Ατμοσφαιρικός φωτισμός, σάλες που μετράνε αιώνες ζωής και μια αίγλη από το παρελθόν που μένει ανέπαφη στο πέρασμα του χρόνου. Επτά από τα πιο ιστορικά εστιατόρια στην Ευρώπη λειτουργούν ως «χρονοκάψουλες» μεταφέροντας τους επισκέπτες τους πολύ πίσω στο χρόνο.
Σημείο αναφοράς για την εκάστοτε πόλη όπου βρίσκονται, αποτελούν μέρος της ιστορίας της αλλά και αξιοθέατα για τους τουρίστες που τις επιλέγουν ως τον επόμενο προορισμό τους.
St. Peter Stiftskulinarium, Σάλτσμπουργκ, Αυστρία
Το St. Peter Stiftskulinarium βρίσκεται στην καρδιά του ιστορικού κέντρου στο δημοφιλές θέρετρο του Σάλτσμπουργκ, σερβίρει αδιάκοπα για περίπου 1.200 χρόνια, ενώ λέγεται ότι στα τραπέζια του έχουν γευματίσει οι Χριστόφορος Κολόμβος και Αμαντέους Μότσαρτ.
Θολοσκέπαστες πέτρινες αίθουσες που ακόμη… μυρίζουν ιστορία, μετατρέπονται στο σκηνικό που μεταφέρει τον πελάτη πίσω στο χρόνο. Από τους πιο αξιοσημείωτους χώρους του εστιατορίου το κελάρι που χρησιμοποιήθηκε ως αποθήκη των μοναστηριακών κρασιών της μονής, στο χώρο της οποίας φιλοξενείται, και σήμερα λειτουργεί ως πριβέ αίθουσα με δυνατότητα φιλοξενίας έως 65 ατόμων.
Zum Franziskaner, Στοκχόλμη, Σουηδία
Παρόλο που το κτήριο στο οποίο στεγάζεται σήμερα το Zum Franziskaner στο ιστορικό κέντρο της Στοκχόλμης χρονολογείται στις αρχές του 20ου αιώνα, το φαγητό και η γενικότερη φιλοσοφία του παραμένουν ίδια, όπως ακριβώς το είχαν καθιερώσει και οι Γερμανοί μοναχοί το 1421 που πρωτολειτούργησε.
Η κουζίνα του τιμά την σουηδική και γερμανική, ενώ διαθέτει μια ενημερωμένη λίστα σε μπύρες, κάποιες από τις οποίες παρασκευάζονται αποκλειστικά για το Zum Franziskaner. Στα συν και οι επιλεγμένες ετικέτες κρασιών.
Sobrino de Botin, Μαδρίτη, Ισπανία
Ο θρυλικός Έρνεστ Χεμινγουέι έχει αναφέρει σε έργο του το εστιατόριο Botin, στη Μαδρίτη, το οποίο λειτουργεί από το 1725 στην ίδια τοποθεσία. Αρχικά ιδρύθηκε από τον γάλλο σεφ Jean Botin και την αυστριακή σύζυγό του, ωστόσο αργότερα πέρασε στα χέρια του ανιψιού τους και μετονομάστηκε σε «Sobrino de Botin» –στα ισπανικά sobrino σημαίνει ανιψιός. Το ψητό αρνί και το θρυλικό χοιρινό του στις καθιερωμένες και διαχρονικές προτάσεις του καταλόγου του.
Tavares, Λισαβόνα, Πορτογαλία
Πολλά περισσότερα από ένα εστιατόριο, το Tavares αποτελεί σύμβολο για την πορτογαλική πρωτεύουσα, τόσο για την γαστρονομική σκηνή της, όσο και την αρχιτεκτονική.
Εδώ ο επισκέπτης πραγματοποιεί ένα μοναδικό ταξίδι γεμάτο μνήμες και συναισθήματα σε έναν χώρο που ξεχωρίζει για την χλιδή και την πολυτέλεια που το χαρακτηρίζουν, μετρώντας σχεδόν τρεις αιώνες ζωής, καθώς λειτουργεί από το 1784. Οι γεύσεις της μοντέρνας πορτογαλικής κουζίνας έχουν την τιμητική τους τόσο στο a la carte μενού, όσο και στα fixed μενού γευσιγνωσίας.
La Tour d’ Argent, Παρίσι, Γαλλία
Το βραβευμένο με αστέρι Michelin La Tour d’ Argent λειτουργεί στην Πόλη του Φωτός από το 1582, και στα τραπέζια του έχουν δειπνήσει από τον βασιλιά Henry IV και τον Franklin D. Roosevelt μέχρι την Marlene Dietrich και τον Charlie Chaplin.
Αναφορές σε αυτό γίνονται και στη λογοτεχνία, όπως το «Μια κινητή γιορτή» του Έρνεστ Χεμινγουέι, ενώ πρόκειται για το εστιατόριο που αποτέλεσε έμπνευση και για το εστιατόριο που παρουσιάστηκε στην ταινία- animation της Pixar το 2007 «Ratatouille». Πιάτο- συνώνυμο του La Tour d’ Argent η πάπια, ενώ άξιο αναφοράς και το κελάρι του εστιατορίου, το οποίο επέζησε από τον βομβαρδισμό του Παρισιού κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Rules, Λονδίνο, Αγγλία
Πρόκειται για το παλιότερο εστιατόριο στο Λονδίνο, το οποίο λειτουργεί αδιάκοπα από το 1798. Το Rules, μετρώντας σχεδόν δύο αιώνες ζωής, έχει αλλάξει μόλις τρεις ιδιοκτησίες στη συνολική «παρουσία» του στην γαστρονομική σκηνή στην πρωτεύουσα της Αγγλίας.
Παραδοσιακά πιάτα της χώρας κυριαρχούν στο μενού του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι «χάσκει» σύγχρονων πινελιών, ενώ «εξειδικεύεται» στις παραδοσιακές πίτες, τα μύδια και τα βρετανικά πάντινγκ. Στα τραπέζια του, μάλιστα, λέγεται ότι έχουν δειπνήσει οι Τράρλι Τσάπλιν, Τσαρλ Ντίκενς και Λόρενς Ολίβιε.
Zur Letzten Instanz, Βερολίνο, Γερμανία
Σε κοντινή απόσταση από το ιστορικό Τείχος του Βερολίνου, το Zur Letzten Instanz ιδρύθηκε το 1621, ενώ την σημερινή του ονομασία την έλαβε μόλις το 1924. Παρόλο που το κτήριο είναι ένα από τα παλαιότερα της γερμανικής πρωτεύουσας, το 1963 (λόγω των καταστροφών που υπέστη κατά την διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου), πραγματοποιήθηκε ανακαίνιση, διατηρώντας την εξωτερική του εικόνα ίδια με το «πρωτότυπο» κτήριο.
Ανάμεσα στους διάσημους επισκέπτες οι Ναπολέων Βοναπάρτης, Μπετόβεν, αλλά και η πιο σύγχρονη Άνγκελα Μέρκελ.