Ένα βράδυ με τις τρανσέξουαλ στις «Κούκλες»

Ρεπορτάζ του newsbeast.gr με τα κορίτσια της οδού Ζαν Μωρεάς - Δείτε φωτογραφίες και βίντεο

19·04·2015 03:29 2 σχόλια

Σ’ ένα κάθετο δρομάκι της Συγγρού, στη Ζαν Μωρεάς, συναντά κανείς τη μαρκίζα ενός μαγαζιού. Η φωτεινή κόκκινη επιγραφή πάνω από την πόρτα στην εισόδου γράφει «Κούκλες».

Ρεπορτάζ: Γιώργος Λαμπίρης
Βίντεο-Φωτογραφίες: Γιάννης Κέμμος

Περνώντας κανείς το κατώφλι, ίσως να μην ήξερα τι ακριβώς περίμενα να δω. Στο μυαλό μου βρίσκονταν οι λέξεις drag show, τρανσέξουαλ, λέξεις θολές και ίσως απρόσιτες για τον πολύ κόσμο. Μιλώντας στο τηλέφωνο με τη Μαριλού, την ιδιοκτήτρια του μαγαζιού, προσπάθησα να κλείσω με επιμονή ένα ραντεβού με τα κορίτσια του μαγαζιού. Θέλοντας να καταγράψω με το δικό μου τρόπο ό,τι συνέβαινε στις «Κούκλες», βρέθηκα στα καμαρίνια, μιλώντας με κάποιες από αυτές.

Πέντε κορίτσια, η Εύα Κουμαριανού, η Αλίκη Βασιλάκη, η Τάνια Κέλλη, η Μάνια Λεμπέση, η Ρία Νόλλη ανεβαίνουν στη σκηνή. Τις Παρασκευές και τα Σάββατα κάνουν drag show και impersonating, ενσαρκώνοντας τη Βουγιουκλάκη, τη Μελίνα, τη Χρονοπούλου, την Παγκράτη, τη Μilva, τη Jessica Rabbit και πολλές ή πολλούς ακόμα διάσημους άνδρες και γυναίκες.

Όλες τους άλλαξαν το ρόλο της ύπαρξής τους. Όλες κάποτε ήταν άνδρες και αποφάσισαν να εξωτερικεύσουν αυτό που πραγματικά ήθελαν να είναι. Να γίνουν γυναίκες όχι μόνο στο είναι – καθώς έτσι ένοιωθαν- αλλά και στο φαίνεσθαι, αλλάζοντας ρόλο ζωής.

Μία από αυτές, η Εύα Κουμαριανού. Η απόλυτη κυρία του μαγαζιού. Τη βάφτισαν Κώστα και γεννήθηκε στον Πειραιά. Σε μία περιοδεία άρχισε να κάνει τις πρώτες παρεμβάσεις στην εμφάνισή της. Παρεμβάσεις που η μητέρα της δεν είδε ποτέ ή τουλάχιστον έτσι θέλει η ίδια να νομίζει, καθότι έπασχε από γλαύκωμα.

Μικρή της άρεσαν δύο πράγματα. Να δοκιμάζει στα κρυφά τις γόβες της μητέρας της και να θαυμάζει τους χορευτές στο σινεμά. Έτσι, έκανε και τα δύο. Ασχολήθηκε και με τον κινηματογράφο, καθώς ξεκίνησε ως χορευτής στο θέατρο αλλά και σε ελληνικές ταινίες με πιο γνωστή το «Μαριχουάνα Στοπ». Η γνωριμία της με τη Μαριλού την οδήγησε στις «Κούκλες».

Σπάταλη, όπως παραδέχεται έκανε τη ζωή που πάντα ήθελε. Ζώντας στα άκρα, χωρίς ούτε στιγμή να το σκεφτεί δεύτερη φορά. Μεγάλο της παράπονο ότι δεν κατάφερε να κάνει καλύτερο κουμάντο και να κρατήσει κάποια από τα λεφτά που έβγαλε.

Οι «Κούκλες» θα μπορούσε κανείς να πει ότι χτίστηκαν πάνω στην Εύα Κουμαριανού. Πριν ξεκινήσει να δουλεύει στις «Κούκλες», εργαζόταν ως σερβιτόρα σε ένα άλλο μαγαζί της περιοχής, το «Στρας», όπου γνώρισε τη Μαριλού.

