Αναμφίβολα, το κατόρθωμα της Σέλτικ του Μπρένταν Ρότζερς να διανύσει μια «απόσταση» 63 αγώνων εντός συνόρων, χωρίς να ηττηθεί από κανέναν, σπάζοντας την προηγούμενη καλύτερη επίδοση του συλλόγου με 62, προκαλεί χειροκροτήματα, αφού συνιστά επιτυχία πρώτης τάξης. Η νίκη επί της Σεντ Τζόνστόουν το Σάββατο «ταξίδεψε» στους Κέλτες έναν αιώνα πίσω, στην περίοδο μεταξύ 1915-1917 και στην προηγούμενη εντυπωσιακή τους επίδοση. Δίπλα σε ένα τέτοιο ρεκόρ μοιάζει ακόμα πιο επιβλητική η επίδοση της Στεάουα Βουκουρεστίου, στην οποία πιθανότατα θα προσπαθούν από δω και πέρα να μοιάσουν στη Γλασκώβη. Αυτό γιατί οι Ρουμάνοι, από το 1985 ως το 1989, κατόρθωσαν κάτι μοναδικό, ανώτερο κάθε άλλης προσπάθειας ποδοσφαιρικών γιγάντων ανά εποχή να «βγάλουν» τις ήττες από το πρόγραμμά τους. Οι σεζόν 1986/87, 1987/88 και 1988/89 έχουν γραφτεί ανεξίτηλα στην ποδοσφαιρική ιστορία, αφού η Στεάουα δεν ηττήθηκε ούτε μια φορά, από την αρχή ως το τέλος τους. Σε 102 παιχνίδια νίκησαν 86 φορές κι έφεραν 16 ισοπαλίες, σκοράροντας 322 φορεές, ενώ η τελευταία ήταν η κορυφαία όλων, αφού κέρδισαν τα 31 από τα 34 παιχνίδια τους, με ποσοστό επιτυχίες 91%, ενεργητικό 121 γκολ (3,5 μ.ο) και παθητικό μόλις 28! ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΚΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ Η Στεάουα ξεκίνησε να βαδίζει προς τη δόξα με προπονητή τον θρυλικό Έμεριχ Γιένει, στο τρίτο πέρασμά του από τον πάγκο της. Ξεκίνησε σαν βοηθός το 1972, ενώ ανέλαβε τη θέση του πρώτου προπονητή το 1974. Το 1978 απολύθηκε, για να επιστρέψει το 1983 και να απομακρυνθεί ξανά στο τέλος της σεζόν. Η δεύτερη επιστροφή στον σύλλογο, μόλις λίγους μήνες μετά την τελευταία του απόλυση έμελλε να είναι και ξεχωριστή, αφού μαζί θα «έγραφαν» ιστορία. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, η Ρουμανία ζούσε υπό το καθεστώς Τσαουσέσκου, απομονωμένη εν πολλοίς από τα δρώμενα και τη διάδραση με τις ποδοσφαιρικές κοινωνίες άλλων χωρών. Έτσι, όσα κατάφερε η Στεάουα δεν έγιναν ευρέως γνωστά, ούτε έτυχαν της προβολής που θα τύχαινε κάτι τέτοιο στη σημερινή εποχή, ακόμα και σε μια χώρα που δεν βρίσκεται στο προσκήνιο. Ο Γιένει έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στη σημασία της ταχύτητας στο παιχνίδι, με τους παίκτες της ομάδας του να αποκτούν το προσωνύμιο «οι γρήγοροι» (μτφ. «the speedies»). «Στην προπόνηση παίζαμε πάντα με τη μια, δίχως να κρατάμε τη μπάλα», εξηγούσε αργότερα ο Ρουμάνος τεχνικός. «Μόνο όταν τα παιδιά κουράζονταν και έχαναν τη συγκέντρωσή τους, πράγμα που ήταν φυσιολογικό, επέτρεπα καμιά-δυο πάσες παραπάνω». Εξάλλου, ο 50χρονος (τότε) προπονητής πρωτοτυπούσε και σε κάτι ακόμα. Ανακοίνωνε την 11αδα των παιχνιδιών αρκετές μέρες πριν τους αγώνες, ώστε οι παίκτες να συμβιβάζονται με τις αποφάσεις του και να μην αποδίδουν αγχωμένα στην προπόνηση, προκειμένου να κερδίσουν τις εντυπώσεις. «Δεν έχει νόημα να κρατάς τους παίκτες σε ένταση με αυτόν τον τρόπο. Αν έχουν άγχος, θα αναδύονται άλλα προβλήματα στην επιφάνεια και ποιος ξέρει που θα μπορούσαν όλα αυτά να οδηγήσουν», εξηγούσε.
