Πώς θα ένιωθε μια γυναίκα στη Δύση αν έχανε τον αγαπημένο της σύζυγο και αναγκαζόταν να ζήσει στην περιθωριοποίηση, τόσο στον οικογενειακό της κύκλο όσο και στον ευρύτερο κοινωνικό; Αυτό που στη Δύση είναι ανήκουστο στην Ινδία είναι δεδομένο. Οι χήρες, που ανέρχονται σε ολόκληρη τη χώρα σε 34 εκατομμύρια, μπορεί σωματικά να είναι ζωντανές, αλλά κοινωνικά έχουν πεθάνει, καθώς αποδείχτηκαν ανίκανες να διατηρήσουν ζωντανή την ψυχή του άλλου τους μισού. Ακόμα και ο τρόπος με τον οποίο απευθύνεται ο κόσμος στις χήρες είναι υποτιμητικός. Τα ονόματα συχνά παραλείπονται και αντικαθίστανται από τις αντωνυμίες «αυτή» ή ακόμα χειρότερα «αυτό», αφαιρώντας από τις γυναίκες κάθε μορφή ταυτότητας και προσδιορισμού. Ξεκάθαρα το πρόβλημα δεν είναι γλωσσολογικό. Είναι πρόβλημα ηθικό καθώς χαρακτηρισμοί όπως «γυναίκα-αράχνη» γίνονται το βαρύ φορτίο που πρέπει να κουβαλάνε οι χήρες, ένα φορτίο που οδηγούσε στην κατάθλιψη και στο συναισθηματικό και κοινωνικό αποκλεισμό. Μάλιστα στο Punjab τις αποκαλούν πόρνες και συνήθως φροντίζουν να τις παντρεύουν με τον αδερφό του άντρα της ώστε να έχουν ένα σημείο αναφοράς, να ανήκουν κάπου.
(Οι φωτογραφίες είναι από το πρότζεκ του φωτογράφου Πασκάλ Μανάρτ) Δείτε όλα τα θέματα του Weekend