«Παρασκευή και Σάββατο έκανα το δικό μου σόου πάνω στο μπαρ. Φορά με τη φορά το μάθαινε όλο και περισσότερος κόσμος, ο οποίος μαζευόταν για να με δει. Το μαγαζί γέμιζε, όλο και περισσότερο. Ο κόσμος έκανε ουρές».

«Μία κοπέλα συνήθιζε τότε να μου λέει: “Εύα, θα σου φτιάξουμε ένα μαγαζί και μία πίστα να ανεβαίνεις πάνω να κάνεις το κέφι σου κι ένα θρόνο να κάθεσαι πάνω σα βασίλισσα”. Το θρόνο δεν μου τον έχουν φτιάξει ακόμα. Με ένα δόντι θα μείνω και δεν θα μου τον έχουν φτιάξει ακόμα. Τέλος πάντων…», αφηγείται η Εύα.

– Έζησες μία εντελώς διαφορετική εποχή στο χώρο…
«Όντας αγόρι, ήμουν χορευτής. Μου άρεσε πάντα όλο αυτό το πακέτο. Είχα αρκετές ευκαιρίες στην εποχή μου. Έκανα ταξίδια, έπαιξα σε ταινίες. Έγραψα την αυτοβιογραφία μου, η οποία μετά τα Χριστούγεννα θα ανέβει σε παράσταση στο θέατρο».

– Γεννήθηκες στην Αθήνα;
«Γεννήθηκα στον Πειραιά από πολύ φτωχή οικογένεια. Τον πατέρα μου δεν τον γνώρισα, μεγάλωσα με πατριό. Έφυγα από το σπίτι μου στα 22. Μέχρι τότε έμενα στον Πειραιά, στο πατρικό μου και δούλευα και στο θέατρο ως χορευτής με μεγάλους χορευτές της εποχής, όπως ο Μεταξόπουλος, ο Σιλινός, ο Καστρινός».

– Πόσο αποδεκτό ήταν για έναν Πειραιώτη να κάνει μία αλλαγή όπως αυτή που έκανες;
«Δεν είχε να κάνει με τον Πειραιά. Παντού υπάρχουν τα στραβόξυλα, τα ημιστραβόξυλα και τα ίσια ξύλα. Επομένως δεν έπαιζε τόσο μεγάλο ρόλο η καταγωγή μου».

– Είναι ένα περιστατικό που θυμάσαι πολύ έντονα στα χρόνια της καριέρας σου;
«Όταν γύριζε ο Χάρης Ρώμας την ταινία του “Ροζ Ολοταχώς”, θυμάμαι ότι είχαμε πάει για τα γυρίσματα στο στούντιο της Ελένης Μενεγάκη. Μία μοναδική εμπειρία για μένα τότε. Επίσης, όνειρο της ζωής μου ήταν να εκδώσω την αυτοβιογραφία μου, κάτι που τελικά έκανα».

– Πότε έκανες την αλλαγή;
«Ήρθε πολύ γρήγορα. Ήμαστε στο θέατρο, και φύγαμε για περιοδεία στην Κέρκυρα. Εγώ ήμουν ακόμα χορευτής. Εκεί αποφάσισα να βάψω για πρώτη φορά ξανθά τα μαλλιά μου και να βγάλω τα φρύδια μου. Αφού τελείωσε η σεζόν και γύρισα στην Αθήνα, δεν μπορούσα να πάω με ξανθό μαλλί και βγαλμένο φρύδι στη μάνα μου. Έτσι πήγα σε μία τραβεστί της εποχής. Μόλις με είδε μου είπε: “Κούκλα είσαι. Στη Συγγρού κατευθείαν”.

Πήγα λοιπόν στη Συγγρού. Θυμάμαι μάλιστα ότι τα πρώτα λεφτά που έβγαλα ήταν 150 δραχμές. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα τότε ήταν: “Βγάζω τόσα λεφτά και πάω στο θέατρο για 80 δραχμές;”. Έτσι ξεκίνησα.

Στα ρεπό της Δευτέρας, όταν δεν είχε δουλειά το θέατρο, πήγαινα στη Συγγρού. Μάλιστα, με έπιασε μία φορά και το Ηθών κι έτσι δεν ξαναπήγα στο θέατρο».