Εκτός βέβαια του Γιένει, η Στεάουα διέθετε και πολλούς ποδοσφαιριστές με προσόντα, ταλέντο και εμπειρία. Παίκτες όπως ο αμυντικοί Αντριάν Μπουμπέσκου και Στέβαν Ιοβάν, ο μέσος Τουντορέλ Στόικα και οι επιθετικοί Μάριους Λακάτους, Βίκτορ Πιτούρκα και Γκαβρίλ Μπάλιντ μνημονεύονται ακόμα από τους φίλους των «στρατιωτικών». Άλλωστε, οι βασικοί της Στεάουα ήταν και ο «πυρήνας» των παικτών που οδήγησαν την Εθνική Ρουμανίας στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1990, πάλι υπό της οδηγίες του Γιενέι και μαζί με τον Γκεόργκι Χάτζι, συνέθεσαν την κορυφαία «έκδοση» στην ιστορία του ποδοσφαίρου της χώρας. ΑΗΤΤΗΤΟΙ ΓΙΑ ΚΑΙΡΟ, ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ Η κορωνίδα όλων των επιτυχιών της ανίκητης Στεάουα δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άλλη, από την ανάβαση στο «θρόνο» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1986 στη Σεβίλλη, οι Ρουμάνοι κατέβαιναν ως το απόλυτο αουτσάιντερ απέναντι στη Μπαρτσελόνα του Τέρι Βενάμπλς. Ως η πρώτη ρουμανική ομάδα που παίζει σε έναν ευρωπαϊκό τελικό, επί ισπανικού εδάφους μάλιστα και με τιμωρημένο τον αρχηγό της ομάδας, Στόικα, απέναντι στους πολυδιαφημισμένους Καταλανούς, η Στεάουα κατέπληξε τον ποδοσφαιρικό κόσμο, που βασικά δεν την είχε υπόψιν σαν κάτι εξαιρετικό. Εντούτοις, ήταν και είχε έρθει η ώρα να το μάθουν όλοι. Με τον 36χρονο τότε βοηθό του Γιένει, Άγχελ Ιορντανέσκου, να είναι η φωνή που ηρεμούσε και χαλάρωνε τους άπειρους και νευρικούς παίκτες της Στεάουα, οι Ρουμάνοι μπήκαν να παίξουν στον τελικό και όσο περνούσαν τα λεπτά, τόσο πιο συμπαγείς κι ανθεκτικοί γίνονταν, βγάζοντας τη Μπαρτσελόνα, που περίμενε μάλλον «περίπατο», από το ρυθμό της. Ο Στιβ Άρτσιμπαλντ και ο Μπερντ Σούστερ εκνευρίστηκαν τόσο πολύ από τη γενναιότητα και τις δυσκολίες που τους έβαζαν οι αντίπαλοί τους, που δεν το έκρυψαν, κατά την αλλαγή τους από τον Βενάμπλς. Ο Γερμανός μάλιστα έφυγε βρίζοντας από το γήπεδο, χάνοντας και τη διαδικασία των πέναλτι! Εκεί ο τερματοφύλακας, Χέλμουτ Ντουκαντάμ, απέκρουσε τέσσερα χτυπήματα των Καταλανών, που έγιναν η πρώτη ομάδα στην ιστορία του θεσμού που δεν ευστοχεί σε κανένα στη διαδικασία και τους «χάρισε» το τρόπαιο με 2-0! Ο ΓΕΝΕΪ ΕΦΥΓΕ, ΑΛΛΑ Η ΣΤΕΑΟΥΑ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ Σε εξαργύρωση της τεράστιας επιτυχίας του με τους «κυανέρυθρους» του Βουκουρεστίου, ο Γιένει ανέλαβε προπονητής της Εθνικής της χώρας. Το δικό του δημιούργημα όμως πήγαινε με κεκτημένη ταχύτητα και υπό τις οδηγίες του Ιορντανέσκου συνέχισε το τρομερό αήττητο σερί, που κρατούσε από το 1985 κι έμελλε να συνεχιστεί. Όταν δε ήρθε στην ομάδα και ο Χάτζι, η Στεάουα «απογειώθηκε». Έχοντας στις τάξεις της τον «Μαραντόνα των Βαλκανίων», κατέκτησε το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ του 1988, βρέθηκε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών της σεζόν 1987/88, καθώς και στον τελικό της επόμενης χρονιάς, απέναντι στην ανυπέρβλητη Μίλαν του Αρίγκο Σάκι. Το επίτευγμα της συμμετοχής σε δυο ευρωπαϊκούς τελικούς μέσα σε τέσσερα χρόνια ήταν μυθικό για μια ομάδα του ανατολικού μπλοκ, αφού μέχρι τότε, μόνο η Παρτιζάν Βελιγραδίου (1966) κι έκτοτε ο Ερυθρός Αστέρας (1991) τα είχαν καταφέρει. Η πτώση του καθεστώτος Τσαουσέσκου έφερε και το «άνοιγμα» της ρουμανικής ποδοσφαιρικής κοινότητας στον υπόλοιπο κόσμο. Ο Χάτζι έφυγε το 1990 για τη Ρεάλ Μαδρίτης, ο Νταν Πετρέσκου πήγε στην Αγγλία, όπου έπαιξε στη Σέφιλντ Γουένσντεϊ και την Τσέλσι, ο Ίλιε Ντουμιτρέσκου στην Τότεναμ. Έκτοτε η Στεάουα δεν ξαναβρέθηκε μετά τη φάση των ομίλων, μέχρι σήμερα, με τις μνήμες όμως πάντα να θυμίζουν εκείνη την ανίκητη ομάδα. Ομάδα, που ακόμα και η εντυπωσιακή – εντός Σκωτίας – Σέλτικ, έχει πολύ δρόμο μπροστά της για να τη φτάσει και να την ξεπεράσει. Πηγή: gazzetta.gr
