Ποιο είναι πράγματι το δίδυμο που στραγγάλισε την Ελλάδα και δίχασε την Ευρώπη

Τη Δευτέρα το πρωί ο Βέλγος πρωθυπουργός έγραψε πρώτος στον λογαριασμό του στο Twitter μόνο μία λέξη, «Συμφωνία», σηματοδοτώντας το τέλος της πιο σκληρής, αδυσώπητης και μεγαλύτερης σε διάρκεια Συνόδου Κορυφής των ηγετών της Ευρωζώνης που έχει μέχρι σήμερα δει η ευρωπαϊκή ιστορία. Πριν ο ήλιος ανατείλει στον βαρύ ουρανό των Βρυξελλών, στις ολονύχτιες διαπραγματεύσεις, ο Έλληνας πρωθυπουργός βρέθηκε αντιμέτωπος με το πιο σκληρό μέτωπο της συντηρητικής Ευρώπης. Τα διεθνή μέσα έγραψαν για εκβιασμούς, για σφυροκόπημα, για σταύρωση, για εικονικό πνιγμό του Αλέξη Τσίπρα ενώ το γερμανικό (!) περιοδικό Spiegel έκανε λόγο για «λίστα φρικαλεοτήτων» περιγράφοντας όσα απαιτήθηκαν από την Ελλάδα για να δώσουν τελικά οι Ευρωπαίοι ηγέτες τα χέρια. Κατάκοποι οι αρχηγοί χωρών και κυβερνήσεων της Ευρωζώνης έβγαιναν ένας- ένας από τον χώρο διεξαγωγής της Συνόδου. «Βρεθήκαμε μπροστά σε δύσκολες αποφάσεις, σε σκληρά διλήμματα. Πήραμε την ευθύνη της απόφασης προκειμένου να αποτρέψουμε τις επιδιώξεις ακραίων συντηρητικών κύκλων», δήλωνε στους δημοσιογράφους ο Έλληνας πρωθυπουργός. Τις ημέρες που ακολούθησαν αποκαλύφθηκαν κι άλλα στιγμιότυπα που δείχνουν πόσο στα άκρα έφτασαν οι διαπραγματεύσεις και πόσο ασφυκτικές πιέσεις δέχθηκε ο Αλέξης Τσίπρας, μέχρι που, όπως λέγεται, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλτ Τουσκ κάποια στιγμή προειδοποίησε Μέρκελ και Τσίπρα πως δεν θα βγουν από την αίθουσα μέχρι να τα βρουν! Το κρίσιμο διήμερο που είχε προηγηθεί, στο Eurogroup του Σαββάτου αλλά και το Eurogroup και τη Σύνοδο Κορυφής της Κυριακής, η Ελλάδα «μέτρησε» φίλους και συμμάχους και αντιμετώπισε είτε την επιφυλακτικότητα είτε την αμφισβήτηση είτε και την ευθεία απαξίωση των «εχθρών» της. Οι μεν πρώτοι- χωρίς να μπορεί κανείς να μιλήσει μόνο με ρομαντικούς όρους για τις προθέσεις τους και τα κίνητρά τους- δεν σταμάτησαν να ταυτίζουν το μέλλον της Ελλάδας με αυτό της Ευρώπης, να παραλληλίζουν την επόμενη ημέρα της χώρας μας με το αύριο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και του ενιαίου νομίσματος. Και δεν σταμάτησαν επίσης να προσπαθούν να «μπαλώνουν» τα πλήγματα που επέφεραν στην ελληνική αξιοπρέπεια αλλά και την ευρωπαϊκή υπευθυνότητα και αλληλεγγύη οι δεύτεροι, που δεν ήταν άλλοι από τους συνήθεις υπόπτους, δηλαδή ουσιαστικά την εξής μία: τη Γερμανία. Οι «σκληροί» της Ευρώπης για ακόμα μια φορά δεν ήταν άλλοι από την Άνγκελα Μέρκελ και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που αδιαλείπτως χαμήλωναν τον πήχη των προσδοκιών για το αποτέλεσμα των συνεδριάσεων των υπουργών Οικονομικών και των ηγετών της ευρωζώνης, προσγείωναν τις όποιες ελπίδες για λύση και περιέγραφαν ζοφερά και χωρίς ορατή διέξοδο την κατάσταση μεταξύ των δύο πλευρών. «Χάνοντας» ακόμα και τις χώρες- δορυφόρους τους, που βρέθηκαν στο μέτωπο των επικριτών της Ελλάδας, η Γερμανία παρέμεινε πυλώνας άρνησης και απαισιοδοξίας για την έκβαση των συνομιλιών, προκαλώντας την αντίδραση ακόμα και γερμανικών μέσων, όπως η Die Welt που έγραψε πως έτσι όπως το πάει το Βερολίνο, «η πλευρά του τραπεζιού που κάθεται η καγκελάριος μπορεί να μείνει άδεια». Την ώρα που η πλειονότητα των Ευρωπαίων ηγετών- με τους Γάλλους πρώτους- αποκήρυσσαν το Grexit έστω και με όρους, την ώρα που ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς προειδοποιούσε πως «είτε θα προχωρήσουμε από κοινού με την ΕΕ και την ευρωζώνη ή κάτι θα διαλυθεί», την ώρα που ακόμα και ο Γερμανός πρόεδρος Γκάουκ τόνιζε πως δεν μπορεί να φανταστεί μια ευρωζώνη χωρίς την Ελλάδα, το δίδυμο των σκληρών εμφανιζόταν να καλοδέχεται ένα τέτοιο ενδεχόμενο – ή και να το επιδιώκει. Καταγράφεται άλλωστε στην ευρωπαϊκή ιστορία η γερμανική πρόταση περί πενταετούς Grexit που «πέρασε» και στο προσχέδιο του κειμένου συμπερασμάτων του Eurogroup, όπως το μετέφερε στους Ευρωπαίους ηγέτες ο επικεφαλής του Γερούν Ντάισελμπλουμ.

