Όταν ο σύζυγος της Άννα Μπέρθα Ρέντγκεν κλείστηκε για εφτά βδομάδες στο εργαστήριό του στα τέλη του 1895, εκείνη τον υποστήριξε όσο ποτέ. Του πήγαινε ανελλιπώς τα γεύματά του για να τρέφεται και έβαζε και το χεράκι της στη δουλειά του. Μόνο που το έκανε… κυριολεκτικά!
Ήταν το δικό της αριστερό χέρι που απαθανατίστηκε στην πλέον κλασική ακτινογραφία του Βίλχελμ Κόνραντ Ρέντγκεν, αυτή που του εξασφάλισε το Νόμπελ Φυσικής το 1901.
Για τους αμύητους, όλο τον κόσμο λίγο-πολύ, ήταν βέβαια μια απόκοσμη εικόνα που δεν έμοιαζε σε τίποτα με όσα ήξεραν από φιλμ και αναπαραστάσεις! Ήταν η πρώτη ραδιογραφία, μια φωτογραφία που είχε εκτεθεί δηλαδή σε ακτίνες Χ και όχι σε ηλιακό φως, και παρουσίαζε ένα σκελετωμένο χέρι με ένα μεγάλο σκούρο γαμήλιο δαχτυλίδι.
Και ήταν αυτή φυσικά που θα έκανε αστέρι της επιστήμης τον σύζυγό της, αναγκάζοντάς τους όλους να θέλουν να ασχοληθούν με τις αόρατες ακτίνες που έφερναν στο φως τις εσωτερικές διεργασίες του ανθρώπινου σώματος.
Για να συμβεί όμως αυτό, η Άννα κράτησε το χέρι της πάνω στη φωτογραφική πλάκα για 15 λεπτά της ώρας, με τον Βίλχελμ να ρίχνει πάνω του τις μαγικές του ακτίνες. Και σύμφωνα με τον θρύλο, όταν η σύζυγος αντίκρισε την εικόνα αναφώνησε «είδα τον θάνατό μου» και δεν ξαναπάτησε ποτέ το πόδι της στο εργαστήριο του καλού της!
Η Άννα δεν ήταν δεκτική στο να βλέπει τα κόκαλά της, ο Βίλχελμ ήξερε ωστόσο πολλούς που θα ήθελαν να αντικρίσουν κάτι τέτοιο. Απέστειλε αμέσως την εργασία του και μερικές εικόνες στους μεγαλύτερους επιστήμονες του καιρού του και σύντομα πειραματίζονταν όλοι με τις ακτίνες ρέντγκεν, όπως τις έλεγαν τότε, βγάζοντας ακτινογραφίες ποδιών, χεριών, ενώσεων, αρθρώσεων, βατράχων κ.λπ.
Και κατατρόμαζαν το κοινό με τις εικόνες τους, μέχρι να γίνουν ανάρπαστες και να κυκλοφορήσουν εκείνα τα μηχανήματα για οικιακή χρήση. Ώστε να μπορούν όλοι να παίζουν με τις ακτίνες Χ, ώσπου να φανεί τουλάχιστον πως ήταν μεν αόρατες, αλλά όχι και ακίνδυνες…
