Η περίπτωσή του είναι σπάνια και η σύνδεσή του με το «τριφύλλι» πραγματικά απαιτεί ειδική ανάλυση. Ωστόσο, είναι άλλο να τον βλέπεις super άνετο στην αποθεωτική υποδοχή από τους φίλους των «πρασίνων» στο αεροδρόμιο και να χαζεύεις τις οπαδικές αναρτήσεις του στο instagram κι άλλο να τον γνωρίζεις από κοντά και να συνειδητοποιείς από πρώτο χέρι, ότι ο Μάριο Χεζόνια δεν κάνει ούτε πλάκα, ούτε πουλάει «παναθηναϊκοφροσύνη»…
Είναι πραγματικά ένας από την Θύρα 13, πολύ απλά επειδή παρακολουθεί εδώ και χρόνια (έστω και από μακριά) την πορεία της ομάδας, συμμετείχε στις χαρές και τις λύπες και ειλικρινά, ζούσε και ανέπνεε για να φορέσει κάποια στιγμή την «πράσινη» φανέλα!
Ο λόγος φυσικά για τον Μάριο Χεζόνια, που εδώ και δύο μήνες αποτελεί και με την βούλα εκλεκτό μέλος της Παναθηναϊκής οικογένειας και πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Όχι μόνο γιατί, όπως αποκάλυψε – στην συνέντευξή που θα δείτε στο gTV και θα διαβάσετε στο gazzetta.gr – είχε αποφασίσει να σταματήσει το μπάσκετ σε ηλικία 26 ετών, αλλά και γιατί η συμφωνία του με τους 6 φορές πρωταθλητές Ευρώπης του δίνει την ευκαιρία να αισθανθεί επιτέλους στο «σπίτι του» και συνάμα να είναι μέρος της αναδόμησης του συλλόγου.
Τα πολλά λόγια, όμως και οι εκτενείς πρόλογοι, ειδικότερα στην περίπτωση του 26χονου Κροάτη άσου, είναι φτώχεια! Οπότε καθίστε αναπαυτικά στο γραφείο ή την πολυθρόνα σας κι απολαύστε τον να κάνει προβλέψεις για τα playoffs της Euroleague, να μιλάει για την Μπάρτσα και να την ευχαριστεί για την διευκόλυνση στην μετεγγραφή του στον Παναθηναϊκό, μα προπάντων να στάζει μέλι για το τελευταίο και πιο πρόσφατο κεφάλαιο της καριέρας του, που γι’ αυτόν μοιάζει το πιο σημαντικό.
Αυτά και άλλα πολλά, όπως, οι αιτίες για τις οποίες δεν πέτυχε στο ΝΒΑ, ο απεριόριστος σεβασμός του που τρέφει για τον Ντέιμιαν Λίλαρντ αλλά και η αγαπημένη του Ελληνίδα τηλεπαρουσιάστρια, στο video αλλά και στο κείμενο που ακολουθεί.
Ποιες είναι οι ομάδες, τις οποίες υποστηρίζεις στα playoffs της EuroLeague;
«Θα ήθελα να πάει καλά η Μπάγερν Μονάχου! Λόγω του Τρινκιέρι, που είναι ένας καλός προπονητής και μου αρέσει ο Λούσιτς και ο… ποιο είναι το όνομα του point-guard που έπαιζε…
Toν Μπόλντγουϊν εννοείς;
«Ναι τον Μπόλντγουϊν, έπαιζε κι αυτός στο Πόρτλαντ και τα πάει καλά στην Ευρώπη, που είναι περίεργο γιατί έχει προσαρμοστεί στο δικό μας στυλ παιχνιδιού πολύ γρήγορα. Χάνουν με 2-0, όμως, θα έπρεπε να είναι μπροστά. Αυτό το ζευγάρι είναι αρκετά ισορροπημένο, αν και η Αρμάνι είναι μπροστά 2-0! H Φενέρμπαχτσε παίζει με ό,τι έχει και είναι δύσκολο γι’ αυτήν, η ΤΣΣΚΑ είναι κυρίαρχη, ενώ η Εφές είναι σε άλλο επίπεδο φέτος! Παίζουν μαζί πολλά χρόνια, ξέρουν ο ένας τον άλλον, δεν τους ενδιαφέρει ποιος σκοράρει περισσότερο, ποιος παίρνει τα ριμπάουντ, ποιος πασάρει, θέλουν μόνο να κερδίζουν και το βλέπεις αυτό. Κι όταν παίξαμε μαζί τους, απλά έπαιζαν σωστά και τα αποτελέσματα έρχονται. Και για το Μπαρτσελόνα-Ζενίτ, είναι λίγο περίεργο ζευγάρι… Ήμουν εκεί (σ.σ.: η Μπαρτσελόνα) και είναι πάντα φαβορί. Τότε το format ήταν με το Top-16 και παίζαμε με ομάδες όπως η Γαλατασαράι, όμως με τους φιλάθλους είναι δύσκολο, δεν μπορείς να μη σέβεσαι τους πάντες, πρέπει να είσαι έτοιμος, σαν να είναι τελικός.»
