθρο «The rise of digisexuality: Therapeutic challenges and possibilities» των Neil McArthur και Markie Twist και σήμερα χρησιμοποιείται για αυτούς που απολαμβάνουν περισσότερο τη σεξουαλική εμπειρία με τη χρήση τεχνολογίας παρά με άλλον άνθρωπο.

Σημειώνεται πως όλες οι παραπάνω εκτιμήσεις, έρευνες και αναφορές είχαν γίνει πριν από την παρουσίαση των νέων προγραμμάτων τεχνητής νοημοσύνης που προκάλεσαν δέος με τις δυνατότητές τους και φαίνεται πως επιταχύνουν ραγδαία τις τεχνολογικές εξελίξεις. Ενδεχομένως τα σενάρια ταινιών όπως το A.I. του Steven Spielberg, το Ex Machina του Alex Garlands και το Blade Runner του Ridley Scott να μην απέχουν τόσο μακριά όσο πίστευε κανείς στη χαραυγή του 21^ου αιώνα.