Η ελληνική ακτογραμμή κρύβει παραλιακά διαμάντια με τη σέσουλα, έχοντας σε αφθονία ό,τι κι αν αναζητεί κανείς σε όρους χαλάρωσης, αναψυχής ή δέους.
Μέσα στο πολυποίκιλο αυτό περιβάλλον θα συναντήσει κανείς και παραλίες βουτηγμένες στο χρώμα.
Άλλοτε απόκοσμες και άλλοτε παραμυθένιες, μοστράρουν τους απίθανους τόνους τους και κλέβουν τα βλέμματα και τις καρδιές.
Ας πάμε λοιπόν ένα καλοκαιρινό ταξίδι σε ακτές της χώρας μας που έχουν καλύψει κι αυτό το όνειρο…
Η Σαντορίνη είναι ολόκληρη ένα φυσικό αξιοθέατο, δημιούργημα πλούσιας ηφαιστειογενούς δραστηριότητας που έβαλε να φιλοτεχνήσει τοπία απαράμιλλης ομορφιάς. Και σε ένα τέτοιο, εκεί που στεριά και θάλασσα συναντιούνται, θα βρει κανείς την περίφημη Κόκκινη Παραλία. Λες και αποβιβάστηκες στον πλανήτη Άρη, αναμφίβολα!
Μέρος «εξωγήινο», απόκοσμο, με τα σκούρα μπλε νερά να κομπλιμεντάρουν τα κατακόκκινα ηφαιστειογενή βράχια. Το βλέμμα αιχμαλωτίζεται εδώ και δεν αποδρά ποτέ. Τα πόδια πατούν ψιλό κοκκινωπό βοτσαλάκι και όλα θαρρείς πως φτιάχτηκαν με μαεστρία και μεράκι.
Η διάσημη στα πέρατα του κόσμου Κόκκινη Παραλία βρίσκεται πολύ κοντά στον αρχαιολογικό χώρο του Ακρωτηρίου. Ένα καρέ από τον Κόκκινο Πλανήτη είναι, με το κόκκινο χρώμα να κυριαρχεί, μέσα σε επιβλητικά βράχια που μοιάζουν κομμένα με το μαχαίρι.
Ακόμα και οι άνθρωποι φαίνονται παράταιροι εδώ, σε αυτή την παράξενη ηφαιστειακή παλέτα που δύσκολα θα σε αφήσει ασυγκίνητο…
Αφήνοντας τον πολυθρύλητο Μύρτο στον θρόνο του, η Κεφαλονιά έχει και μια από τις πιο ξεχωριστές παραλίες του τόπου μας: το μυστηριώδες Ξι με την πορτοκαλί άμμο και το αινιγματικό όνομα.
Ξι το λένε πιθανότατα γιατί ο όρμος που φιλοξενεί την παραλία μοιάζει με το γράμμα του ελληνικού αλφάβητου όταν τον δεις από ψηλά. Όχι μακριά από το Ληξούρι θα βρει λοιπόν ο ταξιδιώτης την παραλία με το πιο ιδιαίτερο ίσως χρώμα αμμουδιάς, καθώς διατρέχει όλο το φάσμα από το πορτοκαλί ως και το βαθύ κεραμιδί, ανάλογα με την ώρα της ημέρας και τα καπρίτσια του φωτός.
Ακόμα και κατακόκκινη θα ορκιστείς πως την είδες να γίνεται κάποια στιγμή, εκεί κοντά στο ηλιοβασίλεμα. Το απροσδόκητο τοπίο είναι απλόχερη δωρεά του αργίλου που ενυπάρχει σε αφθονία εδώ, χαρίζοντας έναν παραμυθένιο χρωματισμό που σε μαγεύει από το πρώτο συναπάντημα.
Απάνεμο και ρηχό είναι το Ξι, προσφέροντας κολύμπι με τις ώρες. Αν καταφέρεις και ξεκολλήσεις φυσικά από την πορτοκαλί πανδαισία της άμμου…
Την ώρα που η Σαντορίνη φημίζεται για μια σειρά παραλιών που δεσπόζει το μαύρο στην άμμο ή το βότσαλο (όπως η Περίσσα, το Καμάρι και η Βλυχάδα), το πιο μαύρο που θα συναντήσεις ποτέ σε ακρογιάλι θα το βρεις στη Χίο. Στο νότιο τμήμα του νησιού, σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων από το Πυργί, σε περιμένουν τα Μαύρα Βόλια να σε κάνουν δικό τους με την πρώτη ματιά.
