28 Αυγούστου 2003. Το τηλέφωνο χτυπά στην πιτσαρία Mama Mia στην πόλη Έρι της Πενσυλβάνιας. Ένας άντρας στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής μιλάει γρήγορα, ακαταλαβίστικα και αυτό αναγκάζει τον ιδιοκτήτη Τόνι Ντίτμο να δώσει το τηλέφωνο στον επί 10χρονια υπάλληλό του, τον 46χρονο διανομέα Brian Wells για να βγάλει άκρη και να πάει την παραγγελία στον ακριβή προορισμό της.
Ο Wells φεύγει από το κατάστημα και δεν επιστρέφει ποτέ. Δύο ώρες αργότερα το πρόσωπό του εμφανίζεται στην τηλεόραση σε ζωντανή μετάδοση. Καθισμένος στο έδαφος, φοράει χειροπέδες και στο λαιμό του έχει ασφαλιστεί μια βόμβα. Η περιοχή έχει αποκλειστεί από αστυνομικούς οι οποίοι με προτεταμένα όπλα και παγωμένο ύφος τον στοχεύουν. Στο ίδιο σημείο έχουν στηθεί και οι κάμερες των τηλεοπτικών σταθμών.
«Γιατί κανείς δεν προσπαθεί να βγάλει αυτό το πράγμα από πάνω μου; Δεν μου απομένει πολύς χρόνος. Θα εκραγεί, δεν λέω ψέματα. Καλέσατε το αφεντικό μου;» λέει ο 46χρονος. Η βόμβα εκρήγνυται και ο Wells πεθαίνει σε ζωντανή μετάδοση. Τρία λεπτά μετά φτάνουν στο σημείο οι Μονάδες Εξουδετέρωσης Εκρηκτικών μηχανισμών. Και από εκείνη τη στιγμή αρχίζει να ξετυλίγεται η πλοκή της ιστορίας και η αποκάλυψη μιας μεγάλης πλεκτάνης σε βάρος του νεκρού πλέον διανομέα.
Αυτή η παράδοση πίτσας για τον Wells δεν ήταν μια από τις συνηθισμένες. Η διεύθυνση δεν αντιστοιχούσε σε κάποιο σπίτι αλλά σε μια εγκατάσταση με τηλεοπτικούς αναμεταδότες σε μια απομονωμένη περιοχή. Στο χτύπημα του κουδουνιού ένας άντρας, ονόματι William Rothstein, ανοίγει την πόρτα και φοράει στον 46χρονο ένα κολάρο μέσα στο οποίο έχει τοποθετηθεί μια βόμβα. Η εντολή είναι μία: να ληστέψει την τοπική τράπεζα PNC, αλλιώς δεν θα ζούσε για πολύ. Μετά τη ληστεία θα έπρεπε να εντοπίσει σε ένα κυνήγι θησαυρού τα σημειώματα που θα του έλεγαν πώς να αποσυναρμολογήσει τη βόμβα από το λαιμό του.
Ο Wells, ακολουθούμενος από τον εντολέα του, πάει στην τράπεζα. Κρατώντας ένα μπαστούνι που έμοιαζε με όπλο πάει στον ταμία και ζητάει να του δώσει 210.000 ευρώ (είναι η αντιστοιχία του ποσού που ήταν σε δολάρια). Ταυτόχρονα δείχνει και την μπλούζα του, που κρύβει τη βόμβα και έχει πάνω γραμμένη με μαύρα γράμματα τη λέξη «μάντεψε».
Ο ταμίας της τράπεζας του δίνει 75.000 ευρώ και ο Wells φεύγει προκειμένου να ακολουθήσει όλες τις οδηγίες που του είχαν δώσει τα μεγάλα κεφάλια της ληστείας, συμμετέχοντας στην ουσία σε ένα κυνήγι θησαυρού με έπαθλο την ίδια τη ζωή του!
Τα σημειώματα και οι κωδικοί που θα έβρισκε σε σημεία που του υποδείκνυαν θα τον βοηθούσαν να αποσυναρμολογήσει τη βόμβα και να σωθεί. «Θα πεθάνεις. Δράσε τώρα, σκέψου μετά αλλιώς θα πεθάνεις. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να σωθείς και αυτός είναι να συνεργαστείς» έγραφε ένα από τα σημειώματα.
