Η Μαρία Σολωμού μοιράζεται στο νέο της podcast μια συγκλονιστική ανάμνηση που αφορά τον γιο της, Αλέξανδρο, σε μια ευαίσθητη φάση της ζωής του. Περιγράφει με γλαφυρό τρόπο ένα περιστατικό που σημάδεψε την αντίληψή της για την παιδική ευφυΐα.
«Δε θυμάμαι κάτι πιο αγριευτικό από αυτό. Όταν ο γιος μου ήταν πέντε χρονών και του γνώρισα στα πλαίσια της παρέας, τον τότε φίλο μου. Είχα χωρίσει από τον μπαμπά του. Ήταν δύο όταν χώρισα τον μπαμπά του, και πέντε όταν γνώρισε τον καινούργιο μου σύντροφο. Πέντε χρονών ο Αλέξανδρος. Δεν το ήξερε.
Οπότε βγαίναμε τις Κυριακές και μαζευόμασταν διάφοροι φίλοι. Μέσα σε αυτούς έβαλα και τον φίλο μου. Πως γίνεται ρε παιδί μου, από όλο τον κόσμο που χαιρέταγε ο Αλέξανδρος, τον “καρφώνει”. Και δεν τον κάρφωνε τύπου, “ποιός είναι αυτός ο καινούργιος” γιατί έχουμε φέρει πολλές φορές καινούργιο άνθρωπο στην παρέα.
Και πήγε ο άλλος του λέει, “Αλέξανδρε, χαίρω πολύ”. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτό το ύφος. Μας κόπηκαν τα πόδια. Ίδρωσε ο άλλος. Τα παιδιά δεν είναι ηλίθια, και ειδικά εκεί, κάτω των επτά που λες ότι δε καταλαβαίνει γιατί είναι μικρό, κοιτάει μέσα στον εγκέφαλό σου. Γιατί λειτουργούν τα παιδιά μέχρι τα επτά τους χρόνια με το ασυνείδητο, μετά αλλάζει αυτό. Τα παιδιά τα διαβάζουν όλα, και τα μωρά αγκαλιάς σε διαβάζουν»