Η πρόταση για Grexit χρονολογείται… από το 2012

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Γερμανός «τσάρος» της οικονομίας αποκάλυπτε πως θα ήταν θετικός στο να βρεθεί η Ελλάδα εκτός ενιαίου νομίσματος. Αυτή τη φορά βέβαια το έκανε πιο ανοιχτά από ποτέ αλλά πίσω από κλειστές πόρτες ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είχε κι άλλες φορές κινήσει τα νήματα με κατεύθυνση την αποχώρηση της Αθήνας από την ευρωζώνη. Όπως είχε αποκαλύψει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τον Σεπτέμβριο του 2012 του είχε παρουσιάσει πρόταση εξόδου από το ευρώ με αντάλλαγμα τη χρηματοδοτική στήριξη από τους εταίρους. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή» ο τότε υπουργός Οικονομικών περιγράφει τη συνάντησή του με τον Γερμανό ομόλογό του την παραμονή του άτυπου ECOFIN της πολωνικής προεδρίας, στο άδεια υπόγειο μπαρ, κι ενώ στο ισόγειο γινόταν η δεξίωση της πολωνικής προεδρίας. Τον Σόιμπλε συνόδευε μόνο ο κ. Άσμουσεν και τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών μόνο ο κ. Ζανιάς. Εξετάστηκε το σενάριο μια «φιλικής» εξόδου από το ευρώ με χρηματοδοτική στήριξη των εταίρων και με την εφαρμογή δέσμης χρηματοπιστωτικών περιορισμών έως ότου ολοκληρωθεί η νομισματική αλλαγή. Όπως τονίζει η απάντησή του ήταν πως αυτό για την Ελλάδα είναι αδιανόητο και επικίνδυνο. «Η συζήτηση ήταν μακρά και δύσκολη αλλά ο κ. Σόιμπλε αντιλήφθηκε τα επιχειρήματα μας», σημειώνει ο κ. Βενιζέλος.

Ποιο είναι το σκληρό δίδυμο της Γερμανίας

Την πιο σκληρή δήλωση από όλους τους ηγέτες έκανε προσερχόμενη στη Σύνοδο Κορυφής η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, διακηρύσσοντας πως αυτό που έχει χαθεί με την Ελλάδα είναι πιο σημαντικό από ένα νόμισμα και είναι η εμπιστοσύνη. Μίλησε για πολύ δύσκολη κατάσταση, προέβλεψε πολύ δύσκολες διαπραγματεύσεις και απέρριψε το ενδεχόμενο να υπάρξει συμφωνία με κάθε κόστος. Πολλοί συνδέουν την αδιάλλακτη και δύσκαμπτη στάση της ηγέτιδας της Γερμανίας, που από άγνωστη κόρη ενός πάστορα και μιας καθηγήτριας Αγγλικών και Λατινικών έφτασε να γίνει «Σιδηρά καγκελάριος» και κυρίαρχη πολιτική προσωπικότητα της Ευρώπης, με το παρελθόν της στην Ανατολική Γερμανία αλλά και την πορεία της μέσα στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα.

