Είναι γνωστό ότι οι γιορτές είναι μια περίοδος ραθυμίας, νωθρότητας και ξεκούρασης, λίγες μέρες ανάπαυσης δηλαδή από τον καθημερινό μόχθο για τον επιούσιο.

Φαίνεται όμως ότι ιστορικά η ίδια περίοδος είναι και μια εποχή ειδήσεων που άλλαξαν τον κόσμο, καθώς η Ιστορία και η εξέλιξη του πολιτισμού δεν μπορούν φυσικά να περιμένουν πότε οι άνθρωποι θα επιστρέψουν στα πόστα τους!

Κι έτσι, την ώρα που ο λαός αναπαύεται, οι κυβερνώντες αναλαμβάνουν δράση, με μια σειρά από εφευρέτες και άλλους οραματιστές να αφήνουν το χνάρι τους βαθιά στον ιστορικό χρόνο.

Αλλά και οι μαφιόζοι δεν ξεκουράζονται στις γιορτές, καθώς το οργανωμένο έγκλημα αργίες δεν γνωρίζει.

Είτε λοιπόν μιλάμε για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά είτε για άλλες γιορτές, ιδού μια σειρά από κορυφαία γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της εορταστικής αργίας…

Η θεοποίηση του Καίσαρα (Πρωτοχρονιά του 42 π.Χ.)

Ήταν την πρώτη μέρα του Ιανουαρίου του 42 π.Χ., του μήνα που πήρε το όνομά του από τον ρωμαίο θεό Ιανό, που η Σύγκλητος έλαβε την κοσμοϊστορική απόφαση να θεοποιήσει μετά θάνατον ηγεμόνα και συγκεκριμένα τον Ιούλιο Καίσαρα. Το μοτίβο της θεοποίησης αυτοκρατόρων θα γινόταν έπειτα κοινός τόπος για τους επόμενους μονάρχες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, μέχρι να υιοθετηθεί τουλάχιστον ο χριστιανισμός ως επίσημη θρησκεία των ρωμαϊκών εδαφών…

Η γέννηση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας της Ινδίας (Πρωτοχρονιά του 1877)

Αν ήταν τεράστια η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι Βρετανοί θα έβαζαν σκοπό να την ξεπεράσουν, φτιάχνοντας πράγματι μια αχανή (και σαφώς πιο παγκόσμια) μοναρχία που σύνορα δεν γνώριζε. Και ήταν ακριβώς την 1η Ιανουαρίου 1877 όταν το συνονθύλευμα αυτό των αποικιών θα αποκτούσε την επίσημη αυτοκρατορική οντότητά του, με τη βασίλισσα Βικτορία του Ηνωμένου Βασιλείου να αναγορεύεται αυτοκράτειρα της Ινδίας, ένας τίτλος δηλαδή που αντικατόπτριζε πια τα δυσθεώρητα μεγέθη των βρετανικών κτήσεων. Τον τίτλο μάλιστα του αυτοκράτορα της Ινδίας θα τον κρατούσαν οι βρετανοί ηγεμόνες μέχρι και την επαύριο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου…

Το τέλος της Κινεζικής Αυτοκρατορίας (Πρωτοχρονιά του 1912)

Ήταν πάλι την 1η Ιανουαρίου όταν άλλο ένα κοσμοϊστορικό γεγονός στις συνέπειές του θα λάμβανε χώρα, αυτή τη φορά το τέλος μιας από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης. Κι έτσι τη συγκεκριμένη ημερομηνία εγκαινιάστηκε με πάσα επισημότητα η Δημοκρατία της Κίνας, με τον εθνικιστή ηγέτη Σουν Γιατ Σεν να εκλέγεται πρώτος πρόεδρος της νεοσύστατης δημοκρατίας, η οποία περιλάμβανε πια στα εδάφη της την Κίνα, τη Μογγολία και την Ταϊβάν. Το γεγονός σήμανε ταυτοχρόνως το οριστικό τέλος της αυτοκρατορικής Κίνας, χιλιάδες χρόνια δηλαδή παραδοσιακής μοναρχικής ιστορίας. Η δημοκρατική Κίνα θα ήταν ωστόσο βραχύβια, με μια χούφτα αποπειρών να επιδίδονται από νωρίς σε σχέδια ανατροπής της, τόσο το 1917 όσο και μεταξύ 1934-1945 με τις ιαπωνικές περιπέτειες του τελευταίου αυτοκράτορα της Κίνας…

Το τηλέφωνο πατεντάρεται (Άγιος Βαλεντίνος του 1876)

Ανήμερα της γιορτής των ερωτευμένων ήταν που θα κατοχυρωνόταν το αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης μιας εφεύρεσης που ερχόταν ολοταχώς να αλλάξει τον κόσμο όπως τον ξέραμε. Ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ κατέθεσε την αίτηση για την πατρότητα της ευρεσιτεχνίας του ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου και αποπειράθηκε κατόπιν να την πουλήσει στη Western Union έναντι 100.000 δολαρίων. Η άρνηση της τηλεγραφικής φίρμας και η παντελώς λάθος πρόβλεψή της για τη μοίρα της νέας συσκευής έμελλε να παραμείνουν εξίσου ιστορικές με την περιπετειώδη έλευση του τηλεφώνου στην ανθρώπινη επικράτεια…