– Σε κυνήγησαν;
«Στην αρχή ναι. Όποια κοπέλα και αν έβγαινε την κυνηγούσαν. Βέβαια οι περισσότερες κοπέλες τις εποχής ήταν Πειραιώτισσες και με ήξεραν. “Ο Κωστάκης το καλό παιδάκι”, έλεγαν.

Κι εμένα με κυνήγησαν στην αρχή, αλλά στη συνέχεια με άφησαν στην ησυχία μου κι έγινα κι εγώ δερβέναγας. Θέλω να τονίσω όμως, ότι όλη αυτή η απελευθέρωση που έχουμε αποκτήσει με το πέρασμα των χρόνων, οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό στην Αλόμα αλλά και στην πρόεδρό μας τη Μαρίνα τη Γαλανού. Η Γαλανού αφιερώνει μεγάλο κομμάτι της ζωής της, στηρίζοντας κοπέλες, οι οποίες αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα».

– Η μητέρα σου όταν σε είδε γυρίζοντας από την περιοδεία στην Κέρκυρα, να έχεις αλλάξει, τι σου είπε;
«Δυστυχώς είχε γλαύκωμα και δεν έβλεπε καθαρά. Έβλεπε έναν άνδρα με παντελόνι, με μπουφάν. Δεν είχα κάνει ακόμη όμως ούτε αποτρίχωση, ούτε είχα στήθος. Δεν με είδε ποτέ έτσι, από κοντά τουλάχιστον. Μπορεί να της είπαν άλλοι για μένα ή να με είδε στην τηλεόραση. Να πήγε να κοιτάξει καλά-καλά στην οθόνη και βλέποντάς με να έπαθε λουμπάγκο. Σε ό,τι αφορά το υπόλοιπο περιβάλλον μου, τα ξαδέλφια, τους φίλους μου, δεν είπαν τίποτα. Αντιθέτως τους άρεσε και τους αρέσει αυτό που κάνω. Μάλιστα είχαν έρθει πολλές φορές τα ανίψια μου στο μαγαζί για να μου μιλήσουν. Δίσταζαν όμως και μου έστειλαν μήνυμα στο κινητό για να μου πουν ότι είναι τα παιδιά του ξαδέλφου ή της ξαδέλφης μου».

– Ποια είναι η πιο σκληρή εμπειρία που γνώρισες;
«Ήταν όταν είχα πάει τρεις μήνες φυλακή. Δεν είχα παρουσιαστεί στο δικαστήριο για μία υπόθεση επειδή φοβήθηκα, με αποτέλεσμα να τιμωρηθώ. Έπρεπε λοιπόν να ξαναπεράσω από δίκη για να αθωωθώ».

– Τι θυμάσαι από την εποχή που ξεκίνησες;
«Θυμάμαι ότι ερχόταν το Ηθών και μας κυνηγούσε. Μαζευόμασταν όλες μαζί. Τραβεστί, ιερόδουλες, καμιά πενηνταριά. Από μπαρ, μπαράκια, λέσχες. Γινόταν το σύστριγκλο. Η ασφάλεια ήταν τότε στη Μεσογείων.

Μας πήγαιναν στα κρατητήρια και ήμαστε χωρισμένες σε δύο πλευρές. Από τη μία οι άλλη οι ιερόδουλες από την άλλη εμείς. Γινόταν μεγάλη πλάκα. Φαντάσου ότι πετούσαμε προφυλακτικά η μία στην άλλη μέσα στα κρατητήρια.

Μία φορά που με κυνηγούσαν πήρε στο κατόπι ένας μπάτσος. Πάω εγώ να μπω μέσα σ’ ένα ταξί κι εκείνος προσπάθησε να με πιάσει από το μαλλί. Αποτέλεσμα; Του έμεινε η περούκα στο χέρι!

Άλλη μια φορά πήγα να κρυφτώ σε κάτι θάμνους. Ήρθε ένας χωροφύλακας να κατουρήσει στους θάμνους κι εγώ ήμουν ακριβώς από κάτω. (γέλια…). Κάναμε μεγάλες πλάκες τότε».

