«Για να καταλάβετε τη δεύτερη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ, δείτε τις μάχες που επιλέγει», γράφει σε ανάλυσή του το CNN. Σύμφωνα με το άρθρο, ο πρόεδρος και οι κορυφαίοι αξιωματούχοι του πέρασαν αυτή την εβδομάδα κλιμακώνοντας τις αντιπαραθέσεις για τις μαζικές απελάσεις, τα ελίτ πανεπιστήμια και τους τρανς αθλητές στα αναδυόμενα μέτωπα της «επανάστασης της κοινής λογικής» του.

Καθένα από αυτά είναι προφανώς μια προσπάθεια να ικανοποιήσει την πιστή πολιτική βάση MAGA (Make America Great Again) και άλλα στοιχεία του συνασπισμού στον οποίο ο Τραμπ στήριξε τις δύο εκλογικές του νίκες.

Η ομάδα του Τραμπ μπορεί επίσης να προσπαθεί να αλλάξει τη συζήτηση που ξεκίνησε γύρω από το χάος του εμπορικού του πολέμου και την αδιέξοδη ειρηνευτική του προσπάθεια για την Ουκρανία. Αλλά η ιδέα ότι επιδίδεται σε έναν ατελείωτο κύκλο αντιπερισπασμού για να κρύψει τις αποτυχίες του έγινε κλισέ στην πρώτη του θητεία. Στη δεύτερη θητεία του, είναι μια τεμπέλικη κριτική που αποτυγχάνει να συμπυκνώσει τις συχνά μοιραίες πράξεις του με πολύ μεγαλύτερη ουσία που αποσκοπούν στη μεταμόρφωση της αμερικανικής ζωής και του κόσμου.

Η αμερικανική κυβέρνηση έδωσε μάχη σε πολλαπλά μέτωπα την Τετάρτη. Μήνυσε το Μέιν επειδή αρνήθηκε να εφαρμόσει την απαγόρευση για τρανς αθλητές λυκείου. Κορυφαίοι αξιωματούχοι εργάστηκαν μανιωδώς για να απαξιώσουν έναν μετανάστη χωρίς χαρτιά που απελάθηκε κατά λάθος, χωρίς τη δέουσα διαδικασία, σε μια mega-φυλακή του Ελ Σαλβαδόρ, ο οποίος ενσαρκώνει την αδίστακτη μεταναστευτική πολιτική τους. Και διπλασίασαν την προσπάθειά τους να διαμορφώσουν τις πολιτικές και το φοιτητικό σώμα του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ στο πλαίσιο της καταστολής ενός προπυργίου φιλελεύθερης εξουσίας.

Οι υποθέσεις αυτές έχουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά που προσφέρουν πληροφορίες για την ηγεσία του Τραμπ. Καταδεικνύουν την προσπάθεια του προέδρου να εφαρμόσει τεράστιες προεδρικές εξουσίες, συχνά βασισμένες σε αμφισβητούμενες συνταγματικές βάσεις. Όλες είναι πιθανό να περιλαμβάνουν παρατεταμένες νομικές μάχες που θα μπορούσαν τελικά να οδηγήσουν σε συνταγματική κρίση, αν ο Λευκός Οίκος αγνοήσει τις αποφάσεις των δικαστών.

Σχεδόν κάθε αναμέτρηση αντανακλά την ουσιαστική δυναμική που οδηγεί τον χαρακτήρα και την πολιτική του Τραμπ: Επιλέγει μάχες που καταδεικνύουν τη δύναμή του έναντι δυνητικά ασθενέστερων αντιπάλων. Και η ομάδα του υιοθετεί την αδυσώπητη νοοτροπία win-lose που έχει καθορίσει τη ζωή του Τραμπ ως βαρόνου των ακινήτων, σταρ των ριάλιτι και προέδρου.

Οι μάχες του αποσκοπούν στη συντριβή των προοδευτικών ευαισθησιών. Συχνά, αφήνουν τους αντιπάλους του αναγκασμένους να υπερασπιστούν αντιδημοφιλείς θεσμούς ή εκλογικές ομάδες που προσφέρουν λίγα πολιτικά οφέλη -όπως οι μετανάστες χωρίς χαρτιά- οδηγώντας σε ώρες χλευασμού στα συντηρητικά μέσα ενημέρωσης.

«Αλλά τα σχέδια δεν είναι μόνο τακτικής φύσεως. Υπάρχει και φιλοσοφική στρατηγική. Ενώ ο πρόεδρος μερικές φορές φαίνεται να μην ενδιαφέρεται για την πολιτική, ορισμένοι από τους πιο σημαντικούς πράκτορες της δεύτερης θητείας του είναι βαθιά ιδεολογικοί. Πέρα από τη λαχτάρα του Τραμπ για αναστάτωση, υπάρχει μια συνεκτική προσπάθεια να καταστραφούν οι πυλώνες του φιλελεύθερου κατεστημένου, να ανατραπούν τα πολιτικά δικαιώματα και οι προοδευτικές φιλελεύθερες κοινωνικές νίκες, ακόμα και να ανατραπεί η δημογραφική αλλαγή με τη μεταναστευτική πολιτική», σημειώνει το CNN.

Και αυτές οι μάχες δείχνουν επίσης ότι τρεις μήνες μετά, οι σαρωτικές αξιώσεις του Τραμπ για προεδρική εξουσία κινδυνεύουν να οδηγήσουν τη χώρα σε μια αυταρχική κατηφόρα. Υπήρχε μια οσμή ολοκληρωτισμού στον αέρα αυτή την εβδομάδα, όταν ο Τραμπ εμφανίστηκε μαζί με τον αυτοαποκαλούμενο «πιο cool δικτάτορα του κόσμου» του Ελ Σαλβαδόρ στο Οβάλ Γραφείο.

Και ένας πρόεδρος που εξαπολύει οικονομικές αναταραχές και χαράζει ακόμη βαθύτερα εθνικά χάσματα θέτει ένα κρίσιμο πολιτικό ερώτημα: Είναι αυτό που οι ψηφοφόροι νόμιζαν ότι έπαιρναν ή ήθελαν από μια εκλογική αναμέτρηση κατά την οποία το κύριο μέλημα της χώρας φαινόταν να είναι η μείωση των τιμών μετά από ένα τιμωρητικό κύμα πληθωρισμού;