Μυστήριο επικρατεί στο χωριό Γκιοκόβα της Τουρκίας, που ανήκει στον δήμο Αλατσάμ της Σαμψούντας, όπου η πλειοψηφία των κατοίκων είναι κωφάλαλοι. Το χωριό βρίσκεται περίπου 40 χιλιόμετρα από το κέντρο του Αλατσάμ και 120 χιλιόμετρα από το κέντρο της Σαμψούντας, και έχει γίνει γνωστό για τον ασυνήθιστα υψηλό αριθμό κατοίκων με αναπηρίες.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, ακόμα και τα νεογέννητα παιδιά του χωριού πάσχουν από τις ίδιες αναπηρίες. Οι κάτοικοι του χωριού έχουν μάθει να επικοινωνούν μέσω της νοηματικής γλώσσας, ενώ οι επισκέπτες αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην επικοινωνία. Αν και εξετάζεται το ενδεχόμενο της αιμομιξίας ως αιτία της κατάστασης, οι ντόπιοι υποστηρίζουν ότι ενδέχεται να υπάρχουν και άλλοι παράγοντες.
«Δεν υπάρχει σχεδόν κανένας υγιής άνθρωπος»
Όπως αναφέρει η hurriyet, ο κοινοτάρχης της Γκιοκόβα, Εϊούπ Τοζούν, περιέγραψε την κατάσταση λέγοντας: «Το χωριό μας είναι αρκετά μακριά από την πόλη. Αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα. Στο χωριό μας ο αριθμός των αναπήρων, κωφών και αλάλων είναι πολύ μεγάλος. Από τους 100-120 κατοίκους, οι μισοί είναι ανάπηροι. Πιστεύω ότι αυτό δεν οφείλεται στην αιμομιξία αλλά στις ανθυγιεινές πηγές νερού. Ως κάτοικοι, μάθαμε να επικοινωνούμε με νοηματική. Όσοι έρχονται από έξω δυσκολεύονται στην επικοινωνία. Είμαστε 9 αδέρφια, οι 4 είναι ανάπηροι. Δεν υπάρχει σχεδόν κανένας υγιής άνθρωπος».
«Αυτό το χωριό είναι γεμάτο ανάπηρους»
Η 85χρονη κάτοικος Σατί Τοζούν ανέφερε: «Έχω 4 ανάπηρα παιδιά. Το παιδί μου που ζει ξεχωριστά έχει και αυτό 3 παιδιά, όλα κωφά και άλαλα. Η νύφη μου έχει επίσης ανάπηρα παιδιά. Αυτό το χωριό είναι γεμάτο ανάπηρους».
«Δεν ξέρουμε αν φταίει η αιμομιξία»
Ο Ραχμί Τσιζίν, κάτοικος του χωριού, δήλωσε: «Στο χωριό μας υπάρχουν συνολικά 48 ανάπηρα άτομα. Όλοι έχουν ανάγκη φροντίδας. Δεν έχουμε νερό, βρισκόμαστε σε δύσκολη κατάσταση. Δεν ξέρουμε αν αυτό οφείλεται στην αιμομιξία ή στο νερό, αλλά το ποσοστό αναπηρίας στο χωριό είναι πολύ υψηλό. Όλοι χρειάζονται φροντίδα».
«Συνηθίσαμε στη νοηματική»
Ο κάτοικος Αλί Τιζούν ανέφερε: «Το μεγαλύτερο μέρος του χωριού αποτελείται από ανάπηρους. Δυσκολεύονται πολύ να τα βγάλουν πέρα. Λαμβάνουν βοήθεια από το κράτος, αλλά δεν υπάρχει αρκετή φροντίδα. Επικοινωνούν με νοηματική κι εμείς το συνηθίσαμε με τον καιρό».