– Έκανες αυτό που ήθελες;
«Ναι. Και είμαι πολύ ευχαριστημένη γι’ αυτό. Μεγάλο μερίδιο στην ευτυχία μου έχει η Μαριλού η ιδιοκτήτρια στις “Κούκλες”. Είναι και μάνα και πατέρας και φίλος. Για ό,τι θελήσουμε είναι πάντοτε δίπλα μας. Μας έχει από κοντά, να μην κάνει καμία στραβή κάποια από εμάς. Ακόμα και τον τρόπο που μιλάμε μας ζητάει να προσέχουμε. Κι εμείς τη σεβόμαστε και την ακούμε».

– Είναι κάτι που θα ήθελες να κάνεις και μέχρι τώρα δεν το έκανες;
«Ναι. Θα ήθελα να έχω κρατήσει λεφτά. Τα έφαγα όλα όμως. Την έζησα τη ζωή μου και το ευχαριστήθηκα. Πάντως, ακόμα και 80 χρονών να φτάσω -σήμερα είμαι 60- εγώ θα είμαι εδώ».

– Τη λες την ηλικία σου όμως, δεν την κρύβεις…
«Δεν ντρέπομαι καθόλου γι’ αυτό. Πολλές θα ήθελαν να έχουν το δικό μου σώμα στην ηλικία μου. Γυμνάζομαι, κάνω τη διατροφή μου, δεν καπνίζω».

– Μένεις ακόμα στον Πειραιά;
«Όχι, έχω φύγει, μένω σε ένα σπίτι κοντά στο μαγαζί. Έμενα αλλού, γιατί είχα μία σχέση 9 χρόνια. Χωρίσαμε όμως και παραμείναμε φίλοι. Τώρα ζω μόνη μου με τον Καίσαρα, ένα λαμπραντόρ ριτρίβερ. Έχω ζήσει όμως και είμαι γεμάτη. Γνώρισα εμπειρίες, αγάπη, έβγαλα πολλά λεφτά, αλλά δεν με εκμεταλλεύτηκε κανένας. Ό,τι λεφτά έφαγα, τα έφαγα όλα για πάρτη μου. Έλεγα σε έναν φίλο: “Έλα εδώ, πάμε να σε κεράσω ό,τι θες”. Τέτοιος χαρακτήρας είμαι. Τα λεφτά τα χαλάω γιατί γουστάρω κι όχι επειδή θα προσπαθήσει να με κολακέψει ο άλλος».

– Αν ερχόταν ένα παλικάρι και σου έλεγε ότι θέλει να κάνει αλλαγή φύλου τι θα του έλεγες;
«Να μην το κάνει. Ίσως στα χρόνια μου να υπήρχε ένας λόγος παραπάνω για να μην βασανίζεται».

– Ούτε εσύ άλλαξες φύλο πέρα από τις εξωτερικές παρεμβάσεις τις οποίες έκανες.
«Έφτασα πολύ κοντά κάποια στιγμή, αλλά τελικά δεν το έκανα. Το είχα πάρει απόφαση, μετάνιωσα όμως. Αν γεννιόμουν ξανά, θα ήθελα να έχω μυαλό και να κουμαντάρω καλύτερα τα λεφτά που έβγαλα.

Επίσης, είτε θα έμενα αγόρι, είτε κορίτσι. Δεν θα επέλεγα να έχω διπλή φύση».

Στο ίδιο καμαρίνι, ετοιμαζόταν στον παραδιπλανό καθρέφτη η Μάνια Λεμπέση. Σχεδόν 12 χρόνια στις «Κούκλες» μιμείται, κάνει drag show, impersonation και τραγουδάει, καθότι είναι η καλλίφωνη της παρέας. Αγαπημένοι της ρόλοι η Μελίνα Μερκούρη, η Άννα Βίσση, η Amy Winehouse.

Αφηγείται την άφιξή της στις «Κούκλες». Όπως λέει, το μικρόβιο υπήρχε. Όταν ακόμα πήγαινε στο μαγαζί ως πελάτισσα. Κάποια στιγμή την είδε η Μαριλού, της έκανε πρόταση να συνεργαστούν. Μέχρι τότε δεν την ενδιέφερε το drag show, καθότι είχε τις δικές της αναζητήσεις γύρω από το τραγούδι.

Πριν τη μεταμόρφωσή της «ψάχτηκε» στο χώρο του τραγουδιού. Δεν την ενδιέφερε όμως να κάνει καριέρα όπως ήταν τότε. Έτσι αποφάσισε να διαγράψει τα πάντα.

