H πόλη Snowtown στα βόρεια της Αδελαΐδας στην Αυστραλία είχε τη φήμη ενός παρθένου μέρους, με ιδιαίτερα φιλόξενους κατοίκους. Αυτό μέχρι το 1999 όταν η Αστυνομία βρέθηκε μπροστά σε ένα μακάβριο θέαμα: μέσα σε βαρέλια, τα οποία ήταν κρυμμένα σε ένα παλιό θησαυροφυλάκιο τράπεζας, εντοπίστηκαν οκτώ τεμαχισμένα πτώματα.
Οι κάτοικοι σοκαρισμένοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν το κακό που είχε βρει την πόλη τους. Δεν έλειψαν βέβαια και αυτοί που προσπάθησαν να αποκομίσουν κέρδη από την αρνητική δημοσιότητα, βγάζοντας ακόμα και αναμνηστικά των φόνων για τους τουρίστες.
Οι πιο σαδιστές serial killers της Αυστραλίας, ανάμεσά τους και ο Ελληνοαυστραλός Τζέιμς Βλασσάκης, είχαν διαλέξει το Snowtown για να αφήσουν τα απομεινάρια των πράξεών τους γι’ αυτό και οι φόνοι έμειναν γνωστοί στην ιστορία ως «οι φόνοι του Snowtown» ή αλλιώς «οι φόνοι με τα πτώματα στα βαρέλια».
Η πόλη έμεινε για πάντα στιγματισμένη στον παγκόσμιο χάρτη. Οι τοπικές Αρχές θέλησαν να «ξεπλύνουν» τη μυρωδιά του αίματος και του θανάτου ζητώντας να μετονομαστεί το Snowtown σε Rosetown. Αυτό δεν έγινε ποτέ και μέχρι σήμερα η πόλη κουβαλά την κληρονομιά που της άφησαν οι αιμοσταγείς δολοφόνοι της.
Μετά την ανακάλυψη των τεμαχισμένων πτωμάτων άρχισαν οι εντατικές έρευνες της Αστυνομίας, οι οποίες στις 21 Μαΐου 1999 οδήγησαν στη σύλληψή τεσσάρων ατόμων: ο Τζον Μπάντιγκ, ο Ρόμπερτ Βάγκνερ, ο Ελληνοαυστραυλός Τζέιμς Βλασσάκης και ο Μαρκ Χέιντον είχαν κάνει πράξη τις πιο αρρωστημένες και σαδιστικές σκέψεις τους, κόβοντας το νήμα της ζωής συνολικά 12 ατόμων μεταξύ 1992-1999.
Ο βασικός παίκτης σε αυτή την υπόθεση των σαδιστικών βασανιστηρίων και δολοφονιών ήταν ο Τζον Μπάντιγκ, ένας διαβολικός άνθρωπος που προσπαθούσε με κάθε τρόπο να πείσει τους γύρω του ότι ο διάβολος δεν υπάρχει! Αυτός παρέσυρε και έπεισε και τα υπόλοιπα μέλη της σπείρας να βασανίσουν τα θύματά τους, να τα σκοτώσουν, να τα τεμαχίσουν και στο τέλος να τα βάλουν μέσα στα βαρέλια, προπαγανδίζοντας ότι έτσι έπρεπε να γίνει γιατί ήταν παιδόφιλοι, ομοφυλόφιλοι και γενικά αδύναμοι χαρακτήρες.
Ο Μπάντιγκ είχε πέσει στην τρυφερή ηλικία των 8 ετών θύμα ξυλοδαρμού και σεξουαλικής κακοποίησης από τον αδελφό ενός φίλου του, ενώ σαν έφηβος έδειχνε να αγαπά τα όπλα, τη φωτογραφία και την ανατομία. Στην ενήλικη ζωή του ανέπτυξε μίσος για τους παιδόφιλους και τους ομοφυλόφιλους, ενώ στην ηλικία των 22 ετών εργάστηκε σε ένα σφαγείο ζώων και καυχιόταν για τις πράξεις του, λέγοντας ότι απολάμβανε τις στιγμές της θανάτωσης.
Ο Ελληνοαυστραλός Τζέιμς Βλασσάκης γνώρισε τον Μπάντιγκ σε ηλικία 23 ετών όταν ο τελευταίος σύναψε σχέση με τη μητέρα του. Στα μάτια του έγινε ο πατέρας που δεν είχε, τις συμβουλές, και ενίοτε τις εντολές του οποίου, ακολουθούσε κατά γράμμα. «Όταν πρωτογνώρισα τον Τζον» είχε πει ο Βλασσάκης κατά τη διάρκεια της δίκης, «ήταν ευγενικός, γλυκομίλητος και με πολύ καλούς τρόπους. Δεν φαινόταν να έχει κάτι κακό πάνω του». Όμως η σκοτεινή πλευρά του δεν άργησε να αποκαλυφθεί…
Ο Ρόμπερτ Βάγκνερ ήταν γείτονας του Μπάντιγκ, ένας άνθρωπος που τον ακολουθούσε σαν πιστό σκυλάκι και τον βοηθούσε στα διεστραμμένα σχέδιά του.
Ο τέταρτος της διαβολικής παρέας ήταν ο Μαρκ Χέιντον, πιστός και αυτός συνεργός του Μπάντιγκ, ο άνθρωπος που είχε βρει το εγκαταλελειμμένο θησαυροφυλάκιο της τράπεζας, εκεί που τοποθετήθηκαν τα βαρέλια με τα τεμαχισμένα πτώματα. Ο άνθρωπος που δεν δίστασε να σκοτώσει ακόμα και τη γυναίκα του υπακούοντας τις εντολές του αφεντικού του.