Κι επίσης, ο Πασκουάλ την ξέρει καλά
«Ναι, φυσικά! Και μόλις ανανέωσε το συμβόλαιό του και ξέρει τα πάντα. Είναι όσο Καταλανός γίνεται, είναι η ομάδα της πατρίδας του. Είναι λίγο περίεργο που έχασαν το πρώτο παιχνίδι και ήταν πολύ κοντά στο να χάσουν και το δεύτερο, όμως θα είναι δύσκολο γι’ αυτούς, γιατί θα πάνε στη Ρωσία και θα υπάρχουν φίλαθλοι εκεί.»
Είναι λίγο άδικο αυτό…
«Είναι περίεργο, έχουν την καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη, όμως τους λείπει κάτι. Ήταν κυρίαρχοι κατά τη διάρκεια της σεζόν, όμως τώρα που πρέπει να είναι κυρίαρχοι, είναι περίεργο. Ελπίζω να φταίει το stress και να χαλαρώσουν μετά.»
Είσαι δύο μήνες στην Ελλάδα και από την πρώτη μέρα δείχνεις πολύ άνετος. Ήταν η υποδοχή των φιλάθλων στο αεροδρόμιο που σε έκανε τόσο χαρούμενο για την μεταγραφή στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό;
«Αν δεν ήμουν τόσο κοντά στους φίλους μου στη Θύρα 13 και στον Παναθηναϊκό, δεν θα υπήρχε υποδοχή κι αυτό το οικογενειακό κλίμα, γιατί θα ήμουν ο καινούργιος στην ομάδα. Όμως είμαι πολύ κοντά στην Θύρα 13 και τον Παναθηναϊκό όλα αυτά τα χρόνια, ακόμα κι όταν ήμουν στο ΝΒΑ, οπότε είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα, είναι σαν το σπίτι μου εδώ για μένα.»
Η αλήθεια είναι, ότι όλο αυτό το δέσιμο έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση στους Έλληνες φιλάθλους, γιατί δεν ήσουν ποτέ μέλος της ομάδας και δεν έχεις αναμνήσεις με την «πράσινη» φανέλα. Θα περίμενε κάποιος να αισθάνεσαι το ίδιο και για την Μπαρτσελόνα γιατί ήσουν κι έπαιξες εκεί. Υπάρχει διαφορά;
«Υπάρχει μεγάλη διαφορά γιατί όταν ήμουν εκεί, ήμουν ένας νεαρός αστέρας κι όλοι περίμεναν ότι θα είμαι το επόμενο μεγάλο project για την Κροατία και το ισπανικό μπάσκετ. Όμως, ήταν λίγο περίεργο γιατί παλεύαμε για όλα τα τρόπαια κι εγώ είχα σκαμπανεβάσματα…»
Ήσουν μικρός τότε…
«Ναι και όταν ήταν να φύγω για το ΝΒΑ μου λένε “αυτή θα είναι η ομάδα σου, αν μείνεις”. Δεν γίνεται να μου μιλάς έτσι, δεν είναι σοβαρό να λες «τώρα θα σου δώσουμε τα πάντα»! Ο άνθρωπος που θέλω να ευχαριστήσω, είναι ο Νάτσο (σ.σ.: Ροντρίγκεζ), ο προηγούμενος general manager της Μπαρτσελόνα, γιατί κι αυτός βοήθησε να έρθω εδώ. Μετά τη φούσκα στο ΝΒΑ, είπα στον εαυτό μου ότι είχα τελειώσει, δεν ήθελα να παίξω άλλο μπάσκετ! Ήμουν χαρούμενος απλά με το να παίζω με τους φίλους μου!»