«Νίκησε αυτό που αισθανόμουν μέσα μου κι επέλεξα να γίνω αυτό που είμαι σήμερα», ομολογεί.

– Η αλλαγή της εμφάνισης ήρθε αφότου εντάχθηκες στις «Κούκλες»;
«Όλα έγιναν λίγο πριν τις Κούκλες».

– Πώς κατέληξες σε αυτή την απόφαση, να εξωτερικεύσεις αυτό που αισθανόσουν; Γιατί πολλοί ίσως το σκέφτονται, ακόμα λιγότεροι όμως το αποφασίζουν…
«Η αλήθεια είναι ότι δεν ξύπνησα μία μέρα και είπα θα το κάνω. Δεν είπα δηλαδή ότι “α, δεν έχω τώρα τι να κάνω στη ζωή μου, ας γίνω Μάνια”.

Είναι κάτι που ένιωθα από την εφηβεία. Ένα σκίρτημα προς το ίδιο φύλο».

– Φτάνεις στο σημείο να σε πνίγει κάποια στιγμή όλο αυτό; Εκεί που λες δηλαδή, ότι «ως εδώ, κάτι πρέπει να αλλάξω»;
«Από τα 21 και μετά άρχισε να με πνίγει. Καταλάβαινα ότι δεν μου έκανε να ζω όπως ήμουν σε ό,τι αφορά την εξωτερική εμφάνιση. Έτσι αποφάσισα να αλλάξω. Κάνοντας σταδιακά τα βήματα και όντας αποφασισμένη να βουτήξω στα βαθιά».

– Βούτηξες στα βαθιά;
«Ναι. Βούτηξα. Δεν είναι εύκολο. Πρέπει καταρχάς να σε αποδεχτεί η οικογένειά σου. Είχα στο μυαλό μου τι θα αντιμετωπίσουν οι δικοί μου… Δεν μ’ ενδιέφερε τόσο η αποδοχή από τρίτους, αλλά η αποδοχή από τους δικούς μου ανθρώπους.

Και ευτυχώς πήγαν όλα πολύ καλά.

Μετά ήρθε στο μυαλό μου το πώς θα αντιδράσει ο υπόλοιπος κόσμος».

– Ήρθε κάποια στιγμή που πήγες και ανακοίνωσες στην οικογένειά σου ότι σκόπευες να αλλάξεις κι εκείνοι το αποδέχτηκαν αμέσως χωρίς καμία αντίδραση;
«Στην πραγματικότητα δεν ανακοίνωσα κάτι. Το είδαν. Άρχισαν να βλέπουν σταδιακά τις αλλαγές. Δεν μπορώ να πω, πικράθηκαν, αλλά στη συνέχεια το αποδέχτηκαν».

– Έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι μεγάλωσες στη Θεσσαλονίκη και όχι στην επαρχία;
«Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός αυτό. Αν κάποιος προέρχεται από μία πολύ κλειστή κοινωνία δεν είναι τόσο εύκολο να αλλάξει όλη του τη ζωή».

– Υπάρχει το έδαφος στην Ελλάδα για να σταματήσετε να δουλεύετε νύχτα και να εργαστείτε σε μία δημόσια υπηρεσία; Γιατί αν φέρουμε ως παράδειγμα το εξωτερικό, εκεί επιτρέπεται και είναι αποδεκτό κάτι τέτοιο.
«Στο εξωτερικό υπάρχει ακόμα και τρανσέξουαλ βουλευτής. Στην Ελλάδα όμως ξέχασέ το. Αν μία από εμάς δεν βρεθεί να κάνει πιάτσα στη λεωφόρο ή στο δρόμο, το καλύτερο που μπορεί να καταφέρει είναι να ασχοληθεί με καλλιτεχνικές δραστηριότητες».

– Τρανσέξουαλ ή τραβεστί; Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε αυτές τις δύο λέξεις. Σε ρωτάω γιατί πολύς κόσμος τα μπερδεύει.
«Δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες, τις σιχαίνομαι. Τα τελευταία ένα – δύο χρόνια βομβαρδιζόμαστε με τόσες ταμπέλες και τόσες ορολογίες. Αν σου φέρω ένα βιβλίο να διαβάσεις, που εξηγεί πώς λέγονται και πώς είναι οι εγχειρισμένες και οι μη εγχειρισμένες, θα χάσεις τη μπάλα.