Τα παιδικά χρόνια της Άνγκελα Μέρκελ στην Ανατολική Γερμανία

Η Άνγκελα Δωροθέα Κάσνερ, η πρώτη γυναίκα καγκελάριος της Γερμανίας, γεννιέται στις 17 Ιουλίου 1954 στο Αμβούργο. Πατέρας της είναι ο πάστορας Horst Kasner και μητέρα της η δασκάλα Herlind Jentzsch. Τα παιδικά της χρόνια τα περνά στην ύπαιθρο της Λαϊκής Δημοκρατίας της (Ανατολικής) Γερμανίας. Η δυνατότητα της οικογένειας να μετακινείται ελεύθερα μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας στα χρόνια του υπαρκτού σοσιαλισμού, καθώς και το γεγονός ότι διέθετε δύο αυτοκίνητα, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο πατέρας πρέπει να είχε καλές σχέσεις με το κομμουνιστικό καθεστώς, καθώς τέτοια ελευθερία και μηνιαίες απολαβές θα ήταν αδιανόητα για έναν χριστιανό πάστορα στα χρόνια του Παραπετάσματος. Η νεαρή Άνγκελα γίνεται μέλος της σοσιαλιστικής νεολαίας Free German Youth (FDJ), όπως έκαναν και τα περισσότερα παιδιά της Ανατολικής Γερμανίας. Παρέμεινε μέλος της νεολαίας και στα φοιτητικά της χρόνια και λέγεται πως η παθιασμένη δράση της την ανέβασε στα υψηλότερα κλιμάκια της τοπικής οργάνωσης. Η ίδια το αρνείται αν και παραδέχεται πως ήταν «αξιωματούχος» της FDJ σε πιο «ταπεινή» θέση από αυτή που της αποδίδεται. Ως φοιτήτρια η Μέρκελ έχει πολύ καλές επιδόσεις στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας και μια λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα φαίνεται να ανοίγεται μπροστά της. Κάνει διδακτορικό στην κβαντική χημεία και εργάζεται για μικρό χρονικό διάστημα ως ερευνήτρια.

Πολιτική πορεία

Πριν την κερδίσει ο ακαδημαϊκός βίος, πολιτικά γεγονότα αλλάζουν την κατεύθυνση της νεαρής Άνγκελα. Οι εξελίξεις στη Γερμανία και η πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989 την έσπρωξαν προς την πιο ενεργή απασχόληση με την πολιτική. Λίγο μετά την πτώση του Τείχους προσχωρεί στη Δημοκρατική Επαγρύπνηση, το δημοκρατικό πολιτικό κόμμα της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας και μετά τον Φεβρουάριο του 1990 ορίζεται κυβερνητική εκπρόσωπος στην κυβέρνηση του Λόταρ ντε Μεζιέρ, του τελευταίου πρωθυπουργού της Ανατολικής Γερμανίας. Με την επανένωση της Γερμανίας εκλέγεται με το CDU του καγκελαρίου Χέλμουτ Κολ και γίνεται ομοσπονδιακή υπουργός γυναικείων υποθέσεων και νεολαίας. Τον Ιανουάριο του 1991 ορκίζεται ως η μικρότερη υπουργός στην ιστορία της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας.  

Το «κορίτσι του Κολ»