Γιατί;
«Γιατί είχα βαρεθεί τα πάντα! Αλήθεια, είχα αποσυρθεί! Είπα στον ατζέντη μου, ότι αποσύρθηκα, ότι τελείωσα με όλο αυτό! Και κανένας δεν με έπαιρνε στα σοβαρά, πέρα από τον εαυτό μου! Όμως ήμουν πολύ σοβαρός!»
Πρώτη φορά το ακούω αυτό…
«Γιατί δεν το έχω ξαναπεί! Όμως αλήθεια, είχα τελειώσει! Μετά ήρθαν σε επαφή με την εταιρεία που με εκπροσωπούσε τότε -τώρα έχω μόνο έναν ατζέντη- κι έλεγαν ότι με ενδιαφέρει μόνο το ΝΒΑ, που ήταν ψέμα! Οπότε έκανα προπόνηση μόνος μου, έπαιζα με τους φίλους μου μονά στην Φλόριντα κι όταν επιτέλους επικοινώνησαν με τον κανονικό μου ατζέντη και με ρώτησε πώς νιώθω για τον Παναθηναϊκό, έπαθα πλάκα! Του λέω: “Μαλάκα, τι πιστεύεις εσύ; Με ρωτάς πώς νιώθω; Εννοείται πως θέλω!”. Και τότε, το εμπόδιο ήταν η Μπαρτσελόνα, γιατί έχουν τα δικαιώματά μου. Ο Νάτσο το έκανε πραγματικότητα για μένα, ενώ είχαν προβλήματα τότε, δεν είχαν πρόεδρο, λόγω του ποδοσφαίρου και των εκλογών. Όμως με άφησε να έρθω εδώ κι εγώ είπα “Εννοείται, για τον Παναθηναϊκό, τα πάντα!”».
Πώς σου φαινόταν ο Παναθηναϊκός, όταν ήσουν μικρός και ήσουν οπαδός της ομάδας και πώς είναι τώρα; Και θέλω να σε ρωτήσω και για τον Διαμαντίδη, τον οποίο αντιμετώπισες ως παίκτης της Μπαρτσελόνα το 2015. Πώς τον βλέπεις τώρα εκτός παρκέ και πώς τον έβλεπες τότε;
«Όσον αφορά τον Δημήτρη, είμαι πολύ χαρούμενος που έμεινε στην ομάδα. Γιατί τέτοια μυαλά πρέπει να είναι κοντά στο μπάσκετ. Ήταν ένας μοναδικός παίκτης και μας βοηθάει πάρα πολύ. Είμαι χαρούμενος που βρίσκεται ακόμα κοντά στην ομάδα ως general manager και παρακολουθεί τα πάντα από άλλη γωνία, τα ελέγχει κι έχει επιρροή σε όλους μας, ενώ προσπαθούμε να γίνουμε σαν κι αυτόν. Όσον αφορά τον Παναθηναϊκό του σήμερα, έχει σκαμπανεβάσματα κάτι που είναι φυσιολογικό. Πολλοί απ’ τους σπουδαίους παίκτες έφυγαν, ο κόουτς Ομπράντοβιτς έφυγε, οπότε πρέπει να βρούμε το δικό μας DNA τώρα, την ταυτότητά μας και ουσιαστικά να χτίσουμε την ομάδα απ’ την αρχή. Δεν είμαστε στον πάτο, όμως, κάθε ομάδα κάνει αλλαγές. Κάποιοι παίκτες φεύγουν, πρέπει να πάρεις καινούργιους και να τη φτιάξεις ξανά. Αυτό είναι, όμως, το διασκεδαστικό κομμάτι.»
