Στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες, πέρα από τα κλασσικά αθλήματα όπως η πάλη και το τρέξιμο, γίνονταν και ορισμένα ασυνήθιστα αγωνίσματα, τα οποία χαρακτηρίζονται ως τέτοια είτε επειδή δεν διεξάγονταν τακτικά είτε επειδή γίνονταν μόνο κατά τα αρχαία χρόνια.
Αρχικά, ξεχωρίζει η οπλιτοδρομία, δηλαδή το τρέξιμο με πλήρη πολεμική εξάρτηση, εικόνα αντίθετη με την παράδοση της διοργάνωσης, όπου οι αθλητές συμμετείχαν γυμνοί. Η ιστοσελίδα The Collector έγραψε ότι το άθλημα καθιερώθηκε μετά την 65η Ολυμπιάδα και ήταν το τελευταίο δρομικό αγώνισμα.
Οι αθλητές φορούσαν την πλήρη εξάρτηση ενός πεζικάριου, δηλαδή χάλκινο κράνος, πανοπλία και περικνημίδες, ενώ κουβαλούσαν μια μεγάλη στρογγυλή ασπίδα, τρέχοντας δύο φορές στο στάδιο. Το συγκεκριμένο άθλημα τροποποιήθηκε το 450 π.Χ. και αφαιρέθηκε ο ρουχισμός, με τους αθλητές γυμνούς να κρατάνε την ασπίδα.
Έπειτα, ένα ασυνήθιστο άθλημα ήταν η ευανδρία, δηλαδή ένας ανδρικός διαγωνισμός ομορφιάς. Ξεκίνησε και καθιερώθηκε στα Παναθήναια στην Αθήνα, ενώ λόγω δημοφιλίας προστέθηκε στους Αγώνες, χωρίς να είναι σίγουρο αν πραγματοποιούνταν σε κάθε Ολυμπιάδα.
Οι διαγωνιζόμενοι έπρεπε να επιδείξουν τη φυσική τους ομορφιά και να αποδείξουν τη δύναμή τους, με τα ονόματα των νικητών να αναγράφονται δίπλα στων αθλητών, χωρίς κάποιο διαχωρισμό. Λόγω έλλειψης ιστορικών πηγών, δεν είναι γνωστά τα κριτήρια, αλλά κάποιοι ιστορικοί θεωρούν πως μπορεί να προσομοίαζαν σε έναν σύγχρονο διαγωνισμό bodybuilding.
Άλμα εις μήκος με μουσική και ακροβατικά σε άρματα
Το άλμα εις μήκος είναι ένα από τα πιο αρχαία αγωνίσματα και στους αρχαίους Ολυμπιακούς διεξαγόταν με συνοδεία μουσικής σε αρκετές Ολυμπιάδες. Σύμφωνα με το σκεπτικό της εποχής, οι κινήσεις του σώματος έπρεπε να έχουν ρυθμό και αυτό μπορούσε να επιτευχθεί με τη μουσική.
Έτσι, τη στιγμή που οι αθλητές εκτελούσαν τα άλματά τους, δίπλα τους έπαιζαν μουσικοί, για να έχουν ρυθμό οι συμμετέχοντες και παράλληλα έναν τρόπο, για να μετρούν τον χρόνο.
Επίσης, στις αρματοδρομίες περιλαμβανόταν μερικές φορές το άθλημα της απόβασης ή ανάβασης, όπου συμμετείχαν δύο αθλητές με ένα άρμα.
Στόχος ήταν ο ένας να οδηγεί το άρμα και ο δεύτερος με ακροβατικές κινήσεις να κατεβαίνει από αυτό, να τρέχει πεζός πίσω του για λίγα μέτρα και στη συνέχεια να ανεβαίνει ξανά πάνω, χωρίς να σταματάει καθόλου το άρμα.
Στο τέλος του αγώνα βραβεύονταν και οι δύο άνδρες, όμως επειδή υπήρχαν δύο νικητές, δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στους Ολυμπιακούς Αγώνες, σε αντίθεση με τα Παναθήναια, όπου καθιερώθηκε.