Μαύρα Βόλια τα λένε ώστε να μη χρειάζονται περισσότερες περιγραφές. Τα στρογγυλά, γυαλιστερά, μαύρα βότσαλά της, που δημιουργήθηκαν μετά την έκρηξη του ηφαιστείου Ψάρωνας, είναι ο λόγος που είναι τόσο άγρια και συναρπαστική.
Τρεις ουσιαστικά παραλίες απαρτίζουν τα Μαύρα Βόλια (ή Μαύρος Γιαλός), η μία δίπλα στην άλλη, τρεις διαδοχικοί όρμοι με σκουρόχρωμα νερά και απότομα ψηλά βουνά να στέκουν αγέρωχα και επιβλητικά στην πλάτη του λουόμενου.
Κρυστάλλινα, βαθιά και παγωμένα νερά μέσα στη θάλασσα και ένα κατάμαυρο τοπίο μόλις βγεις από αυτή. Πόσο πιο χορτάτος να φύγεις από εικόνες μαγικές;
Ο επίγειος παράδεισος στην Ελλάδα έχει όνομα και τον λένε Ελαφονήσι, εκεί που το ροζ συνταιριάζεται με το λευκό και το σμαραγδί. Την περίφημη στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη παραλία θα τη βρεις σε κάθε σημαντικό τουριστικό οδηγό με τις καλύτερες ροζ παραλίες του κόσμου. Ή τις καλύτερες παραλίες του κόσμου, ανεξαρτήτως χρώματος!
Ονειρικό και παραδεισένιο είναι το Ελαφονήσι, στα νοτιοδυτικά του νομού Χανίων. Σε πολλά σημεία της απέραντης αμμουδιάς του, εκεί που σκάει το κύμα, θα παρατηρήσεις αυτή τη μεθυστική ροζ απόχρωση της άμμου. Κοιτάζοντας καλύτερα, θα δεις κι αυτά τα μικρά κοχυλάκια, που χαρίζουν την εντυπωσιακή απόχρωση.
Η ροζ ακρογιαλιά με το ιδιαίτερο φυσικό κάλλος, η λιμνοθάλασσα που δημιουργείται και τα καταγάλανα αβαθή νερά σού κόβουν την ανάσα. Δύσκολα πιστεύεις ότι υπάρχει τέτοιο μέρος χωρίς να το έχεις δει. Photoshop θα σπεύσεις να πεις πως είναι οι συνοδευτικές φωτογραφίες. Κι όμως…
Λευκές παραλίες θα βρει κανείς στον τόπο μας και πολλές και αρκούντως εξωτικές. Αν ψάχνεις πάντως εκείνο το λευκό που δεν μπορείς να αντικρίσεις για πολύ χωρίς να δακρύσει το μάτι, το Σαρακήνικο ψάχνεις.
Τη δημοφιλέστατη «σεληνιακή» παραλία της Μήλου με τα ολόλευκα βράχια και τα κρυστάλλινα νερά, ένα σημείο μαγικό από κάθε άποψη. Εδώ είναι το λευκό των ηφαιστειογενών βράχων που πρωταγωνιστεί, παίζοντας αυτάρεσκα με το καταγάλανο των νερών.
Στα βορειοανατολικά της Μήλου, λίγο έξω από τη χώρα, το παλιό ορμητήριο των Σαρακηνών πειρατών, με τη Σίφνο και την Κίμωλο «πιάτο», δημιουργεί εκείνο το είδος της συγκίνησης που μόνο η φυσική μαγεία ξέρει να χαρίζει. Λευκές είναι και οι σπηλιές που ανοίγονται στα φαγωμένα από το κύμα βράχια, διεισδύοντας κάποιες φορές ως τη θάλασσα.
Αυτό το κρεσέντο του λευκού μοιάζει από άλλο πλανήτη, ένα πληθωρικό δώρο που δεν θα λησμονήσεις ποτέ…
Είναι γεγονός ότι ο κρητικός νότος επιφυλάσσει πλήθος συγκινήσεων στον επισκέπτη, καθώς οι παραλίες αποκτούν εδώ πρόδηλη τροπική αύρα. Ανάμεσά τους και η βασίλισσα του Ρεθύμνου, η Πρέβελη, που σε τρελαίνει με τις ξεχωριστές εμπειρίες που προσφέρει.
Γιατί αν στρέψεις την πλάτη σου στα καταγάλανα νερά και τη χρυσή άμμο, θα μεταφερθείς αυτομάτως σε μια πανδαισία πράσινου, ένα σκηνικό που μοιάζει να ξέφυγε από ζούγκλα.