Ήταν δύσκολο για σένα να προσαρμοστείς σε μια ομάδα, η οποία όταν ήρθες, ήταν εκτός στόχων στην EuroLeague και δεν έχει μεγάλο ανταγωνισμό στο ελληνικό πρωτάθλημα;
«Όχι, όχι, ο ανταγωνισμός στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι μια χαρά. Με εξέπληξε και μ’ αρέσουν όσα κάνουν οι άλλες ομάδες, το πώς παίζουν. Ο Προμηθέας, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ και οι υπόλοιποι.
Το Λαύριο…
«Ναι το Λαύριο, που είναι η μεγάλη έκπληξη και χαίρομαι που τα πηγαίνουν καλά, γιατί είναι πρόκληση για μας, κάνει καλό στον ανταγωνισμό. Για μένα ήταν όνειρο απλά να είμαι εδώ, δεν σκέφτηκα καν σε ποια θέση ήμασταν, ήθελα απλά να έρθω, να εκμεταλλευτώ τα πάντα και να δώσω ό,τι έχω! Δεν σκεφτόμουν κάτι άλλο.»
Έχεις πει σε αρκετές συνεντεύξεις, ότι θα είναι η πιο εύκολη απόφαση για σένα να μείνεις στον Παναθηναϊκό και του χρόνου. Βλέπεις μια παρόμοια διάθεση από την ομάδα, έχεις συζητήσει κάτι ή μήπως είναι πολύ νωρίς για μια τέτοια κουβέντα;
«Όχι, είναι πολύ δύσκολο τώρα. Πρέπει να καταλάβεις, ότι ο Νίκος (σ.σ.: Παππάς), ο Φράγκι (σ.σ.: Αλβέρτης) και ο Δημήτρης (σ.σ.: Διαμαντίδης), είναι στην πρώτη τους χρονιά μαζί, πρέπει να τους σεβαστείς, γιατί αυτοί θα αποφασίσουν. Επίσης, ο κόουτς Κάτας μόλις ήρθε και πρέπει να δούμε τι είδους παίκτες θέλει. Κι επίσης, είναι και οι συμπαίκτες μου, τι θα τους πω; “Επιστρέφω, δεν επιστρέφω;”. Δεν βγάζει νόημα, πρέπει να τελειώσουμε τη σεζόν, να κερδίσουμε και τα δύο τρόπαια και το καλοκαίρι θα δούμε. Φυσικά, θα υπάρξουν φήμες για άλλες ομάδες της EuroLeague, οι ομάδες του ΝΒΑ ήδη έχουν ξεκινήσει τον προγραμματισμό τους για του χρόνου, ειδικά αυτές που δεν θα είναι στα play-offs. Πάντα έτσι είναι. Για μένα, όμως, ο Παναθηναϊκός είναι ένα όνειρο, είμαι πολύ χαρούμενος εδώ και θα ήθελα πολύ να επιστρέψω! Όμως πρέπει να είμαστε επαγγελματίες, να καθίσουμε να μιλήσουμε, να ακούσουμε τους πάντες και θα δούμε.»
