Στην ιστορία του Μουντιάλ είναι ελάχιστοι αυτοί που κατάφεραν να μετατρέψουν σε one man show το τουρνουά και ο Ζινεντίν Ζιντάν το καλοκαίρι του 2006, στα γήπεδα της Γερμανίας, ήταν ένας εξ αυτών, κάνοντας πράξη το «carpe diem», το «άδραξε τη μέρα», που είχε μάθει πολύ καλά από την πενταετία του (1996-2001) με τη Γιουβέντους στην Ιταλία. Κόντρα στην εθνική ομάδα της οποίας τελικά, κόντρα σε πρώην συμπαίκτες και φίλους δηλαδή, θα έβαζε το τέλος στη σπουδαία ποδοσφαιρική καριέρα του με τον πιο σοκαριστικό τρόπο που μπορούσε να φανταστεί κανείς…
Πρωταθλητής κόσμου με την εθνική Γαλλίας το 1998, πρωταθλητής Ευρώπης με τη Ρεάλ Μαδρίτης, πρωταθλητής Ιταλίας και νικητής της Χρυσής Μπάλας με τη Γιούβε, ο «Ζιζού» υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές όχι μόνο της γενιάς του αλλά στην ιστορία του αθλήματος. Η προσωποποίηση της αρμονίας στον… χορό με μια μπάλα στα πόδια, στο πώς την ήλεγχε κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Παράλληλα, όμως, ήταν και ένας τύπος μακριά από αυτό που λέμε «καλό παιδί». Και το είχε δείξει και αυτό μέσα στα γήπεδα. Δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά, άλλωστε, έχοντας μεγαλώσει στη Μασσαλία, στα σοκάκια της οποίας οι συμμορίες Αλγερινών έλυναν κι έδεναν.
Άπαντες, επομένως, ήξεραν και τις δύο πλευρές του Ζιντάν. Κανείς, όμως, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτά ο Γάλλος θα τα συνδύαζε με πραγματικά μοναδικό τρόπο στο Μουντιάλ 2006. Τη διοργάνωση στην οποία θα πραγματοποιούσε τις τελευταίες εμφανίσεις της καριέρας του, έχοντας αποφασίσει να αποσυρθεί μετά το τέλος της. Αυτό, από τη στιγμή που η Γαλλία προκρίθηκε από τον όμιλο, δημιούργησε μια πρωτοφανή κατάσταση: Ποτέ ξανά το κάθε νοκ άουτ παιχνίδι ενός Μουντιάλ δεν ήταν εν δυνάμει και το τελευταίο παιχνίδι στην καριέρα ενός τόσο μεγάλου ονόματος. Και αυτή η πρωτοφανής κατάσταση, άρεσε πολύ, όπως φάνηκε, στον πρωταγωνιστή της ιστορίας.
Η απόλυτη μαγεία πριν το απόλυτο σοκ
Από τη στιγμή, λοιπόν, που άρχισαν τα «μία κι έξω» παιχνίδια, ο Ζιντάν ανέβασε το επίπεδο της απόδοσής του. Έκανε τους πάντες να σκέφτονται ότι δεν πρέπει να σταματήσει. Μετέτρεψε το κάθε παιχνίδι σε μια γιορτή για το «αντίο» του παικταρά που κανείς δεν ήθελε να δει να χάνει. Έτσι, ήρθε το εκπληκτικό show στο 3-1 επί της Ισπανίας στους «16», για να ακολουθήσει ένα μαγικό 90λεπτο στο 1-0 επί της Βραζιλίας στους προημιτελικούς, αλλά και το γκολ στο 1-0 επί της Πορτογαλίας στον ημιτελικό.
Ο Ζιντάν έδειχνε στην πράξη τι σημαίνει το «carpe diem», ζούσε το κάθε παιχνίδι σαν να ήταν το τελευταίο του και έτσι εξασφάλιζε ότι… δεν ήταν. Ότι θα υπήρχε κι επόμενο. Ακόμη ένα κάθε φορά, μέχρι που ήρθε η ώρα πραγματικά για το τελευταίο. Ήρθε η ώρα για τον τελικό, στις 9 Ιουλίου 2006, στο Βερολίνο, κόντρα στην Ιταλία. Την ομάδα που η Γαλλία είχε νικήσει με το «χρυσό γκολ» στην παράταση του τελικού του Euro 2000. Την ομάδα στην οποία βρίσκονταν αρκετοί πρώην συμπαίκτες και φίλοι του από τα χρόνια του στη Γιουβέντους. Και σε αυτόν τον τελικό, στην τελευταία παράσταση της καριέρας του, δίνει το στίγμα από νωρίς με την αριστουργηματική εκτέλεση πέναλτι αλά Πανένκα για το 1-0.
Το πιο anti-hero τέλος καριέρας
Οι Ιταλοί θα ισοφαρίσουν, ο τελικός θα οδηγηθεί στην παράταση και εκεί το μυαλό του Ζιντάν αρχίζει να θολώνει. Η εντυπωσιακή απόκρουση του Μπουφόν σε μια κεφαλιά του, στο 104′, φέρνει την πρώτη έκρηξή του, με μια κραυγή εκνευρισμού και απόγνωσης μαζί. Η δεύτερη, θα είναι αθόρυβη αλλά και πιο «θορυβώδης» από ποτέ. Στο 109′, ο Ιταλός αμυντικός Ματεράτσι πέφτει στον αγωνιστικό χώρο. Κανείς δεν ξέρει τι έχει γίνει, πλην του βοηθού διαιτητή. Και από τη στιγμή που το λέει στον ρέφερι, ο πλανήτης παγώνει: Κόκκινη κάρτα στον Ζιντάν για «δολοφονική» κουτουλιά στον αντίπαλο.
Είναι το τέλος που κανείς δεν περιμένει. Το πιο anti-hero τέλος που θα μπορούσε να μπει στην καριέρα του Ζινεντίν Ζιντάν. Του ποδοσφαιριστή που ακόμη και σήμερα δεν έχει μετανιώσει για ό,τι έκανε. Επί χρόνια, το τι του είπε ο Ιταλός αμυντικός ήταν μυστήριο, αλλά κάποια στιγμή η αλήθεια ήρθε στο φως.
«Αν θέλεις τόσο πολύ τη φανέλα μου θα σου τη δώσω μετά», ήταν η ατάκα του Γάλλου έπειτα από ένα τράβηγμα από πλευράς Ματεράτσι. «Προτιμώ την αδερφή σου», ήταν η απάντηση που έλαβε. Και αμέσως μετά η ποδοσφαιρική του καριέρα έλαβε, άδοξο, τέλος…