Με το παρελθόν της στην Ανατολική Γερμανία η Άνγκελα Μέρκελ διαφέρει από τους βουλευτές του CDU. Ενώ εκείνοι είχαν στήριγμα τις κλίκες που είχαν δημιουργήσει στα χρόνια τους στη Χριστιανοδημοκρατική Νεολαία (Junge Union), η Μέρκελ είχε στήριγμα το ίδιο τον Κολ, χωρίς να έχει καμία ιδιαίτερη θέση στην ιεραρχία του κόμματος. Είναι χαρακτηριστικό πως οι εφημερίδες εκείνης της εποχής την αποκαλούσαν «το κορίτσι του Κολ». Το 1991 υπέβαλε υποψηφιότητα για την προεδρία της κρατιδιακής κομματικής οργάνωσης του Βρανδεμβούργου του CDU, όπου όμως δεν ψηφίστηκε. Ύστερα από καραμπόλες σκανδάλων που εξανάγκασαν σε αποχώρηση ανώτερούς της, η Μέρκελ ανέλαβε τον Μάιο του 1993, με την υποστήριξη του Κολ, την προεδρία του κρατιδιακού CDU Μεκλεμβούργου-Προπομερανίας. Το 1994 έγινε υπουργός Περιβάλλοντος και διαχειρίστηκε την πρώτη μεταφορά φορτίου πυρηνικών αποβλήτων σε αποθήκες της πόλης Γκορλέμπεν, ένα χρόνο αργότερα. Για να γίνει η μεταφορά επιστρατεύτηκαν περισσότεροι από 7000 αστυνομικοί καθώς ήταν αντίθετοι τόσο η πλειονότητα του γερμανικού πληθυσμού όσο και το κρατίδιο της Κάτω Σαξωνίας. Η επιχείρηση αυτή της «χάρισε» τον χαρακτηρισμό του βοηθού της πυρηνικής βιομηχανίας και η ίδια χαρακτήρισε αργότερα σε συνέντευξή της ως μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της την επιβολή του μονοπωλίου δύναμης του κράτους στην τότε κατάσταση.

Η κρίση στο CDU και πώς η Μέρκελ βγήκε κερδισμένη

Με την ήττα του CDU στις εκλογές του 1998 και το χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα στην ιστορία του το κόμμα έπεσε σε βαθιά κρίση. Το 1999 η αποκάλυψη του σκανδάλου των «μαύρων ταμείων» του CDU (αποκαλύφθηκε σύστημα παράνομης χρηματοδότησης της κομματικής οργάνωσης μέσω λογαριασμών στην Ελβετία) αποτέλεσε σημαντικό σταθμό στην πολιτική καριέρα της Άνγκελα Μέρκελ. Ενώ ο Κολ αρνείτο να αποκαλύψει στοιχεία για την υπόθεση, η Μέρκελ με άρθρο της στην εφημερίδα FAZ τον Δεκέμβριο του 1999 ζήτησε την ανεξαρτητοποίηση του κόμματος από τον πολιτικό ευεργέτη της. Έκπληκτη η γερμανική κοινή γνώμη παρακολούθησε την αποστασιοποίηση του «κοριτσιού του Κολ» από τον ίδιο, για την οποία θα πει αργότερα: «Εμείς οι Ανατολικογερμανοί μάθαμε να συμβιβαζόμαστε με τους εξουσιαστές, δίχως όμως να δημιουργούμε απόλυτες δεσμεύσεις».

Ο Σόιμπλε που μάχεται για το καλό της Ευρώπης τα είχε πάρει από την πολεμική βιομηχανία

Τον Ιανουάριο του 2000 ο Κολ παραιτήθηκε από το αξίωμα του επίτιμου προέδρου του κόμματος ενώ αργότερα παραιτήθηκε και ο διάδοχός του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος παραδέχθηκε πως είχε και ο ίδιος δεχθεί «δωρεά» για το κόμμα από εκπρόσωπο της πολεμικής βιομηχανίας.

Η πορεία της Μέρκελ προς την καγκελαρία

Τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου η Μέρκελ εξελέγη ομοσπονδιακή πρόεδρος του CDU και το 2002 ανέλαβε την ηγεσία της κοινοβουλευτικής ομάδας της αντιπολίτευσης- με τον Γκέρχαρντ Σρέντερ στην καγκελαρία. Τον Οκτώβριο του 2005 σχηματίστηκε, έπειτα από δύσκολες διαπραγματεύσεις, ο μεγάλος συνασπισμός των κομμάτων CDU, CSU και SPD και η Μέρκελ αντικατέστησε τον Γκέρχαρντ Σρέντερ στα ηνία της κυβέρνησης. Ανανέωσε το 2009 και το 2013 τη θητεία της στην καγκελαρία, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα.