Η Αστυνομία τον βρίσκει και του περνάει χειροπέδες. Η κατάληξη γνωστή. Η βόμβα σκάει και ο Wells σκοτώνεται. Οι αστυνομικές έρευνες όμως αποκαλύπτουν κάτι ακόμα σοκαριστικό. Ο 46χρονος δεν ήταν θύμα κακοποιών. Αντίθετα ήταν ο συνεργός τους, ένας άνθρωπος που του έστησαν τη μεγαλύτερη πλεκτάνη όταν συνειδητοποίησαν ότι η Αστυνομία δεν θα αργούσε να τους βρει.
Η ιστορία δεν τελείωσε εδώ. Τρεις εβδομάδες μετά την ληστεία ο Rothstein, ο άνθρωπος που είχε περάσει τη βόμβα-κολάρο στον Wells καλεί την Αστυνομία λέγοντας ότι στον καταψύκτη του υπάρχει ένα πτώμα, που ανήκει στον James Roden, ο οποίος δολοφονήθηκε καθώς σχεδίαζε να αποκαλύψει στο FBI τα πάντα γύρω από το σενάριο της ληστείας.
Ο Rothstein δείχνει ως τον εγκέφαλο της ληστείας την Marjorie Diehl-Armstrong, πρώην αγαπημένη του, μια γυναίκα ψυχικά ασταθή, με βεβαρημένο παρελθόν.
Η Marjorie όχι μόνο είχε σχεδιάσει τη ληστεία θέλοντας με τα χρήματα να προσλάβει κάποιον που θα δολοφονούσε τον πατέρα της, ο οποίος δεν της άφηνε τίποτα στην κληρονομιά του, αλλά είχε δολοφονήσει και τον Roden, το πτώμα στον καταψύκτη του Rothstein και πρώην αγαπημένο της.
Ο Rothstein πέθανε από καρκίνο πριν οδηγηθεί ενώπιον της δικαιοσύνης για τη συμμετοχή του στη ληστεία, που δεν ήταν άλλη από την κατασκευή της βόμβας που φορέθηκε ως κολάρο στον Wells.
Στην υπόθεση εμπλέκεται και ένας διακινητής ναρκωτικών, ο Kenneth Barnes, ο οποίος θα ήταν αυτός που θα πλήρωνε η Marjorie ως τον εκτελεστή του πατέρα της. Ο Barnes, ήδη έγκλειστος, αποφάσισε να δώσει πληροφορίες στην Αστυνομία, για να πετύχει μείωση της ποινής του. Έδειξε τη γυναίκα ως τον αρχιεκτελεστή του σχεδίου της ληστείας και αποκάλυψε επίσης ότι ο Wells ήταν συνεργός τους και όχι ένα απλό θύμα. Όταν συνειδητοποίησε ότι το κολάρο δεν ήταν ψεύτικο προσπάθησε να δραπετεύσει και να μη συμμετάσχει στη ληστεία, όμως οι υπόλοιποι τον σημάδεψαν με όπλο και του φόρεσαν το κολάρο!
Μετά από ενδελεχή εξέταση από το FBI στο κολάρο-βόμβα αποδείχτηκε ότι ήταν εξαρχής ρυθμισμένο να εκραγεί. Μάλιστα η Αστυνομία θεωρούσε ότι ο μεγάλος εγκέφαλος ήταν ο -πεθαμένος πια- Rothstein, που ενημέρωσε την Αστυνομία για το πτώμα για να στρέψει την προσοχή μακριά από το θέμα της ληστείας και της ανατίναξης.
Τελικά το 2007 ανακοινώθηκε ότι οι έρευνες γύρω από το περιστατικό σταματούν. Ως εγκέφαλος της ληστείας κατονομάστηκε η Diehl-Armstrong και ο Barnes, με συνεργούς τους τους νεκρούς Rothstein και Wells. O Barnes δήλωσε ένοχος και καταδικάστηκε σε 45 χρόνια στη φυλακή. Η Diehl-Armstrong καταδικάστηκε σε ισόβια συν τριάντα χρόνια και πέθανε από καρκίνο στη φυλακή τον φετινό Απρίλιο, σε ηλικία 68 ετών.
Ο 46χρονος διανομέας ανακοινώθηκε ότι έπεσε θύμα συνωμοσίας από την αρχή, καθώς πίστεψε ότι η βόμβα ήταν ψεύτικη και τα σημειώματα του χαμένου θησαυρού ήταν άλλοθι σε περίπτωση που τον έπιανε η Αστυνομία.