Πρέβελη σημαίνει ποτάμι, φαράγγι και φοινικόδασος, μια συγχορδία του πράσινου που σε κάνει να ξεχνάς ότι βρίσκεσαι σε ακρογιαλιά. Η παραλία σχηματίζεται βλέπετε στο δέλτα του ποταμού Κουρταλιώτη, στην έξοδο του φαραγγιού, όπου υπάρχει και μια μικρή λιμνοθάλασσα. Ναι, επίσης καταπράσινη.
Βουτάς στο ποτάμι και μεταφέρεσαι σε τόπους ονειρικούς, μέσα σε φοίνικες, λυγαριές, χαρουπιές, καλαμιές και πικροδάφνες. Γι’ αυτό και η παραλία της Πρέβελης είναι εξίσου γνωστή και ως λίμνη της Πρέβελης (ή ακόμα και Φοίνικας).
Πρόκειται αναμφίβολα για μια διαφορετική εμπειρία, αυτό το φοινικόδασος στο εκτυφλωτικό πράσινο θα κάνει ακόμα και την εξωτική παραλία να μοιάζει συνηθισμένη.
Στον ελλαδικό χώρο θα συναντήσεις πολλές παραλίες να περηφανεύονται για τα τιρκουάζ νερά τους. Δικαίως ή αδίκως. Υπάρχει όμως μία που το χρώμα έρχεται και σε αρπάζει από τα μούτρα! Για τα Σεϊτάν Λιμάνια δίπλα στα Χανιά ο λόγος, που δεν έχουν τίποτα το σατανικό.
«Διαβολολίμανα» τα ονόμασαν οι Τούρκοι για τα επικίνδυνα ρεύματά τους. Πιθανότατα δεν παρατήρησαν καλά το παραδεισένιο του πράγματος, αυτές τις στενές τιρκουάζ λωρίδες νερού που εφορμούν ως τη στενή παραλία, ακολουθώντας κατά πόδας τους ορμίσκους.
Η παραλία του Στεφάνου, όπως τη λένε αλλιώς, περιβάλλεται από τρεις παράλληλους και στενόμακρους όρμους που είναι χάδι για τα μάτια. Όλοι με αυτό το μεθυστικό τιρκουάζ, μέσα σε ένα άγριο τοπίο με απόκρημνους βράχους και παρθένα ομορφιά.
Ένας εντελώς ιδιοσυγκρασιακός παράδεισος είναι, άλλοτε με χαλίκι και άλλοτε με άμμο, αναλόγως τι θα κατεβάσουν τα νταμάρια της περιοχής από το φαράγγι. Όρκο θα δώσεις πως εδώ θα ξαναγυρίσεις μια μέρα, τέτοια απόχρωση του μπλε δεν έχεις ξαναδεί…
Παραλίες με συμπαγείς χρωματικούς τόνους ή μήπως παραλίες με όλα τα χρώματα της ίριδας; Αν επιλέξεις το δεύτερο, τότε τη Λάμπη της Πάτμου ψάχνεις, εκεί που τα πολύχρωμα βότσαλα συνθέτουν λαμπυρίζοντα έργα τέχνης στην πλαζ.
Ως ένα από τα πιο ξακουστά παραλιακά διαμάντια της Πάτμου, τη Λάμπη τη βρίσκεις στα βορειοανατολικά του νησιού και την καταλαβαίνεις γιατί ακτινοβολεί κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο. Γι’ αυτό και την είπαν Λάμπη εξάλλου, γιατί λαμπυρίζει στο φως.
Αν καταφέρεις και αποτραβήξεις το βλέμμα σου από τα βότσαλα, θα παρατηρήσεις πως εξίσου πολύχρωμοι είναι και οι βράχοι με τους παιχνιδιάρικους σχηματισμούς στα δεξιά της ακτής. Κρυστάλλινα νερά και αρμυρίκια για φυσική σκιά ολοκληρώνουν το καθηλωτικό σκηνικό.
Εδώ έρχεσαι όμως και ξανάρχεσαι για τη χρωματική πανδαισία, γι’ αυτά τα σπάνια πετραδάκια με τους περίεργους φυσικούς σχηματισμούς και τα απίθανα χρώματα. Όλοι ήθελαν όμως μερικά στο σπίτι τους και το φυσικό κάλλος της Λάμπης κινδύνεψε κάποια στιγμή να χαθεί…