[endlink]Τα θύματα[/endlink]
Ο Μπάντιγκ στοχοποιούσε πάντα τους αδύναμους, αυτούς που χαρακτήριζε απόβλητα της κοινωνίας. Απολάμβανε τους βασανισμούς και τους φόνους και του άρεσε να κοιτάει στα μάτια τα θύματά του την ώρα που έσβηναν. Πολλοί ήταν αυτοί που τον είχαν παρομοιάσει με τον διάσημο Αμερικανό serial killer Jeffrey Dahmer, που κανιβάλιζε νεαρά αγόρια -και εραστές του- για να καταπολεμήσει την μοναξιά του.
Στο στόχαστρο των δολοφόνων μπήκαν 8 άτομα, τα τεμαχισμένα πτώματα των οποίων βρέθηκαν στα βαρέλια στο Snowtown, αν και οι φόνοι είχαν γίνει στην Αδελαΐδα.
Ανάμεσα στα θύματα ήταν και ο 21χρονος ετεροθαλής αδελφός του Βλασσάκη, Troy Youde. Μάλιστα ο Βλασσάκης συμμετείχε στη δολοφονία του. Ο Μπάντιγκ και ο Βάγκνερ έσειραν τον άτυχο νέο από το κρεβάτι του και αφού τον βασάνισαν στο μπάνιο τον στραγγάλισαν με ένα σχοινί. Στη συνέχεια τον έκοψαν σε κομμάτια και τον τοποθέτησαν στο βαρέλι.
Οι δολοφόνοι δεν έμειναν μόνο στον ετεροθαλή αδελφό του Βλασσάκη, αλλά σκότωσαν και τον 24χρονο αδελφό εξ αγχιστείας David Johnson, με τον Βλασσάκη να τον παρασέρνει στο μέρος που θα γινόταν ο τάφος του. Ο Μπάντιγκ μισούσε τον νεαρό, αποκαλώντας τον ομοφυλόφιλο.
Η αιμοσταγής σπείρα δεν έμεινε μόνο στις δολοφονίες των συγγενών του Βλασσάκη. Στις σαδιστικές τους ορέξεις μπήκε επίσης η 37χρονη Ελίζαμπεθ, γυναίκα του Χέιντον καθώς και ο 17χρονος γιος της κουνιάδας του Χέιντον Frederick Brooks. Το ανήλικο αγόρι υπέστη φρικτά βασανιστήρια στα χέρια τους, όπως ηλεκτροσόκ στα γεννητικά του όργανα, καψίματα με τσιγάρο στο πρόσωπο και στο τέλος τον άφησαν να πνιγεί με το φίμωτρό του. Ο νεαρός είχε ψυχολογικά προβλήματα.
Στη λίστα με τα πτώματα στα βαρέλια -πολλά εκ των οποίων δεν είχαν καν σάρκα- περιλαμβάνονται ο 19χρονος Michael Gardiner, που του άρεσε να ντύνεται με γυναικεία ρούχα, ο παλιός συνεργάτης του Βάγκνερ, ο 42χρονος Barry Lane, ο εθισμένος στα ναρκωτικά Gavin Porter καθώς και ο συνταξιούχος Gary O’Dwyer.
Τα πτώματα στα βαρέλια όμως δεν ήταν τα μοναδικά των serial killers. Λίγες μέρες μετά τα φρικτά ευρήματα η Αστυνομία εντόπισε επίσης δύο τεμαχισμένα πτώματα στην αυλή του σπιτιού του Μπράντιγκ (τον 26χρονο Ray Davies και την 47χρονη Suzanne Allen) ενώ ο 17χρονος σχιζοφρενής Thomas Trevilyan εντοπίστηκε κρεμασμένος από ένα δέντρο.
Η δίκη των δολοφόνων κράτησε ένα χρόνο και θεωρήθηκε η μεγαλύτερη δίκη στην ιστορία της Νότιας Αυστραλίας.
Ο Μπάντιγκ καταδικάστηκε σε 11 φορές ισόβια χωρίς δυνατότητα αναστολής για 11 φόνους και θεωρήθηκε ο εγκέφαλος των μακάβριων δολοφονιών.
Ο Βάγκνερ καταδικάστηκε σε 10 φορές ισόβια για 10 φόνους, εκ των οποίων ομολόγησε τους τρεις. Ενώπιον του δικαστηρίου είχε πει χαρακτηριστικά: «Οι παιδόφιλοι έκαναν φρικτά πράγματα στα παιδιά και οι Αρχές δεν έκαναν τίποτα γι’ αυτό. Αποφάσισα να δράσω και έδρασα. Ευχαροστώ».
Ο Ελληνοαυστραλός Βλασσάκης δήλωσε ένοχος σε τέσσερις φόνους και καταδικάστηκε σε τέσσερις φορές ισόβια χωρίς αναστολή για 26 χρόνια.
Ο Χέιντον καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλάκισης χωρίς αναστολή για 8 χρόνια, για συνέργεια σε δύο φόνους και ομολόγησε μόνο για δύο.
Η υπόθεση των φόνων του Snowtown μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη στο ομώνυμο φιλμ το Μάιο του 2011, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Justin Kurzel.