Η Σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου (Άγιος Βαλεντίνος του 1929)

Το διαβόητο μακελειό της ημέρας των ερωτευμένων που έστεψε τον Αλ Καπόνε «νονό» στο συνδικάτο εγκλήματος του Σικάγο έδειξε περίτρανα ότι η Μαφία δεν αναπαύεται ποτέ. Η βίαιη δολοφονία των εφτά αντίπαλων γκάγκστερ του Καπόνε ήταν κολοσσιαία στον αντίκτυπό της, αφού όχι μόνο έστεκε ως το πλέον διαβόητο ξεκαθάρισμα λογαριασμών της Μαφίας στην εποχή της Ποτοαπαγόρευσης, αλλά ήταν ταυτοχρόνως και το χτύπημα που θα ενθρόνιζε τον Άλ Καπόνε ως αδιαφιλονίκητο αφεντικό του υποκόσμου του Σικάγου. Το ιστορικό του πράγματος εδώ ήταν ότι έδειξε τι μπορούσε να κάνει το οργανωμένο έγκλημα, αφήνοντας γερή (αν και ζοφερή) παρακαταθήκη για το μέλλον…

Ξεκινά η Μεταρρύθμιση (Halloween του 1517)

Ένα από τα κορυφαία γεγονότα της ανθρώπινης ιστορίας, αν λάβουμε υπόψη μας τη σημερινή κατανομή δυνάμεων μεταξύ των χριστιανικών δογμάτων, έλαβε χώρα ανήμερα του Halloween του 1517. Η Προτεσταντική Μεταρρύθμιση του Μαρτίνου Λουθήρου, του μοναχού που νίκησε τον πάπα δηλαδή, έμελλε να αλλάξει τη ροή του χριστιανισμού δημιουργώντας νέο δόγμα και αφήνοντας κληρονομιά μερικά εκατομμύρια πιστούς του λουθηρανισμού. Ήταν στις 31 Οκτωβρίου 1517, ανήμερα του Halloween, όταν ο καλόγερος έφερε το θέμα των συγχωροχαρτιών σε δημόσια συζήτηση, αναρτώντας στον ναό της Βιρτεμβέργης τις περίφημες 95 θέσεις του, με όλη την Ευρώπη να χωρίζεται μόλις τρεις μήνες αργότερα σε δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις: τους καθολικούς, πιστούς στην παπική εξουσία, και τους μεταρρυθμιστές, που έμελλε να ονομαστούν προτεστάντες (διαμαρτυρόμενοι) από τη διαμαρτυρία που υπέγραψαν το 1529…

Το τέλος της Μάχης της Βρετανίας (Halloween του 1940)

Την ίδια μέρα μερικούς αιώνες αργότερα θα έληγε η τρομακτική ναζιστική απόπειρα για την κατάληψη της Βρετανίας, του χιτλερικού «αγκαθιού» στην επαπειλούμενη κυριαρχία της Ευρώπης. Ο δρόμος για τον κόσμο περνούσε λοιπόν μέσα από την Αγγλία και οι ναζιστές επιτελάρχες αποφάσισαν να ισοπεδώσουν το νησί, βομβαρδίζοντας την υποταγή των περήφανων Βρετανών. Κι όμως, παρά τους σφοδρούς βομβαρδισμούς, ο Χίτλερ δεν κατάφερε να βάλει στο χέρι την Αγγλία και ανήμερα του Halloween του 1940, καταμεσής πια στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εγκατέλειψε οριστικά το πλάνο του για τη βρετανική υποταγή. Αν τα είχαν καταφέρει η Ναζί, η έκβαση του Β’ Παγκοσμίου ή τουλάχιστον η διάρκειά του θα ήταν σαφώς διαφορετική…

Οι Γάλλοι μεταστρέφονται στον καθολικισμό (Χριστούγεννα του 496 μ.Χ.)

Ήταν στις 25 Δεκεμβρίου του 496 μ.Χ. όταν ο βασιλιάς των Φράγκων, Κλόβις Α’, ασπάστηκε τη χριστιανική πίστη και βαπτίστηκε έτσι στη Ρεμς από τον «απόστολο της Γαλλίας» Άγιο Ρεμίγιο. Η εν λόγω βάπτιση που σηματοδότησε την υιοθέτηση του καθολικού δόγματος στη Γαλλία έμελλε να εγκαινιάσει μια παράδοση αιώνων με καθολικούς ηγεμόνες στο τιμόνι της χώρας, που θα έληγε με την εκθρόνιση του Ναπολέοντος Γ’ το 1870. Εξαιτίας μάλιστα των γαλλικών κτήσεων στα πέρατα του κόσμου, η παράδοση των καθολικών γάλλων βασιλιάδων θα έφερνε τη διάδοση της χριστιανικής πίστης σε περιοχές πολύ μακριά από την ηπειρωτική Ευρώπη, όπως τη Βόρεια Αμερική, την Αφρική αλλά και την Καραϊβική…

Ο πρώτος αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Χριστούγεννα του 800 μ.Χ.)

