Η ορεινή κωμόπολη του νομού Βοιωτίας δεν κατέκτησε τυχαία τον χαρακτηρισμό «Μύκονος του χειμώνα», αφού στις χρυσές εποχές της η κοσμοσυρροή του Σαββατοκύριακου ήταν εντυπωσιακή και η ίδια ήταν προορισμός τόσο αυτονόητος τον χειμώνα, όσο το νησί των ανέμων το καλοκαίρι.
Χτισμένη στα 950 μέτρα, στις πλαγιές του Παρνασσού, θεωρούνταν κάποτε σχεδόν «προάστιο» της Αθήνας καθώς ήταν πάρα πολύς ο κόσμος που θεωρούσε αμελητέα τα περίπου 150 χιλιόμετρα που χωρίζουν την πρωτεύουσα από την «αρχόντισσα» Αράχωβα, τους θαμώνες της και το χιονοδρομικό της κέντρο. Η αλήθεια είναι όμως πως είναι πολλά περισσότερα.
Η ομορφιά της ωστόσο είναι διαχρονική και γοητεύει πάντα, ειδικά εκείνους που δεν θαμπώθηκαν από τη ρηχή προβολή της αλλά καθηλώθηκαν από τη φιλοξενία των κατοίκων και την ομορφιά του τοπίου. Με τον ποταμό Πλείστο να ρέει στο βάθος της χαράδρας, η Αράχωβα στέκει στο πέρασμα που συνέδεε, από την αρχαιότητα, τους Δελφούς- από τους οποίους απέχει περίπου 12 χιλιόμετρα- και την πεδιάδα της Άμφισσας με τη Βοιωτία.
Η βόλτα στην Αράχωβα είναι αδύνατο να μην περάσει από την πλακόστρωτη κεντρική πλατεία της ενώ από τον κεντρικό δρόμο ξεκινούν τα σκαλιά για τον Άη Γιώργη. Φυσικά θα φωτογραφηθείτε στο σήμα κατατεθέν της Αράχωβας, το ρολόι, που χρονολογείται από τις αρχές του 18ου αιώνα. Δίπλα στον βράχο του ρολογιού είναι ο Ιερός Ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου και το παλιό Δημοτικό Σχολείο, που σήμερα λειτουργεί ως Λαογραφικό Μουσείο Αράχωβας.
Πόλο έλξης για τους επισκέπτες αποτελεί το Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 25 χιλιομέτρων.