Προσωπική ζωή

Στα φοιτητικά της χρόνια, το 1977, η 23χρονη Άνγκελα παντρεύτηκε τον επίσης φοιτητή Ulrich Merkel με τον οποίο χώρισε πέντε χρόνια αργότερα. Το 1998 παντρεύτηκε τον Γιόαχιμ Σάουερ. Η ίδια δεν έκανε παιδιά αλλά ο δεύτερος σύζυγός της έχει δύο γιους από προηγούμενο γάμο.

Οι κινήσεις Σόιμπλε στην κρίσιμη για την Ελλάδα Σύνοδο Κορυφής

Επιστρέφουμε στο 2015 και στις Βρυξέλλες όπου δίνεται η μητέρα των μαχών για την Ελλάδα. Το Σάββατο 11 Ιουλίου σκάει από τη βελγική πρωτεύουσα, όπου συνεδριάζουν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης, είδηση- βόμβα, όταν διαρρέει γερμανικό έγγραφο με πρόταση για πενταετές Grexit. Ο Γερμανός υπουργός Βόλφγκανγκ Σόιμπλε φέρεται να προτείνει πενταετή έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη ή τριετές πακέτο έναντι ενεχύρου κρατικής περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ με την πρότασή του να είναι γνωστή και στη Γερμανίδα καγκελάριο. Λίγες ώρες μετά την επίτευξη συμφωνίας άλλη μία αποκάλυψη έχει στο επίκεντρό της τον άκαμπτο Γερμανό υπουργό. Στο τακτικό Eurogroup που συγκλήθηκε λίγες ώρες αργότερα ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πρότεινε τη λύση του παράλληλου νομίσματος ώστε να καλυφθεί η ενδιάμεση χρηματοδότηση 7 δισ. ευρώ για την Ελλάδα. Όπως αναφέρει η εφημερίδα Handelsblatt, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πρότεινε τα debt certificates, ένα είδος IOU, δηλαδή παράλληλου νομίσματος, για να εξυπηρετήσει η Ελλάδα μέρος των εγχώριων υποχρεώσεων- δηλαδή μισθούς και συντάξεις. Μια κατάσταση δηλαδή που τυπικά είναι Grexit. Ο Γερμανός πολιτικός συνέχισε ακάθεκτος να μιλά για Grexit ακόμα και μέρες μετά την επίτευξη της συμφωνίας- που υποτίθεται πως είχε στόχο ακριβώς να εξαλείψει τις πιθανότητες αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ. Μιλώντας με δημοσιογράφους είπε την Τετάρτη πως κάποιοι στη γερμανική κυβέρνηση θα προτιμούσαν το Grexit ενώ την Πέμπτη- κι ενώ τα μέτρα είχαν ήδη ψηφιστεί από την ελληνική βουλή- είπε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη πως ένα προσωρινό Grexit θα ήταν η καλύτερη λύση! Την ώρα λοιπόν που όλη η Ευρώπη αποτιμά την ελληνική κρίση και την επίλυσή της και η Αθήνα βρίσκεται αντιμέτωπη με μέτρα-κόλαφο που κλυδωνίζουν την κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα, ο Γερμανός υπουργός δεν φαίνεται διατεθειμένος να σταματήσει να ασχολείται με την Ελλάδα, με τρόπο πάντα αρνητικό. Ο «μαχητής» Σόιμπλε δεν τα παρατά εύκολα όπως είναι προφανές και από το γεγονός ότι όχι απλά επιβίωσε αλλά και ακολούθησε επιτυχημένη πολιτική καριέρα τόσο μετά την δολοφονική επίθεση σε βάρος του αλλά και μετά την παραδοχή του πως είχε λάβει «δωρεές» από την πολεμική βιομηχανία.

Ποιος είναι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε

Γεννημένος στις 18 Σεπτεμβρίου του 1942 στο Φράιμπουργκ, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σπούδασε οικονομικές και νομικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου όπου το 1971 ανακηρύσσεται διδάκτωρ Νομικής. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, εργάστηκε ως δικηγόρος και αργότερα ως εφοριακός. Το 1969 παντρεύεται την Ίνγκεμποργκ Σόιμπλε, οικονομολόγο στο επάγγελμα, με την οποία απέκτησε τρεις κόρες κι έναν γιο.