Ο κόσμος αρχίζει παρόλ’ αυτά, να διακρίνει σταδιακά μία μικρή διαφορά ανάμεσα σε μία τρανσέξουαλ από μία τραβεστί».

– Τραβεστί σημαίνει -ετυμολογικά τουλάχιστον- μεταμφιεσμένη.
«Στα μάτια του κόσμου είμαστε όλες μεταμφιεσμένες. Απλά η τραβεστί μπορεί να βιώνει και την υπόλοιπη ζωή της ως αγόρι. Να φοράει το βράδυ την περούκα της και να κυκλοφορεί ως γυναίκα, ενώ το πρωί να είναι και πάλι άνδρας.

Συνήθως “τρανς” -όπως αποκαλούμαστε μεταξύ μας- , είναι τα άτομα, τα οποία έχουν προχωρήσει σε χειρουργικές επεμβάσεις και ζουν από το πρωί έως και το βράδυ ως κοπέλες».

– Τι σημαίνει ο όρος drag queen;
«Πρόσεχε! Στην Ελλάδα έχουμε παρεξηγήσει το drag show με το impersonator. Drag queen είναι ως επί το πλείστον ένα gay παιδί που κάνει ουδέτερα show, φορώντας φτερά, πούπουλα ή στρας.

Μία drag queen μπορεί να βγει στη σκηνή και να κάνει μίμηση της Madonna, φορώντας φτερά και πούπουλα, απλά ερμηνεύοντας ένα τραγούδι της. Αντιθέτως, impersonator, είναι αυτός που προσπαθεί να μιμηθεί και την εμφάνιση του καλλιτέχνη, εκτός από το να ερμηνεύσει ένα τραγούδι του».

– Μπαίνει δηλαδή με έναν τρόπο ή προσπαθεί τουλάχιστον, να μπει και στην προσωπικότητα αυτού που μιμείται.
«Μπράβο. Κι εκεί γίνεται ένα μπάχαλο!» (γελάει…)

– Υπάρχει ένα είδος ρατσισμού και προκατάληψης απέναντί σας ή ο κόσμος έχει αρχίσει με τον καιρό να σας αποδέχεται;
«Πιστεύω ότι το διαδίκτυο όσο και οι εκπομπές στην τηλεόραση, βοήθησαν λίγο τον κόσμο να αποδεχτεί τα διεμφυλικά άτομα. Δεν είναι τόσο περίεργο πια το να κυκλοφορήσω μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας και να κάνω τα ψώνια μου. Υπάρχει βελτίωση γενικότερα. Όχι όμως η βελτίωση που θα θέλαμε εμείς οι ίδιες. Όσον αφορά τουλάχιστον τα δικαιώματά μας, πρόβλημα ήταν και παραμένει το θέμα της αναγραφής του νέου μας ονόματος στην ταυτότητα».

– Η ταυτότητά σου τι γράφει;
«Τα ανδρικά μου στοιχεία. Και είμαστε από τις ελάχιστες χώρες όπου ακόμα και όταν κάνουμε διόρθωση φύλου διατηρούμε τα ανδρικά μας στοιχεία. Στο εξωτερικό δεν ισχύει αυτό. Τους αρκεί η εμφάνισή για να μπορεί να γίνει αλλαγή στοιχείων στην ταυτότητα. Εκεί μπορεί να υπάρχει σε κάποιο πλαίσιο το βαπτιστικό όνομα, πρέπει όμως να συμβαδίζει και η εικόνα με τα στοιχεία».

– Όλο αυτό που κάποτε ήσουν, υπάρχει μέσα σου; Από τη στιγμή που έκανες την αλλαγή έπαψες να υπάρχεις ως το πρόσωπο που γεννήθηκες;
«Η ψυχολογία μου ήταν θηλυκή από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Από τα μαθητικά μου χρόνια δηλαδή. Θυμάμαι την ερωτική έλξη που ένιωθα για έναν συμμαθητή μου, ασχέτως εάν εγώ δεν μπορούσα να εκδηλώσω τα συναισθήματά μου. Στην πραγματικότητα δεν άλλαξε κάτι στο πριν σε σχέση με το τώρα. Δεν ένιωσα ποτέ ερωτική έλξη τη μία στιγμή για γυναίκα, και την άλλη για άνδρα. Πάντοτε με έλκυε το ανδρικό φύλο».

