«Τα ελληνικά νησιά δεν είναι όλα ίδια. Πέρα από τα σπίτια όπου έμενα στη διάρκεια της ζωής μου, δεν έχω μείνει ποτέ σε κάποιο μέρος για περισσότερο από τρεις ή τέσσερις εβδομάδες. Εκτός από τη Σκόπελο, ένα όχι και τόσο γνωστό νησί στις Βόρειες Σποράδες. Θεωρώ τον εαυτό μου σχεδόν κάτοικό της. Βοηθά και το γεγονός ότι η αδερφή μου έχει σπίτι εδώ. Ερχόμαστε συχνά».
Με τα παραπάνω λόγια ξεκινά ο δημοσιογράφος Stephen Bayley της Τelegraph την αφήγησή του για τη Σκόπελο, «το ελληνικό νησί που ξέχασε ο τουρισμός», όπως αναφέρεται στον τίτλο του άρθρου.
Ο ίδιος συνεχίζει την περιγραφή του: «Επειδή δεν έχει αεροδρόμιο, η τοποθεσία της φιλτράρει τους περισσότερο επιπόλαιους τουρίστες, που συνωστίζονται στη γειτονική Σκιάθο. Αν και, η Σκόπελος, λένε, δεν είναι και ένα νησί τόσο παρθένο, όσο ήταν αρχικά.
Μαγειρεύοντας το βράδυ με θέα το μπλε του Αιγαίου και τον Όλυμπο σε μακρινή απόσταση, στη Σκόπελο καταλαβαίνεις την ώρα της ημέρας από τους χαρακτηριστικούς ήχους των πλοίων που έρχονται και φεύγουν. Κάτι τέτοιες στιγμές, χαζεύοντας τη θάλασσα είναι αδύνατο να μη σκεφτείς την επιστροφή του Θησέα με το μαύρο πανί στο κατάρτι του. Οι μύθοι, όταν είσαι σε αυτό το νησί, σου μοιάζουν αληθινοί. Ακόμη και αν είσαι στην κουζίνα και μαγειρεύεις μουσακά».
«Όταν πρωτοεπισκέφτηκα τη Σκόπελο πριν από 20 χρόνια, υπήρχε μόνο ένας κεντρικός δρόμος. Τώρα τα μουλάρια έχουν αντικατασταθεί από αυτοκίνητα. Τα σκάφη είναι πιο συνηθισμένα, όμως, από τα αυτοκίνητα.
Αλλά για να είμαστε ρεαλιστές, το λιμάνι μοιάζει περισσότερο με κάμπινγκ ταξιδιωτών παρά με λιμάνι γεμάτο superyacht. Τα σκάφη αναψυχής στην Σκόπελο μοιάζουν με τροχόσπιτα με απλωμένες πετσέτες να στεγνώνουν επάνω τους.
Μην πας στη Σκόπελο αν ο ελληνικός τρόπος ζωής σε ενοχλεί. Μια σιδερένια βέργα εξέχει από το τσιμέντο, τα καλώδια είναι μπερδεμένα, τα ζουζούνια ατελείωτα, τα φυτά παραμελημένα. Κάτω από μια βουκαμβίλια μπορεί οι νησιώτες να μην παρατηρούν τα σκουπίδια που έχουν μαζευτεί. Εάν ένας τροχός σπάσει, το αυτοκίνητο το παρατάνε. Αν ένα ψυγείο χαλάσει το βγάζουν έξω και το αφήνουν εκεί. Οι Σκοπελίτες δεν κάνουν ανακύκλωση. Ο μοντέρνος τρόπος ζωής αποδεικνύεται εδώ μόνο σε ό,τι αφορά στα μηχανήματα, αφού οι άνθρωποι εδώ ακολουθούν τους δικούς τους, ήπιους ρυθμούς, οι οποίοι θα άρεσαν σίγουρα στον Όμηρο».
