Άγνωστο για τους πολλούς, μάλλον. Γνώριμο για όσους εξερευνούν κι ανακαλύπτουν τα φυσικά σμιλεμένα γλυπτά που χάρισε στο Αιγαίο η ηφαιστειογενής δραστηριότητα.
Σε αυτά τα δημιουργήματα ανήκει και η Πολύαιγος, το συναρπαστικό νησί, σαν Μετέωρα μέσα στο νερό, κοντά στην Κίμωλο και τη Μήλο. Λέγεται πως είναι ακατοίκητο, αλλά υπάρχουν κι αναφορές για ένα ζευγάρι κτηνοτρόφων που ίσως ζουν εκεί. Η κτηνοτροφία πάντως είναι στενά συνδεδεμένη με το νησί, αφού χρησιμοποιείται ως βοσκότοπος και έτσι απέκτησε και το όνομά της, από το «πολλές αίγες».
Βράχια εναλλάσσονται με- ακόμα πιο επιβλητικά- βράχια, σμιλεμένα ηφαιστειακά πετρώματα με το πιο δημιουργικό κι ευφάνταστο χέρι, αυτό της φύσης. Παρένθεση πιο ήπιων γραμμών οι δύο παραλίες του νησιού, της Παναγιάς και του Φάρου.
Στο ακρωτήρι Μάσκουλα υπάρχει από τα τέλη του 19ου αιώνα φάρος, ενώ στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού υπάρχουν ερείπια της Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου, του 1622. Στο ανατολικό μέρος του νησιού βρίσκεται το Μανωλονήσι ή «του Μανώλη το νησί» και στο νότιο οι νησίδες Καλόγεροι. Στα δύο λατομεία του νησιού γινόταν εξόρυξη τραχείτη, για τις μυλόπετρες.
Το νησί προστατεύεται στο δίκτυο Natura 2000, ως σημαντικός βιότοπος, καθώς στην Πολύαιγο γεννά η μεσογειακή φώκια Μονάχους Μονάχους.