– Αρκούν οι «Κούκλες» για να σε καλύψουν οικονομικά; Ή πρέπει να βγεις στο πεζοδρόμιο για να συμπληρώσεις το εισόδημά σου;
«Όχι. Δεν αρκούν. Ωστόσο είναι επιλογή της κάθε κοπέλας τι θα κάνει για να συμπληρώσει το εισόδημά της. Μην περιμένεις να σου απαντήσω αν βγαίνω “έξω”. Σαφώς πάντως το να δουλεύει κάποιος δύο φορές την εβδομάδα, όπως εμείς, και ειδικά σε μία μικρή εναλλακτική σκηνή όπως οι “Κούκλες”, δεν αρκεί. Από εκεί και ύστερα κοιτάζουμε να έχουμε κάποιες καλές γνωριμίες, να κάνουμε κάποια “εξτραδάκια”, να πάμε σε ένα άλλο μαγαζί, μία καθημερινή ή να ταξιδέψουμε για να κάνουμε σόου ακόμα και στην επαρχία».

– Οι σχέσεις μεταξύ σας πώς είναι; Υπάρχει ανταγωνισμός;
«Υπάρχει θεμιτός ανταγωνισμός για να γίνεται η καθεμία από εμάς διαρκώς και καλύτερη. Το γεγονός όμως ότι είμαστε για πολλά χρόνια μία ομάδα στις «Κούκλες», σημαίνει πολλά. Σημαίνει ότι τα έχουμε βρει μεταξύ μας. Την ώρα της προετοιμασίας, λίγο πριν βγούμε για το σόου, υπάρχει κάποιες φορές μια γκρίνια, γεγονός που κυρίως οφείλεται στο άγχος και τη βιασύνη να προλάβουμε να είμαστε έτοιμες».

– Είχα ακούσει για μία κοπέλα, η οποία έκανε πιάτσα στη Συγγρού και ήταν από τις πιο εμφανίσιμες. Αυτή λοιπόν, είχε ένα πολύ ωραίο κάμπριο, διθέσιο και μια μέρα το βρήκε γεμάτο γρατζουνιές από “συναδέλφους” της. Υπάρχει ανταγωνισμός και στο δρόμο; Για το ποια θα έχει τους περισσότερους πελάτες;
«Σίγουρα. Στο πεζοδρόμιο είναι πολύ σκληρός ο ανταγωνισμός. Και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό».

– Η πομπώδης αμφίεση είναι μέρος της ζωής σας ή του σόου;
«Η εμφάνιση που βλέπεις, διαρκεί μόνο για όση ώρα διαρκεί και το πρόγραμμα. Από εκεί και ύστερα στην προσωπική μας ζωή δεν θέλουμε να βάλουμε ούτε μέικ απ. Τα στρας και τα φτερά τα βλέπεις εδώ. Έξω από το μαγαζί θα δεις εντελώς διαφορετικές κοπέλες».

– Υπάρχει περιθώριο για ερωτική ζωή με δεδομένο τον τρόπο ζωής που έχεις επιλέξει να κάνεις;
«Όχι. Κατ’ επιλογή όμως. Όσο περνάνε τα χρόνια είναι πολύ δύσκολο να έχω μία αληθινή ανθρώπινη σχέση. Πόσω μάλλον όταν υπάρχει και η αυτή η ιδιαιτερότητα. Αν ένας άνδρας μπορεί δύσκολα σήμερα να πλησιάσει μία γυναίκα λόγω της οικονομικής κατάστασης και λόγω του ότι όλοι έχουμε κλειστεί στα προβλήματά μας, υπολόγισέ το στο τριπλάσιο σε ό,τι αφορά μία τρανς».

– Η ηλικία είναι κάτι που σε προβληματίζει, λαμβάνοντας υπόψη ότι ασχολείσαι με μία καλλιτεχνική δραστηριότητα;
«Όλον τον κόσμο. Και σίγουρα όλες τις θηλυκές υπάρξεις, ειδικά όταν ασχολούνται με το χώρο του θεάματος. Ευτυχώς για εμάς υπάρχουν οι πλαστικοί χειρουργοί».