Πολιτική πορεία

Ο 19χρονος Βόλφγκανγκ γίνεται μέλος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος το 1961 και εννέα χρόνια αργότερα, το 1972, εκλέγεται στη Μπούντεσταγκ. Το 1984 συμμετέχει για πρώτη φορά στη γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση υπό τον Χέλμουτ Κολ. Πριν βρεθεί στο υπουργείο Οικονομικών, όπου τον «γνωρίσαμε» οι περισσότεροι στην Ελλάδα, είχε διατελέσει υπουργός Ειδικών Υποθέσεων, υπουργός Εξωτερικών και για κάποιο διάστημα αρχηγός της Καγκελαρίας.

Η απόπειρα δολοφονίας

Η ανοδική πολιτική καριέρα του δέχθηκε ένα πολύ σοβαρό πλήγμα στις 12 Οκτωβρίου 1990, όταν έγινε στόχος απόπειρας δολοφονίας. Όντας τότε υπουργός Εσωτερικών βρίσκεται στο Όπενάου σε εκδήλωση του CDU όπου είναι ο κύριος ομιλητής. Εκεί ανοίγει πυρ εναντίον του ο Ντίτερ Κάουφμαν, πυροβολώντας τρεις φορές. Μία σφαίρα τραυμάτισε τον σωματοφύλακά του και οι δύο βρήκαν τον Σόιμπλε. Η μία τον τραυμάτισε στο πρόσωπο και η δεύτερη καρφώθηκε στη σπονδυλική του στήλη. Λίγες ημέρες αργότερα κι αφότου είχε δώσει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή οι γιατροί τού ανακοίνωσαν πως είχε υποστεί ολική παράλυση και πως δεν θα ξαναπερπατούσε ποτέ. Ο Κάουφμαν αποδείχθηκε ψυχοπαθής και διατάχθηκε ο εγκλεισμός του σε ψυχιατρική κλινική. Επιχείρησε να δικαιολογήσει την πράξη του ισχυριζόμενος πως ο Σόιμπλε ήταν σύμβολο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και πως εκείνος ήθελε να προκαλέσει ψυχολογικό αλλά και σωματικό τρόμο με την πράξη του.

Επιστροφή στην πολιτική

Ενδεχομένως κάποιος άλλος να αποσυρόταν ύστερα από μια τόσο επώδυνη εμπειρία. Αλλά όχι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος όχι μόνο δεν τα παράτησε αλλά επανήλθε δριμύτερος στην πολιτική ζωή της Γερμανίας το 1991 και διαδέχθηκε τον Χέλμουτ Κολ στην ηγεσία του CDU. Η πολιτική του καριέρα επρόκειτο να δεχθεί ακόμα ένα πλήγμα το 2000 με το ξέσπασμα του σκανδάλου για τη χρηματοδότηση του κόμματος από έμπορο όπλων. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ομολογεί δημοσίως πως είχε δεχθεί δωρεά από τον επιχειρηματία και έμπορο όπλων Καρλχάιντς Σράιμπερ, κατά παράβαση της γερμανικής νομοθεσίας για τη χρηματοδότηση των κομμάτων, και αναγκάζεται σε παραίτηση, παραδίδοντας την προεδρία στην Άνγκελα Μέρκελ. Ορισμένοι υποστηρίζουν πως στην αποκάλυψη του σκανδάλου η νυν καγκελάριος είχε ρόλο καθώς ήθελε να βγάλει από τη μέση τόσο τον Κολ όσο και τον Σόιμπλε. Το 2009 ο Γερμανός πολιτικός αναλαμβάνει το υπουργείο Οικονομικών όπου και παραμένει μέχρι σήμερα ενισχύοντας διαρκώς την πολιτική του θέση τόσο στη χώρα του όσο και στην Ευρώπη. Όπως γράφει στην προσωπική του ιστοσελίδα, ακόμα και ύστερα από τόσα χρόνια η πολιτική εξακολουθεί να είναι γι’ αυτόν μια συναρπαστική πρόκληση. «Η Γερμανία και η Ευρώπη θα έχουν ένα κοινό καλό μέλλον στον 21ο αιώνα όταν προχωρήσει η ευρωπαϊκή ενοποίηση, όταν σταθούμε όλοι μαζί στην Ευρώπη. Για το λόγο αυτό εργάζομαι με όλη τη δύναμή μου για το καλό των πολιτών της Γερμανίας και της Ευρώπης», σημειώνει… Δείτε όλα τα θέματα του Weekend