Μπορεί ο Κλόβις Α’ να ήταν ο πρώτος γάλλος καθολικός ηγεμόνας, ένας άλλος ωστόσο αυτοκράτορας από το έθνος θα αναλάμβανε να απλώσει τη γαλλική κυριαρχία σε πρωτοφανή μεσαιωνικά επίπεδα. Ο λόγος για τον Καρλομάγνο φυσικά, που μπορεί να ξεκίνησε ως ένας ακόμα βασιλιάς των Γάλλων, σύντομα όμως διεκδίκησε τον θρόνο της Λομβαρδίας πριν επαναφέρει στο προσκήνιο τον παλιό και παρηκμασμένο πια αυτοκρατορικό τίτλο των Ρωμαίων, που είχε να χρησιμοποιηθεί από την πτώση της Ρώμης. Και ήταν ακριβώς ανήμερα των Χριστουγέννων του 800 μ.Χ. όταν ο πάπας Λέων Γ’ έστεψε τον Καρλομάγνο αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη, μια θέση που έμελλε να διαρκέσει περισσότερα από χίλια χρόνια επηρεάζοντας καθοριστικά την ευρωπαϊκή ιστορία αλλά και τα τεκταινόμενα στην ήπειρο κατά τους μεσαιωνικούς και αναγεννησιακούς χρόνους.

Οι χριστουγεννιάτικες εκεχειρίες (1870 και 1914)

Παρά τα ταραγμένα ευρωπαϊκά χρόνια και τα απανωτά αιματοκυλίσματα, υπάρχουν μια χούφτα στιγμές κατά τις οποίες οι στρατιώτες θυμήθηκαν την κοινή τους καταγωγή και τα πολιτισμικά ιδεώδη, αφήνοντας μερικές φειδωλές ριπές ελπίδας. Σε ένα τέτοιο περιστατικό, ήταν στα Χριστούγεννα του 1870, καταμεσής του Γαλλο-Πρωσικού Πολέμου, όταν γάλλος στρατιώτης άρχισε να τραγουδά τη γαλλική εκδοχή της «Άγιας Νύχτας» στις πρωσικές δυνάμεις που καραδοκούσαν. Εντελώς ανέλπιστα, αντί να χάσει τη ζωή του ο γάλλος οπλίτης, βρήκε μιμητή στο πρωσικό στράτευμα, ο οποίος του απάντησε με λουθηρανικό ύμνο. Αυτά κι αν ήταν Χριστούγεννα! Και βέβαια ακόμα πιο τρανό περιστατικό έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου: ήταν τα Χριστούγεννα του 1914, στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου, όταν έλαβε χώρα το γεγονός που θα έμενε ιστορικά γνωστό ως «Χριστουγεννιάτικη Ανακωχή» μεταξύ γερμανικών και βρετανικών στρατευμάτων στα χαρακώματα του Δυτικού Μετώπου. Μιλάμε για προσωρινή κατάπαυση του πυρός ώστε να γιορταστεί η γέννηση του Ιησού! Παρά το γεγονός ότι η παγκόσμια σύρραξη συνεχίστηκε όπως ξέρουμε για αρκετά ακόμα αιματοβαμμένα χρόνια, η χριστουγεννιάτικη ιστορία λειτούργησε ως υπενθύμιση της κοινής καταγωγής των αντίπαλων στρατευμάτων, κάτι που συσκότιζε άρδην ο εθνικισμός της εποχής που ευθυνόταν εξάλλου για τόσους τραγικούς θανάτους. Οι ανεπίσημες ανακωχές στο Δυτικό Μέτωπο πήραν μάλιστα τη μορφή χιονοστιβάδας, με τους βρετανούς και τους γερμανούς στρατιώτες να βγαίνουν από τα χαρακώματα για να ανταλλάξουν ευχές και χειραψίες, αλλά και τρόφιμα και αναμνηστικά. Ακόμα και ανταλλαγή αιχμαλώτων πολέμου έγινε σε κάποιες περιπτώσεις, την ίδια ώρα που το ποδόσφαιρο έφερε ακόμα πιο κοντά τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Και βέβαια ήταν τα κοινά κάλαντα (ο καθένας στη γλώσσα του πάντα) που μετατράπηκαν στη διαχρονικότερη εικόνα της χριστουγεννιάτικης γιορτής, τιμώντας όσο ποτέ άλλοτε το αληθινό νόημα της εορταστικής περιόδου…

Διαβάστε όλα τα θέματα της ενότητας Weekend του newsbeast.gr