– Θα μπορούσες να κάνεις κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνεις σήμερα;
«Αν διατηρούσα το ανδρικό μου παρουσιαστικό, ίσως να άνοιγαν πιο εύκολα οι πόρτες του τραγουδιού. Νίκησε όμως αυτό που ήθελα εγώ να είμαι, αυτό που ένιωθα και αυτό που ήθελα να εκφράσω. Όχι ότι δεν μου έχουν γίνει προτάσεις. Απλά πολλές φορές “στράβωνε” το πράγμα, είτε από τη μία, είτε από την άλλη πλευρά. Οπότε έχω χτίσει κι εγώ μία καριέρα πάνω στα “όχι”».

– Θα γίνει ποτέ η Ελλάδα Βερολίνο σε επίπεδο νοοτροπίας και αποδοχής της διαφορετικότητας;
«Νομίζω ότι δεν θα γίνει ποτέ κάτι τέτοιο. Και μάλλον πρέπει να λέμε “πάλι καλά που είναι έτσι”. Η Ελλάδα έχει φτάσει στο σημείο να μην νοιώθουμε τον ρατσισμό στο πετσί μας, καθώς και όλο αυτό το «κράξιμο» που δεχτήκαμε κατά καιρούς».

Τελευταία συναντήσαμε την Τάνια Κέλλη. Από μικρή ξεκίνησε κάνοντας σόου σε κάποια μαγαζιά, σε ερασιτεχνικό όμως επίπεδο. Το μαγαζί το γνώρισε κι εκείνη ως πελάτισσα. Κάποια στιγμή αποφάσισε να προτείνει στην ιδιοκτήτρια, τη Μαριλού, να τη δοκιμάσει. Έτσι κι έγινε. Της άρεσε και την προσέλαβε.

Πιο χαρακτηριστικός της ρόλος, αυτός της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Παραστατική και απόλυτα εκφραστική, ενσαρκώνει απόλυτα πειστικά τη ντίβα του ελληνικού κινηματογράφου.

«Στο πρόσωπό μου θα δείτε τη Σακίρα, τη Ρένα Παγκράτη, τη Ρίτα Παβόνε, την Catwoman. Όλες γλυκές και όμορφες», σχολιάζει.

Ρωτώντας την αν έχει φετίχ με τις ξανθιές η ίδια το αρνείται, γελώντας σαρδόνια.

«Η αλλαγή έγινε σε ηλικία 16 χρονών. Όταν το έσκαγα από το σπίτι για να έρθω στο σόου. Ωστόσο η επαφή με τον κόσμο είναι μοναδική. Ο κόσμος θέλει να δει κάτι αυθεντικό, να γελάσει, να το γουστάρει».

Στη διαδρομή της δούλεψε ως μπαργούμαν, έκανε δημόσιες σχέσεις σε μαγαζιά.

«Κατά διαστήματα διέκοπτα, έφευγα από τις Κούκλες για να κάνω ένα διάλλειμα και επέστρεφα ξανά. Μ’ αρέσει το θέαμα κι έτσι δεν μπορούσα να μείνω μακριά από αυτό».

Δεν τραγουδάει, γιατί όπως λέει δεν έχει καλή φωνή. Κάνει όλα αυτά όμως που μπορεί και όχι αυτά που κοροϊδεύει γι’ αυτό και «ανεβάζει» στη σκηνή με απόλυτη επιτυχία όλες εκείνες που μιμείται…

Ο χρόνος περνούσε και η ώρα να κατέβουν η μία μετά την άλλη στη σκηνή είχε φτάσει. Ήδη η Μαριλού βρισκόταν στο Καμαρίνι την ώρα που μιλούσα με την Τάνια…

«Γιώργο, να τελειώνουμε σιγά-σιγά, πρέπει να βγουν τα κορίτσια».

«Κατεβαίνω αμέσως», της απάντησα.

«Δεν προλάβαμε να πούμε πολλά», μου λέει η Τάνια.

«Ναι, γαμώτο δεν προλάβαμε», απαντάω εγώ. «Δεν πειράζει. Θα σας θαυμάσω επί σκηνής. Καλό βράδυ κορίτσια».

Δείτε φωτογραφίες από τα καμαρίνια και το σόου στις κούκλες….

H ιδιοκτήτρια του μαγαζιού, Μαριλού