Πιστεύεις ότι η εξέλιξη των ευρωπαίων στο ΝΒΑ έχει να κάνει και με πολλούς αστάθμητους παράγοντες, όπως η ομάδα που θα επιλέξει τον παίκτη και η διάθεση που θα έχει να τον εξελίξει; Όπως έγινε στις περιπτώσεις του Λούκα, του Γιάννη, του Τόνι Πάρκερ παλαιότερα; Γιατί στην δική σου περίπτωση, που ήσουν το μεγαλύτερο ταλέντο της εποχής σου όταν πήγες στο ΝΒΑ, η ανάπτυξή σου δεν ήταν η κατάλληλη…
«Για τον Λούκα (σ.σ.: Ντόντσιτς), ήταν ο σωστός τρόπος. Για τον Γιάννη (σ.σ.: Αντετοκούνμπο), ήταν ο καλύτερος τρόπος! Στην περίπτωση του πρώτου γιατί παίρνεις ένα παιδί από την Ευρώπη, που παίζει ήδη με τους επαγγελματίες, όμως ο δεύτερος, ήταν ακατέργαστος. Έπαιζε στην δεύτερη κατηγορία εδώ και δεν ήξερες τι να περιμένεις. Όμως βλέπεις εκτός πλαισίων, ότι μπορεί να γίνει σπουδαίος, όπως είναι σήμερα. Η ιστορία του είναι τόσο συναρπαστική για μένα, γιατί είναι ο σωστός τρόπος, του πώς να συμπεριφέρεσαι στους Ευρωπαίους. Ο Λούκα είναι σε αυτή την ηλικία κι έχει τόσο ταλέντο ώστε να έχει περισσότερη ποιότητα ταλέντο απ’ ό,τι υπάρχει στις ΗΠΑ, οπότε, ο σωστός τρόπος να τον μεταχειριστείς είναι αυτός: “πάρε τα πάντα και θα χτίσουμε γύρω σου!”. Όσον αφορά σε μένα, πήγα στο Ορλάντο και στην πρώτη προπόνηση, πήγα στον προπονητή και του λέω «Τι είναι αυτό; Ήρθα ως το Νο. 5 στο draft και μου συμπεριφέρεστε σαν να είμαι επιλογή δεύτερου γύρου; Ήρθα σε ένα νεκροταφείο.” Όλοι νόμιζαν ότι ήταν η ομάδα τους. Είναι ατυχή τα όσα έγιναν, όμως, δεν τα άφησα να με επηρεάσουν. Είδα τόσα κακά παραδείγματα από παίκτες, από ιθύνοντες, που αποφάσισα να κοιτάξω τον εαυτό μου. Δούλευα μόνος μου, έκανα έξτρα προπονήσεις, έβλεπα βίντεο κι επιβίωσα μόνος μου, όχι γιατί ενδιαφέρονταν για μένα.»
Θα ήθελες να μοιραστείς κάποια αστεία αντίδραση από παίκτες του ΝΒΑ για την υποδοχή σου στο αεροδρόμιο;
«Όχι, δεν μιλάω με κανέναν. Ο Dame (σ.σ.: Λίλαρντ) μόνο μου είπε «καλή τύχη» όταν έφυγα, γιατί δέθηκα μαζί του, διάλεξα το Πόρτλαντ χάρη σ’ αυτόν! γιατί ήθελα να δω πώς σκέφτεται και παίζει για το δικό μου μέλλον. Κάποια στιγμή, θα είμαι σε μια παρόμοια θέση μ’ αυτόν και θα πρέπει να λειτουργώ όπως αυτός, ως αρχηγός, να υποστηρίζω τους πάντες. Ήταν μια σπουδαία εμπειρία για μένα. Είναι ένας απ’ τους λίγους που σέβομαι απ’ τα βάθη της καρδιάς μου. Ήρθε να μου ευχηθεί καλή τύχη, όμως, όλοι οι υπόλοιποι δεν είναι σαν την Ευρώπη. Για παράδειγμα, ήρθα εδώ και ο “Μπόχω”, ο Ντίνος, ο “Παπ”, ο Δίπλαρος είναι όλη την ώρα μαζί. Ό,τι και να κάνουμε, είναι πάντα μαζί! Στο ΝΒΑ, προπονείσαι μόνος σου, τελειώνεις, πας σπίτι σου και κανένας δεν ενδιαφέρεται ποιος είσαι, τι κάνεις…»
Τελευταία ερώτηση, μη μπασκετική. Και θα σου την κάνω, γιατί πολλοί φίλοι μου θέλουν να σε ρωτήσω: Ποια είναι η αγαπημένη σου Ελληνίδα τηλεπαρουσιάστρια;
«Νομίζω ξέρεις (γέλια)…»
Πηγή: gazzetta.gr
